Της Αναστασίας Παπαδημητρίου,
Το Nos vemos en otra vida ή Θα Βρεθούμε σε μια Άλλη Ζωή (2024) είναι ένα ισπανικό τηλεοπτικό πρόγραμμα με δραματικό και εγκληματικό περιεχόμενο o Jorge Sanchez-Cabezudo και Alberto Sánchez-Cabezudo εμπνεύστηκαν αυτήν τη μικρή σειρά από ένα βιβλίο με συνεντεύξεις του Manuel Jabois, στο οποίο αναφερόταν σχετικά με τις βομβιστικές επιθέσεις σε τρένα στη Μαδρίτη το 2004 που συμμετείχε. Αυτό συνιστά πραγματικό γεγονός στο οποίο σκοτώθηκαν συνολικά 191 άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 1.800. Οι ισπανικές δικαστικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι οι επιθέσεις σχεδιάστηκαν και πραγματοποιήθηκαν από μια τρομοκρατική οργάνωση που είχε ως παράδειγμα την «Αλ Κάιντ», γνωστή ως ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμιστών του 1988, που αποτελούσε «το κεντρικό γραφείο» των αγωνιστών του τζιχάντ. Η σειρά από το πρώτο επεισόδιο ξεκαθαρίζει πως στηρίζεται σε πραγματική ιστορία για να δικαιολογήσει τη χρήση ονομάτων και περιστατικών αλλά τα παρουσιάζει με μια δόση υπερβολής.
Ο μικρός Γκάμπριελ, ή αλλιώς Μωρό, όπως τον αποκαλεί ο φίλος του είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς. Τα επεισόδια σκιαγραφούν σκηνές από τη ζωή του, ποια είναι η οικογένειά του, η φυλακή, οι συνθήκες διαβίωσής του γενικότερα και πώς καταλήγει στο δικαστήριο με την κατηγορία για συνεργασία στη βομβιστική επίθεση το 2004. Η αποτύπωση της οικογενειακής του κατάστασης σε αυτή την περίπτωση είναι αρκετά σημαντική. Ο πατέρας του Γκάμπριελ βρίσκεται στη φυλακή διότι πουλούσε παράνομες ουσίες και η μητέρα του τον επισκέπτεται για να τον προμηθεύει με ναρκωτικά, ώστε να τα πουλάει και να συντηρείται οικονομικά το σπίτι.
Μια από τις πρώτες εικόνες του Γκάμπριελ σε μικρή ηλικία είναι αυτός να τρέχει μαζί με τη μαμά του ενώ τους κυνηγάει από πίσω ο μπαμπάς του, ο οποίος επαναλαμβάνει τη φράση «θα σκοτώσω». Μεγαλώνοντας, ο Γκάμπριελ, παρατηρούμε πως τρέφει εχθρικά συναισθήματα για τον πατέρα του, δεν τον επισκέπτεται καθόλου στη φυλακή και συνεχώς αναφέρει πως δεν θέλει να γίνει σαν εκείνον. Αλλά πολλές φορές γινόμαστε ο ίδιος ο φόβος μας και το τραύμα από γενιά σε γενιά μεταφέρεται και αντικρίζουμε ανά επεισόδιο τη φιγούρα του να μοιάζει όλο και περισσότερο με τον πατέρα του.
Η κακή συμπεριφορά, η ανάγκη επιβεβαίωσης από μια μεγάλη ανδρική φιγούρα, η εμπλοκή στη μεταφορά και χρήση παράνομών ουσιών, όλα οδηγούν σε αυτό που ποτέ δεν ήθελε. Μεγαλώνοντας σε περίπλοκα ή διαφορετικά από τα καθιερωμένα πλαίσια είναι δύσκολο να επιλέξεις μια κανονική ζωή. Η ένταση, το δράμα είναι η κανονικότητα που μαθαίνεις να αντιλαμβάνεσαι από νωρίς και το συνδέεις με την κανονικότητα και συνεπώς την επιλέγεις. Η δυσκολία διαφυγής ήταν αυτό που ώθησε τον Γκάμπριελ σε μια τέτοια ζωή και εκτελώντας εντολές για χρήματα από τον φίλο του χωρίς να γνώριζε ότι είχε εμπλακεί σε εγκληματική ενέργεια. Η ποινή είναι αναπόφευκτη και ας ήταν ανήλικος, διότι η συμβολή του σε αυτό το κακούργημα ήταν σημαντική στο οποίο χάθηκαν πολλές ανθρώπινες ζωές.
Σε κάποια επεισόδια δείχνει και σκηνές από το δικαστήριο από ενόρκους που είναι υπαίτιοι αλλά και θύματα της κατάστασης. Όταν μιλούν οι συγγενείς των θυμάτων, αν αφαιρέσουμε όλο το πλαίσιο, είναι σαν να ακούμε τις φωνές των γονιών από τα Τέμπη ή από πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις που έλαβαν χώρα στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Προς το τέλος, κατανοούμε πως η ανάκληση και εξιστόρηση αυτών γίνεται μέσα από το πρόσωπο του ίδιου του Γκάμπριελ, ο οποίος ως ενήλικας πλέον εκτός φυλακής διηγείται την ιστορία του σε ένα δημοσιογράφο. Στην ερώτηση «τι θέλει τώρα από τη ζωή του» η απάντηση είναι «μια ήρεμη απλή καθημερινότητα», η οποία βλέπουμε πως εμποδίζεται από τον παρελθοντικό εαυτό του.
Αυτό που μένει από αυτή τη σειρά είναι πως το τραύμα μεταφέρεται και πόσο κακό μπορείς να προκαλέσεις μέσα σου και έξω σου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- En otra vida, imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
