Του Στάθη Αποστόλου,
Από το 2010 που σημειώθηκε μια άνευ προηγουμένου κοινωνική έκρηξη ως απότοκο της οικονομικής, κοινωνικής και δημοσιονομικής λιτότητας, η εμφάνιση του εκάστοτε Πρωθυπουργού στο βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.) έχει αποκτήσει μια βαρύνουσα σημασία τόσο για κάθε Κυβέρνηση όσο και για το σύνολο της Ελληνικής Κοινωνίας.
Τα τελευταία χρόνια, η Δ.Ε.Θ. έχει αποκτήσει, όπως προαναφέρθηκε, έναν ουσιαστικό και όχι μόνο συμβολικό ρόλο. Παρόλα αυτά, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως το βήμα της Έκθεσης δεν είναι και δεν πρέπει να είναι βήμα μόνο για μια ακατάσχετη και μη κοστολογημένη παροχολογία, η οποία «χαϊδεύει» και καθησυχάζει τη μάζα, αλλά δυνατότητα ανακοίνωσης των πεπραγμένων μέχρι τη στιγμή εκείνη, την ανακοίνωση νέων στόχων και οροσήμων.
Στα πλαίσια αυτά, κάθε φορά που ένας Πρωθυπουργός ανέρχεται στο βήμα και δεν προχωρά σε σωρεία εξαγγελιών –μέτρων φιλολαϊκών, άρα, με δημοσιονομικό κόστος– τότε επέρχεται κοινωνική αγανάκτηση και, ίσως, στροφή της κοινωνίας μακριά από την Κυβέρνηση.
Το φετινό καλοκαίρι, αναμφίβολα, σημαδεύτηκε με πολλά γεγονότα, αρκετά δυστυχώς, δυσάρεστα και αρνητικά. Πρώτον, η άνευ προηγουμένου αδράνεια, αρρυθμία και αναποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.) που οδήγησε στη στυγνή δολοφονία ενός νέου, μόλις 29 ετών, ανθρώπου στην «καρδιά» της Αττικής και, μάλιστα, από αλλοδαπούς δράστες που ήρθαν στην Ελλάδα. Δεύτερον, η καταστροφή περίπου 1 εκατομμυρίου στρεμμάτων γης που αποτελούσαν τον πλούτο και την ομορφιά της πατρίδας μας και που είναι πολύ πιθανό, στην πλειοψηφία τους, να μην επιστρέψουν ποτέ στην αρχική τους κατάσταση. Δύο γεγονότα τα οποία θέτουν σοβαρά ερωτήματα για το αν η πολιτική ηγεσία μπορεί να διοικήσει κι αν ο Πρωθυπουργός δεν είναι όμηρος εσωκομματικών πιέσεων ως προς τις επιλογές του. Το τρίτο, σίγουρα είναι αρκετά πιο αισιόδοξο, καθώς, όπως όλα δείχνουν, υπάρχει υπεραπόδοση του εκτελούντος κρατικού προϋπολογισμού και των εσόδων του τουρισμού –πάνω από 19 δις– σε σύγκριση με το 2019.
Οι πολλές αστοχίες και αποτυχίες της, μόλις 3 μηνών νέας Κυβέρνησης, σε συνδυασμό με τα αυξημένα έσοδα, δημιουργούν ένα περίεργο μείγμα. Το οικονομικό επιτελείο κρατά χαμηλά τον πήχη των παροχών και προτάσσει τη δημοσιονομική σταθερότητα και όχι την αναλογία 1:1 στα έσοδα και τις δαπάνες. Η κοινωνία θεωρεί πως είναι αναγκαία τα νέα μέτρα, τα οποία, ωστόσο, πρέπει να έχουν μόνιμο χαρακτήρα τουλάχιστον σε περιόδους κρίσεων και τούτο διότι ναι μεν ο πληθωρισμός υποχώρησε στο 3.4 με βάση τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., παρόλα αυτά, αντί να αποκλιμακώνονται οι τιμές, συνεχίζεται το «ράλι» των αυξήσεων.
Σε αυτήν τη δύσκολη εξίσωση, το σίγουρο είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανακοινώσει κάποια πράγματα από το βήμα της Δ.Ε.Θ. και θα κάνει έναν πρώτο απολογισμό της νέας τρίμηνης θητείας του. Ακόμα, θα προτάξει τις χρόνιες παθογένειες πολλών φορέων, οι οποίοι θα πρέπει όχι μόνο να λειτουργήσουν, αλλά και να συνεργαστούν. Ο Πρωθυπουργός, όμως, αρέσκεται στον αιφνιδιασμό, οπότε τίποτα δεν μπορεί προς ώρας να αποκλειστεί. Επιπλέον, γνωρίζει πως η κλεψύδρα για τις Ευρωεκλογές του 2024 κατεβαίνει και πως αν δεν κάνει κάτι τώρα, στην κάλπη θα φανεί μεγάλη δυσαρέσκεια. Φυσικά, ένας πολιτικός, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όντας Βουλευτής από το 2004, γνωρίζει πως η Δ.Ε.Θ. κρίνει εν πολλοίς ποιος θα ανέβει στη διακυβέρνηση της χώρας, όπως συνέβη με τον Αλέξη Τσίπρα και το πρόγραμμα των 36 δις, της Θεσσαλονίκης το 2015, αλλά και το ποιος φεύγει, όπως ο Κώστας Καραμανλής το 2009.
