Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
1939: Λίγο καιρό μετά την έναρξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, Φινλανδία και Σοβιετική Ένωση μπαίνουν σε μια πολεμική σύγκρουση, δίχως, όμως, να σχετίζεται με το μεγάλο αυτό μέτωπο. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Ιωσήφ Στάλιν απαίτησε από τη γείτονα να του εκχωρήσει 16 μίλια από τα εδάφη της, ώστε να φτάσει 16 μίλια πριν από τον Ισθμό της Καρελίας, με το σκεπτικό μιας πιθανής επίθεσης από τη ναζιστική Γερμανία και έτσι να είναι ασφαλέστερο το Λένινγκραντ. Επιπλέον, επεδίωκε να αποσπάσει πρόσβαση και σε μερικά νησάκια του φινλανδικού κόλπου για να μπορέσει να κάνει μια ναυτική βάση.
Σε αντάλλαγμα, οι Σοβιετικοί ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν ένα σημαντικό τμήμα από τα εδάφη τους ως εγγύηση επιστροφής τους, ωστόσο οι Φινλανδοί δεν πείστηκαν από αυτές τις «αγνές» προθέσεις τους. Οι πρώτοι πίστευαν ότι το Σοβιετικοφινλανδικό σύμφωνο ειρήνης που είχαν υπογράψει το 1932 θα ήταν αρκετό για να τους καθησυχάσει. Αυτή η άρνηση έδωσε την αφορμή στον Κόκκινο Στρατό να εισβάλει στη γείτονα με μια δύναμη που κυμαίνεται στις 500.000 άντρες. Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε ο λεγόμενος «Χειμερινός Πόλεμος».
Παρόλη τη στρατιωτική υπεροχή τους, οι Σοβιετικοί γνώρισαν μεγάλη αντίσταση δίχως να μπορέσουν να προχωρήσουν πολύ, καθώς το γεωγραφικό πλεονέκτημα των Φινλανδών τους ευνοούσε, ενώ και οι συντονισμένες ενέργειες του επικεφαλής τους, Καρλ Γκούσταφ Μανερχαϊμ, συνέβαλε στην ενίσχυση της θέσης τους. Το σχέδιό του προέβλεπε τη δημιουργία ενός ισχυρού δικτύου χαρακωμάτων και οχυρώσεων πίσω από τον Ισθμό της Καρελίας και έτσι κατόρθωσαν να αποκρούσουν τους αντιπάλους τους και τα άρματα που είχαν στείλει.
Επιπλέον, ένα ιδιόρρυθμο αντάρτικο που είχαν στήσει οι αμυνόμενοι, χρησιμοποιώντας το δύσβατο της περιοχής για να χτυπούν και να επιστρέφουν στα βουνά, αποδιοργάνωσε και καθυστέρησε τους αντιπάλους τους. Αλλά ακόμα και ο καιρός φαίνεται να ήταν σύμμαχός τους, αφού ο σφοδρός χειμώνας και το χιόνι αποτέλεσαν εμπόδια, τα οποία, όμως, δεν ήταν ικανά να κρατήσουν για πολύ.
Το κλίμα, ωστόσο, άρχισε να αλλάζει υπέρ της ΕΣΣΔ τον Φεβρουάριο του 1940, όταν ανασυντάχθηκαν οι δυνάμεις τους και το πυροβολικό τους μπόρεσε να κερδίσει το χαμένο έδαφος, καταλύοντας την άμυνα στον Ισθμό της Καρελίας. Βλέποντας την έλλειψη του ανθρώπινου και υλικού δυναμικού και την εξάντληση των στρατιωτών, οι Φινλανδοί αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε μια συμφωνία για να επέλθει η ειρήνη.
Το αποτέλεσμα αυτό δεν ήταν ευχάριστο για τη σκανδιναβική χώρα, αφού αναγκάστηκε να παραχωρήσει περίπου το 9-11% του συνόλου της επικράτειάς της, διατηρώντας, ωστόσο, την ανεξαρτησία της. Αλλά ούτε η Σοβιετική Ένωση βγήκε αλώβητη, καθώς έχασε περίπου 300.000 άντρες της, σε αντίθεση με τη Φινλανδία που είχε κοντά στους 65.000.
Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Κόκκινος Στρατός έναντι της Φινλανδίας οδήγησαν τους Γερμανούς να θεωρήσουν την επίθεση προς την ΕΣΣΔ ως έναν περίπατο, κάτι, όμως, που δεν συνέβη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- What was the winter war, history.com, Διαθέσιμο εδώ
- Russo-Finnish-War, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- Ussr attacks Finland, history.com, Διαθέσιμο εδώ
