22.1 C
Athens
Τετάρτη, 9 Οκτωβρίου, 2024
ΑρχικήΠολιτισμός"Speak no evil" (2024): Ο James Mcavoy κλέβει για μια ακόμα φορά...

“Speak no evil” (2024): Ο James Mcavoy κλέβει για μια ακόμα φορά την προσοχή μας


Του Ανδρέα Βλάχου,

Ο Tolstoy υποστήριξε περίφημα στο κλασικό έργο του για την απιστία Anna Karenina ότι όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι ίδιες, ενώ οι δυστυχισμένες είναι δυστυχισμένες με τον δικό τους τρόπο⋅ αλλά εδώ έρχεται το Speak No Evil για να δοκιμάσει τη θεωρία. Ο Scoot McNairy και η Mackenzie Davis υποδύονται τους Daltons, τον Ben και τη Louise, ένα αριστοκρατικό ζευγάρι Αμερικανών που ζει στο Λονδίνο, κάνοντας διακοπές στην Ιταλία με τη γλυκιά αλλά ιδιαίτερα νευρική κόρη τους Agnes (Alix West Lefler), ενώ προσπαθούν να λύσουν κάποια ζητήματα της σχέσης τους.

Κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, τους ιντριγκάρουν και τους γοητεύουν ο Paddy (James McAvoy) και η Ciara (Aisling Franciosi), ένα πιο ανέμελο, διαβολικό ζευγάρι, το οποίο μοιάζει αξιοζήλευτο, όσον αφορά τη λεπτή τέχνη του να αρπάζεις τη μέρα και να απολαμβάνεις την πιο λάγνα πλευρά της ζωής. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις που συνεπάγεται η ύπαρξη ενός μελαγχολικού μικρού γιου με αναπηρία που επηρεάζει την ομιλία του (μια εξαιρετική και συγκινητική ερμηνεία από τον Dan Hough). Διαισθανόμαστε ότι αυτό δεν μπορεί να πάει πουθενά καλά, αλλά για τους Daltons η αυθόρμητη πρόσκληση να κάνουν διακοπές με τη παρέα του Paddy και της Ciara στη Δυτική Χώρα βουίζει από την υπόσχεση της υγιεινής ζωής στην εξοχή που δεν φαίνεται να μπορούν να αξιοποιήσουν από μόνοι τους.

Πηγή εικόνας: IMDb

Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουν ότι βρίσκονται σε ταινία τρόμου. Για την ακρίβεια, φαίνεται να πιστεύουν ότι βρίσκονται σε μια μεσοβέζικη ευρωπαϊκή ταινία τέχνης, όπου το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι κάποιες περίπλοκες συναισθηματικές επιπτώσεις από μια απερίσκεπτη ανταλλαγή συζύγων. Πρόκειται για μια νέα εκδοχή μιας δανέζικης ταινίας του 2022, και οι θαυμαστές του πρωτότυπου θα μπορούσαν να τους προειδοποιήσουν ότι στην πραγματικότητα σκοντάφτουν σε μια από τις πιο άσχημες επινοήσεις τρόμου των τελευταίων χρόνων⋅ αν και ως αμερικανικό ριμέικ, η ταινία διατηρεί τη σοκαριστική κεντρική ιδέα, ενώ κατεβάζει τον μηδενισμό μερικές βαθμίδες και ρίχνει ένα πιο φανερό κοινωνικό σχόλιο για καλό σκοπό.

Ο McAvoy είναι ο πιο επιτακτικός λόγος για να το δεις αυτό. Το πρωτότυπο μπορεί να είναι πιο σκοτεινό, αλλά δεν είχε τον McAvoy. Είναι σε θέση να προβάλλει το είδος της απρόσεκτης καλοπέρασης που αρχικά φαίνεται να υποδηλώνει τη θεμελιώδη αξιοπρέπεια που κρύβεται κάτω από τα ακραία αστεία, αλλά από τη στιγμή που ο Ben και η Louise αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι του λείπουν και μερικά θεμελιώδη συστατικά της ανθρωπιάς, έχουν μπει πολύ βαθιά. Στην πραγματικότητα, η ερμηνεία του McAvoy είναι ένα κομψό νεύμα σε όλα όσα έχετε ακούσει ποτέ για την ευγένεια και την εύκολη γοητεία του Ted Bundy και των όμοιων του, είναι αλήθεια ότι οι τρόποι δεν κοστίζουν τίποτα, αλλά επίσης δεν εγγυώνται τίποτα.

Πηγή εικόνας: IMDb

Το Speak No Evil (2024) βασίζεται στενά σε μια πολύ πιο ψυχρή ταινία του 2022 με τον ίδιο τίτλο από τον Δανό σκηνοθέτη Christian Tafdrup. Ως επί το πλείστον, ο Watkins τηρεί το συνολικό σχεδιασμό και την πορεία του πρωτοτύπου, ενώ προσθέτει κάποιες νέες λεπτομέρειες και σκηνές. Επίσης, παραγεμίζει τον χρόνο εκτέλεσης κατά περίπου 15 περιττά λεπτά. Ξέρει πώς να φτιάχνει τρόμο με σκιές και ένα σπίτι που τρίζει, αφιλόξενο (υπάρχει ένα στοιχειωμένο βικτοριανό αρχοντικό στην ταινία του 2012, Η γυναίκα με τα μαύρα), και πριν περάσει καιρός το κάνει να μοιάζει περισσότερο με λαβύρινθο. Η πιο ενδιαφέρουσα διαφορά μεταξύ των δύο εκδοχών του Speak No Evil, ωστόσο, είναι ότι ο Watkins δεν κρατάει το σχετικό προνόμιο του Ben και της Louise εναντίον τους⋅ είναι μεσοαστοί.

Πηγή εικόνας: IMDb

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τους ομολόγους τους στο πρωτότυπο, χαρακτήρες που θα μπορούσαν να έχουν ξεφύγει από μια ταινία του Αυστριακού σκηνοθέτη Michael Haneke. Ο Haneke συχνά ασχολείται με τον αστικό εφησυχασμό και την ενοχή στο έργο του, με πιο φρικιαστικό τρόπο όπως στις δύο εκδοχές του σοκαριστικού του Funny Games. Το νέο Speak No Evil, από την άλλη πλευρά, μοιάζει να είναι φτιαγμένο για τους Αμερικανούς θεατές, οι οποίοι μπορεί να αγαπούν τα αιματοβαμμένα φρικιαστικά γεγονότα, αλλά αγαπούν πραγματικά τους λευκούς φράχτες και τους καθησυχαστικούς μύθους που κρύβονται με ασφάλεια πίσω από αυτούς.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
  • Speak No Evil, imdb.com, διαθέσιμο εδώ

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ανδρέας Βλάχος
Ανδρέας Βλάχος
Κατάγεται από την Κεφαλονιά. Είναι απόφοιτος Λυκείου και πλέον φοιτητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στη Σχολή Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών και πιο συγκεκριμένα στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσω Μαζικής Ενημέρωσης, στο τρίτο έτος. Σε καθημερινή βάση διαβάζει και ενημερώνεται για ό,τι αφορά τη βιομηχανία του κινηματογράφου. Ασχολείται με τον αθλητισμό και τις τέχνες και στον ελεύθερό του χρόνο του αρέσει να βλέπει ταινίες και σειρές, καθώς και να διαβάζει βιβλία.