Της Ζωής Κόρδα,
Η πικρή και αιματηρή χροιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνεχίστηκε με πιο σκληρό και αδυσώπητο τρόπο στον ελλαδικό χώρο. Μετά το τέλος του πολέμου, η ιστορική σελίδα της Ελλάδας παρέμεινε ζοφερή ακολουθώντας τα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Οι ιδεολογίες συγκρούστηκαν και η περίοδος διχόνοιας κράτησε αρκετά χρόνια. Ανάμεσα στα γεγονότα που έμειναν γνωστά στην ιστορία ήταν και τα Δεκεμβριανά. Το ζήτημα που ανέκυψε μετά την αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων ήταν η εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944, υπογράφεται η συμφωνία της Καζέρτας και οι δύο αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ δεσμεύονται ότι υπάγονται υπό τις διαταγές του βρετανού στρατηγού Ρόναλντ Σκόμπι.
Οι Βρετανοί ως μεγάλη δύναμη καταφθάνουν στην Ελλάδα, με επικεφαλής τον αντιστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι. Ο απώτερος στόχος τους ήταν να ελέγξουν την πολιτική κατάσταση της χώρας. Τον Μάιο του 1944, Πρωθυπουργός της χώρας γίνεται ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η συνεργασία της κυβέρνησης και όλων των υπολοίπων έδειχνε να χωλαίνει όταν έφτασαν στο ζήτημα του ελληνικού στρατού. Οι Υπουργοί του ΕΑΜ αρνήθηκαν κατηγορηματικά την επικράτηση των δεξιών δυνάμεων στο στρατό. Μετά από αυτή την κατάσταση, ακολούθησε ένα πολεμικό «ντόμινο» εχθροπραξιών. Το κλίμα γινόταν ολοένα και πιο ψυχρό με αποκορύφωμα τα επεισόδια τον Δεκέμβριο του 1944. Δόθηκε η εντολή για οριστική διάλυση των αντάρτικων ομάδων, οι Υπουργοί του ΕΑΜ παραιτήθηκαν και οργανώθηκε ένα από τα πιο αιματηρά συλλαλητήρια στην ιστορία της Ελλάδας. Μέχρι και σήμερα δεν είναι ακριβής ο αριθμός των τραυματιών και νεκρών παρά μόνο λίγα ενδεικτικά στοιχεία της εποχής εκείνης.
Μια από τις οργανώσεις που έδρασαν τη δεκαετία του ’40 ήταν η ομάδα Χ του Γεώργιου Γρίβα. Πρόκειται για μια φιλοβασιλική αντικομμουνιστική οργάνωση της εποχής και τα μέλη της έμειναν στην ιστορία ως Χίτες. Ο αρχηγός της οργάνωσης ήταν ακροδεξιός και βασιλόφρων και αποτελούσε Υπεύθυνος της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Αρχείων της κατοχικής κυβέρνησης. Βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας ήταν η ένθερμη υποστήριξη του βασιλιά, η επιβολή τρομοκρατίας σε περιοχές της Αθήνας και επαρχιακές πόλεις και η βία σε μέλη και οπαδούς του ΚΚΕ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ (δηλαδή της μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης).
Η στελέχωση της οργάνωσης Χ ακολουθούσαν τη λογική συγκρότησης στρατιωτικής μονάδας. Είχε αρχηγό, υπαρχηγό και επιτελάρχη. Η οργάνωση έκανε εντατικές προσπάθειες για να συγκροτήσει πυρήνες σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας. Το άτυπο «στρατηγείο» της Χ ήταν το Θησείο και συγκεκριμένα η οικία του Γρίβα.
Η οργάνωση φαίνεται να μην έχει αξιόλογη δράση εναντίον των Γερμανών, των Ιταλών ή των Ταγμάτων Ασφαλείας. Φαίνεται ότι η οργάνωση έδρασε απόλυτα την περίοδο της μετακατοχικής Ελλάδας και της εμφύλιας σύρραξης. Η παρουσία της οργάνωσης έγινε απολύτως αισθητή στα Δεκεμβριανά του 1944 ή αλλιώς «η μάχη της Αθήνας». Η Χ πήρε μέρος σε διάφορες μάχες στην περιοχή του Θησείου και στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, πολεμώντας με προθυμία στο πλευρό των Άγγλων, των χωροφυλάκων και διαφόρων πρώην ταγματασφαλιτών εναντίον των ανταρτών της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας (1945), η ακροδεξιά οργάνωση Χ δείχνει να σταματάει την ένοπλη δράση της. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν απλώς μια παραπλανητική προσπάθεια με σκοπό την έμμεση δράση της. Μετατράπηκε σε πολιτικό κόμμα και παράλληλα έκρυψε σε διάφορα σημεία τα όπλα και τα πυρομαχικά της, παρά τις δολοφονίες διαφόρων αντιστασιακών του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ και διαφόρων στελεχών και οπαδών της αριστεράς. Λειτούργησε ως παρακρατική συμμορία, δρώντας ανεξέλεγκτα. Μετά τη Βάρκιζα, τα μέλη της Χ επάνδρωσαν το 143ο Τάγμα Εθνοφυλακής.
Τα μέλη της έδιναν όρκο πίστεως που περιλάμβανε τα ακόλουθα: «Πιστεύω, εις μίαν μεγάλην Τρισένδοξη, ελευθέρα, ευτυχισμένη Ελλάδα. Εις το κοινωνικόν καθεστώς το οποίον μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, υπό το οποίον μεγαλούργησε η φυλή μας και το οποίον σέβεται την Ελευθερίαν του ατόμου, τας παραδόσεις της Πατρίδος, της Θρησκείας και της οικογενείας. Εις μία κοινωνικήν δικαιοσύνην στηριζομένην, ουχί εις την πάλην των τάξεων και του ανταγωνισμού κεφαλαίου και εργασίας, αλλά είς την αρμονικήν συνεργασίαν τούτων. Εις το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ως ανταποκρινομένης προς τον χαρακτήρα και τας παραδόσεις του Έθνους, εξυπηρετούσης κάλλιον τα εθνικά συμφέροντα».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Σπύρος Παπαγεωργίου (2004): Ο Γρίβας και η «Χ». Το χαμένο αρχείο, Αθήνα: Εκδόσεις Νέα Θέσις.
- Η Χ και οι χίτες. Η ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης, e-prologos.gr, Διαθέσιμο εδώ
