Της Μαρίας Αλευρομαγείρου,
1809: Έρχεται στη ζωή μια προσωπικότητα που με τη δράση της έμελλε να αλλάξει τη ζωή πολλών ανθρώπων είτε τυφλών είτε με προβλήματα όρασης. Το όνομά του ήταν Λουί Μπράιγ, ένας Γάλλος εκπαιδευτικός που εφηύρε ένα σύστημα γραφής έτσι ώστε να μπορούν να διαβάζουν και οι τυφλοί, το γνωστό σήμερα και ως κώδικα Μπράιγ, δίνοντας την ευκαιρία στα άτομα αυτά να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Γενέθλιος τόπος του ήταν το Coupvray, μια μικρή πόλη ανατολικά του Παρισιού, όπου ζούσε με τους γονείς του και τα τρία του αδέλφια. Ο πατέρας του ήταν δερματοποιός και ο μικρός Λουί έπαιζε συχνά στο εργαστήρι του, ώσπου στην ηλικία των τριών ετών είχε ένα ατύχημα με τα εργαλεία του πατέρα του, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο δεξί του μάτι χάνοντας την όρασή του από αυτό. Δύο χρόνια αργότερα, μια μόλυνση από την πληγή του ματιού πέρασε και στο άλλο και έτσι έχασε την όρασή του.
Ωστόσο, δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να αγωνίζεται. Πήγε κανονικά στο σχολείο της περιοχής του και γρήγορα αποδείχθηκε η ευρυμάθεια και ευφυΐα του, πράγμα που του έδωσε την ευκαιρία να του παρασχεθεί η ευκαιρία να φοιτήσει με υποτροφία σε ένα από τα πρώτα σχολεία για τυφλά παιδιά, το γνωστό Βασιλικό Ινστιτούτο Τυφλών Νέων (σήμερα Institut National des Jeunes Aveugles), που βρισκόταν στο Παρίσι. Έφυγε, έτσι, για την πόλη του φωτός τον Φεβρουάριο του 1819. Εκεί ήρθε σε επαφή με το σύστημα Hauy που είχε επινοήσει ο διευθυντής του σχολείου, Valentin Haüy, για να βοηθήσει τα τυφλά παιδιά, δηλαδή είχε φτιάξει μια σειρά από βιβλία με ανάγλυφα γράμματα, ώστε ο αναγνώστης να περνάει τα δάχτυλά του από πάνω και να μπορεί να διαβάζει το περιεχόμενο του βιβλίου. Ήταν μια κάπως αργή πρακτική, αλλά είχε αποτέλεσμα.
Ο Μπράιγ ήταν και εκεί πολύ επιμελής παρακολουθώντας με ζήλο τις προφορικές παραδόσεις και, παράλληλα, διαβάζοντας τα βιβλία του Hauy. Όταν τελείωσε το σχολείο ζήτησε από τη διεύθυνση να τον κρατήσουν ως βοηθό καθηγητή, πράγμα που έγινε δεκτό και το 1833 κατάφερε να φτάσει στη θέση του καθηγητή, διδάσκοντας Ιστορία, Γεωμετρία και Άλγεβρα. Ωστόσο, είχε ιδιαίτερη κλίση και στη μουσική, παίζοντας τσέλο, ενώ μπόρεσε να ασχοληθεί και με την εκκλησιαστική μουσική της Καθολικής Εκκλησίας.
Ως προς το σύστημα γραφής που ανέπτυξε ο Μπράιγ αποτελεί έμπνευση και μετεξέλιξη που του δημιουργήθηκε ήδη από την περίοδο που ήταν μαθητής το 1821, όταν ήρθε σε επαφή με το σύστημα του που επινόησε ο Charles Barbier. Με βάση αυτόν χρειάζονταν έως δώδεκα κουκίδες που θα ήταν παραταγμένες σε δύο στήλες. Εργάστηκε σκληρά πάνω σε αυτό το σύστημα για να το μετεξελίξει, απλοποιώντας τη μορφή του και μεγιστοποιώντας την αποτελεσματικότητά του, φτιάχνοντας ομοιόμορφες στήλες για κάθε γράμμα και μειώνοντας τις δώδεκα κουκκίδες σε έξι. Έτσι, το 1829 και το 1837 δημοσίευσε μια τρίτομη έκδοση με βάση το σύστημά του σχολικού βιβλίου ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο άλλαξε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων στον κόσμο με προβλήματα όρασης μέσα από τη μέθοδό του που διατηρείται μέχρι τις μέρες μας με μικρές παραλλαγές.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπέφερε από φυματίωση, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να παραιτηθεί από τη δουλειά του ως καθηγητής και να κλειστεί σε νοσοκομείο. Έφυγε από τη ζωή στις 6 Ιανουαρίου 1852 στα 43 του χρόνια. Σε δείγμα ευγνωμοσύνης έναν αιώνα μετά από τον θάνατό του τα οστά του μεταφέρθηκαν στο Πάνθεον του Παρισιού.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Louis Braille, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- The Story of Louis Braille: Inventor of the Braille Code, icoe.org, Διαθέσιμο εδώ
- Louis Braille (1809-1852), loc.gov, Διαθέσιμο εδώ
