Του Νικολάου Σαμαρά,
1914: Η σφαγή του Λάντλοου υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις της εργοδοτικής τάξης και του κράτους κατά του συνδικαλιστικού κινήματος των ΗΠΑ. Έλαβε χώρα μια μέρα σαν σήμερα στη πόλη Λάντλοου του Κολοράντο και αποτελεί σήμα κατατεθέν της καταπίεσης των εργαζομένων ανθρακωρύχων της περιοχής.
Πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις ΗΠΑ, η εργατική αναταραχή είχε αποκτήσει μεγάλο έρεισμα, όταν το φθινόπωρο του 1913 σκοτώθηκε ένας συνδικαλιστής και οι εργαζόμενοι της εταιρίας CFI, που ανήκε στους αδερφούς Ρόκφελερ, προχώρησαν σε απεργία καθώς εκκένωσαν τους χώρους της επιχείρησης και διαμαρτυρήθηκαν για τους χαμηλούς μισθούς και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης της εταιρίας, καθώς ο δείκτης θνησιμότητας για τους εργαζόμενους της ήταν διπλάσιος από τον εθνικό μέσο όρο. Η απεργία προκάλεσε την οργή των Ροκφέλερ, οι οποίοι προκειμένου να σταματήσουν την απεργία προσέλαβαν πρακτορείο ντετέκτιβ, προκειμένου να τρομοκρατήσει τους απεργούς και να τους σταματήσει με οποιοδήποτε μέσο.
Πράγματι, το πρακτορείο είχε μεγάλη φήμη σε όλη την Αμερική για την καταστολή των απεργιών και η εταιρία ενίσχυσε τον ρόλο της με την παροχή οπλισμένων φρουρών και ελεύθερων σκοπευτών, καθώς και οχήματα με πολυβόλα. Οι καθημερινές επιθέσεις στους εργαζόμενους είχαν αποτέλεσμα κάποιους νεκρούς και τραυματίες αλλά οι απεργοί δεν το έβαλαν κάτω και ανάγκασαν τον κυβερνήτη του Κολοράντο να πάρει περαιτέρω μέτρα, καθώς έστειλε την εθνοφρουρά του Λάντλοου, προκειμένου να καταστείλει την απεργία. Η αντίσταση των εργατών ήταν σημαντική και μετά από 3 μήνες φθοράς ο κυβερνήτης θέλησε λόγω οικονομικού κόστους να αποσύρει την εθνοφρουρά, ωστόσο οι Ρόκφελερ προσφέρθηκαν να επανδρώσουν την εθνοφρουρά με δικό τους προσωπικό.
Όταν τον Μάρτιο του 1914 βρέθηκε νεκρός ένας απεργοσπάστης στις γραμμές τρένου στους καταυλισμούς των απεργών, οι εργοδότες θέλησαν να πατήσουν πάνω σε αυτό και να δώσουν τέλος σε αυτή τη κατάσταση. Μόνο που τέλος μεταφραζόταν σε γενίκευση των εχθροπραξιών. Η εθνοφρουρά το πρωί της 20ης Απριλίου άνοιξε πυρ στις κατασκηνώσεις των εργατών στο Λάντλοου την ώρα που η ελληνική κοινότητα των ανθρακωρύχων γιόρταζε το Πάσχα με τον παραδοσιακό τρόπο. Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο και μέχρι το απόγευμα ο Έλληνας επικεφαλής της κατασκήνωσης, Λούης Τόκας, ζήτησε από τον επικεφαλής της εθνοφρουράς τη λήξη των εχθροπραξιών, αλλά η απάντηση της εθνοφρουράς ήταν να τον σκοτώσει με 3 πυροβολισμούς στην πλάτη.
Η εθνοφρουρά συνέχισε τις εχθροπραξίες και τύλιξε στις φλόγες όλη την κατασκήνωση, με αποτέλεσμα 17 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Η ημέρα εκείνη έχει μείνει στην ιστορία ως η σφαγή του Λάντλοου και οι ειδήσεις για το συμβάν αυτό έγιναν γνωστές γρήγορα σε όλες τις ΗΠΑ. Οι εργάτες όντας οπλισμένοι κινήθηκαν κατά της εθνοφρουράς, η οποία δεν αντέδρασε ιδιαίτερα και επιτέθηκαν σε ανθρακωρυχεία, ενώ κατέλαβαν και πόλεις του Κολοράντο. Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου και ο κυβερνήτης του Κολοράντο ζήτησε τη συνδρομή του Προέδρου των ΗΠΑ Γούντροου Ούιλσον και αυτός με τη σειρά του διέταξε τον ομοσπονδιακό στρατό να επέμβει.
Ο ομοσπονδιακός στρατός αφόπλισε τους απεργούς οι οποίοι γύρισαν στα ανθρακωρυχεία χωρίς να προωθήσουν τα αιτήματά τους, καθώς δεν έγιναν δεκτά από την εργοδοσία. Οι περισσότεροι συνδικαλιστές απολύθηκαν και προσλήφθηκαν εργαζόμενοι μη συνδικαλιστές, ενώ από την πλευρά της εθνοφρουράς δεν απολύθηκε κανένας παρά τις επιθέσεις σε εργαζόμενους και τις οικογένειές τους που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους ηλικίας από 2,5 έως 45 ετών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
