Της Ειρήνης Λάττα,
Όσες θεατρικές παραστάσεις και αν δω, πάντα φτάνω στο συμπέρασμα πως καθεμία από αυτές δίνει ένα μοναδικό συναίσθημα και ένα ξεχωριστό νόημα, το οποίο μιλάει στον κάθε θεατή με διαφορετικό τρόπο. Τα συναισθήματα που είχα βλέποντας την παράσταση “Da” ήταν επίσης ξεχωριστά σε όλη τη διάρκειά της, αφού εναλλάσσονταν και συμπλήρωναν το ένα το άλλο.
Πρόκειται για μία παράσταση που σίγουρα μπορεί να ταιριάξει στον καθένα, με έξυπνο χιούμορ, έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις, κρατώντας ταυτόχρονα το ενδιαφέρον κάθε θεατή. Είναι η αυτοβιογραφία του Ιρλανδού συγγραφέα Hugh Leonard και τοποθετείται στο έτος 1968. Κεντρικό θέμα της παράστασης είναι ο Τσάρλι Τάιταν και η επιστροφή στο πατρικό του σπίτι, μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον οποίο και ενσαρκώνει ο τεράστιος ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός. Μαζί του είναι οι ηθοποιοί: Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Σουξές, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Λάμπρος Κωνσταντέας και Βασίλης Παπαδημητρίου, ενώ τον ρόλο της μητέρας ενσαρκώνει η Ταμίλλα Κουλίεβα.
Ο ήρωας της παράστασης, Τσάρλι, είναι ένα υιοθετημένο παιδί από το Λονδίνο, το οποίο κατάφερε να γίνει συγγραφέας και, τελικά, επέστρεψε στην πατρίδα του μετά το θάνατο του πατέρα του. Γυρνώντας πίσω στην πατρική οικία, ξαναζεί όλες τις στιγμές και βλέπει τις αναμνήσεις που φύλαγε στην ψυχή του από μικρό παιδί να ξαναγεννιούνται μπροστά στα μάτια του, αλλά και στα δικά μας. Πολλές ήταν οι αναφορές σε σημαντικά πρόσωπα του παρελθόντος, τα οποία τον επηρέασαν σαν προσωπικότητα, όπως οικείοι χαρακτήρες των γονιών του ή δικοί του. Ακόμα περισσότερο, όμως, οι ίδιοι του οι γονείς, ο καθένας με τον δικό του ιδιαίτερο χαρακτήρα και παραξενιές. Ήταν οι γονείς του, ή ακόμα περισσότερο, ο πατέρας του Τσάρλι τέλειος; Όχι! Ένα, όμως, είναι το πιο βαθύ νόημα, το οποίο αυτή η παράσταση καταφέρνει να εκφράσει, ότι ήταν αληθινός. Και ότι η αγάπη που έδωσε στον γιο και στην οικογένεια που είχε φτιάξει ήταν επίσης αληθινή, όπως και κάθε θυσία που έκανε για αυτή.
Καλώς ή κακώς πολλά από όσα στην πραγματικότητα προσέφερε ο… “Da” (>Daddy = πατέρας) αναγνωρίστηκαν μετά τον θάνατό του και ήταν αρκετά για να νιώσει και ο ήρωας της παράστασης, αλλά και εμείς, ευγνωμοσύνη για τους γονείς μας. Σύμφωνα με την κινηματογραφική αφήγηση του Τσάρλι, ο Da ήταν ο πιο καθοριστικός χαρακτήρας της ζωής του και η αιτία για πολλές συγκρούσεις, απογοητεύσεις, αλλά και όνειρα. Πολλοί από τους θεατές μπορούν εύκολα να ταυτιστούν με τον θεατρικό ήρωα και να νιώσουν τις έντονες αντιθέσεις και τις εναλλαγές συναισθημάτων που παρουσιάζονται σχετικά με τους γονείς, τη χαρά, τη στεναχώρια, την απογοήτευση και το φόβο της απώλειας ή τη συνειδητοποίησή της.
Πρόκειται για έργο που αγγίζει τις συναισθηματικές χορδές κάθε ανθρώπου, συνδυάζοντας το γέλιο με τη συγκίνηση. Το “DA” έκανε πρεμιέρα το 1973, στις Η.Π.Α., στο Όουνι του Meryland και αργότερα μεταφέρθηκε στο Broadway, όπου παίχτηκε επί δύο σχεδόν χρόνια, συγκεντρώνοντας τέσσερα θεατρικά βραβεία (1978). Το 1988, το έργο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο από τον Μάρτιν Κλαρκ. Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά με πρωταγωνιστή τον Μάνο Κατράκη σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη τη θεατρική σεζόν 1979/1980, με πολύ μεγάλη επιτυχία και νομίζω είναι μεγάλη η χαρά που έχουμε την ευκαιρία να το παρακολουθούμε ακόμη και σήμερα! Είναι μια παράσταση που χαρίζει λύτρωση και συγκίνηση για τους γονείς μας, και, ιδιαίτερα, για κάθε “Da”, τον οποίο έχουμε την τιμή να είναι στη ζωή μας… «σαν φωτεινός φάρος σε κάθε σκοτάδι». Μπορεί να μην αξίζουν όλοι να λέγονται πατεράδες ή να μην άξιζαν καν να γίνουν, μπορεί κάποιοι άλλοι να μην είναι όπως πολλοί από εμάς θα ήθελαν να είναι, αλλά υπάρχουν και εκείνοι, που είναι πατεράδες και τιμούν κάθε μέρα το όνομά τους. Και τους ευχαριστούμε όχι μόνο που υπάρχουν, αλλά και που χάρη σε εκείνους, υπάρχουμε και εμείς!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Είδα την παράσταση «DA»,theaterproject365.gr, διαθέσιμο εδώ.
- Da, theatroilisia.gr, διαθέσιμο εδώ.
- DA: Η κριτική μας για την παράσταση στο Θέατρο ΙΛΙΣΙΑ, διαθέσιμο εδώ.
