Της Διονυσίας Βασιλάκη,
Το κέντρο της προσοχής έχουν αποσπάσει τις τελευταίες μέρες οι δηλώσεις της influencer Super Kiki σχετικά με τον καλλιτέχνη Σταύρο Ξαρχάκο. Συγκεκριμένα, στο video της αναφέρεται στην περίοδο που δούλευε σε γνωστό μουσικό κέντρο της Αθήνας στο οποίο εμφανιζόταν ο κ. Ξαρχάκος. Η Κική σημειώνει πως δεν γνώριζε ποιος ήταν ο καλλιτέχνης και συνέχισε με τους χαρακτηρισμούς «Με έκανες ρεζίλι των σκυλιών. Σιγά τι ακούστηκε ρε παλικαρά Ξαρχάκο; Τι θέλεις τώρα; Τώρα έλα να μου πεις το «σουτ». Για ένα 20αρικάκι μου το πες το «σουτ» και εσύ έπαιρνες 5 χιλιάρικα για να σκοτώνεις μύγες και κουνούπια».
Προσωπικότητες από τον χώρο της τηλεόρασης δεν δίστασαν να «στολίσουν» την influencer με επίθετα, όπως «σκουπίδι» που μάλλον αποδεικνύουν το αντίθετο από αυτό που θέλουν να προβάλλουν. Οι περισσότεροι σχολιαστές της κατάστασης δεν στάθηκαν στο περιστατικό ως κάτι μεμονωμένο, αλλά το βρήκαν ως μία ευκαιρία να σχολιάσουν την Super Kiki, την νέα γενιά και τα social ως ένα σύνολο. Ήθελαν να τη μαλώσουν για τα προσβλητικά της σχόλια κάνοντας και άλλα, χειρότερα σχόλια. Εννοείται όμως πως στις μέρες μας τέτοια φαινόμενα «ανθρωποφαγίας» στο χώρο των media δεν είναι τίποτα παρά σπάνια… είναι σαν να είμαστε συνηθισμένοι σε αυτή την τάση αρνητικού σχολιασμού που κυριαρχεί με αποτέλεσμα να μην μας προκαλείται πλέον εντύπωση.
Είναι τελικά «κακή» και κατακριτέα η άγνοια της Super Kiki; Όχι.
Είναι όμως ανησυχητικό το γεγονός ότι στις νέες γενιές υπάρχει μία προφανής έλλειψη κουλτούρας; Ναι. Ποια είναι όμως η πηγή αυτής της μάστιγας;
Η Ελληνική τηλεόραση που πήρε την «σκυτάλη» στον σχολιασμό του περιστατικού, καθώς θίχτηκε το επίπεδο της, είναι η ίδια που αναπαράγει τη γνωστή trash tv, τον απίστευτο κιτρινισμό, τα ενίοτε σεξιστικά και μισογύνικα σχόλια. Φυσικά και το επεισόδιο με την Super Kiki δεν διαφέρει από όλα τα υπόλοιπα, καθώς είναι η ευκαιρία των παρουσιαστών να αποδείξουν την ανωτερότητά τους έναντι μιας νέας κοπέλας που συχνά έρχονται σε αντιπαράθεση.
Από το πρόβλημα δεν εξαιρείται για ακόμα μία φορά το εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο αναλογεί ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Πώς γίνεται να έχουμε πολιτισμική επιμόρφωση όταν κάθε καλλιτεχνικό μάθημα είτε παραμελείτε είτε απουσιάζει εντελώς από το Ελληνικό σχολείο; Έπειτα,
ας μην ξεχνάμε και ότι ζούμε σε μια χώρα που το πτυχίο των ηθοποιών ισοδυναμεί με το απολυτήριο λυκείου. Είναι τελικά δυνατόν για έναν νέο άνθρωπο να καλλιεργηθεί σε μία Ελλάδα όπου όλα τα ερεθίσματα που δέχεται υπονομεύουν τον πολιτισμό;
Όλα αυτά δεν αναιρούν πως οι χαρακτηρισμοί της προς τον σπουδαίο Έλληνα καλλιτέχνη ήταν απαξιωτικοί και προσβλητικοί, καθώς ξεπέρασαν τα όρια του humor με τα οποία η ίδια ήθελε να προστατευτεί. Οφείλουμε να έχουμε σεβασμό και επίγνωση (ακόμη και αν αστειευόμαστε) για αυτόν που αναφερόμαστε και όχι επειδή είναι καταξιωμένος συνθέτης ή γνωστή influencer αλλά επειδή, είναι άνθρωπος.
Προσωπικά, το βρίσκω περισσότερο στενάχωρο παρά προσβλητικό όλο το γεγονός και πιστεύω πως το καλύτερο όπλο στην άγνοια είναι η γνώση. Ας δούμε, λοιπόν, ποιος είναι τελικά ο Σταύρος Ξαρχάκος και γιατί αποκαλείται «Ιερό Τέρας». Είναι κατά πολλούς ο σπουδαιότερος εν ζωή Έλληνας μουσικός, ο ίδιος έχει συνθέσει μουσική για αρχαία τραγωδία, δράματα και διεθνή μπαλέτα. Μερικές από τις σπουδαιότερες συνεργασίες του είναι με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση (Σαββατόβραδο στην Καισαριανή), τον Μίκη Θεοδωράκη (Ερημιά), την Αλίκη Βουγιουκλάκη (Μοντέρνα Σταχτοπούτα) και πολλούς άλλους καλλιτέχνες που με την πορεία τους έχουν γράψει ιστορία στην καλλιτεχνική σκηνή της χώρας.
Όπως σε όλα τα ζητήματα με τόση μεγάλη έκταση έτσι και σε αυτό, οι όψεις είναι δύο. Είναι τραγική η τόσο φανερή έλλειψη βασικών αρχών σεβασμού προς το όνομα ενός συνθέτη ακόμη και αν δεν τον γνωρίζεις και καμία δικαιολογία «πλάκας» δεν είναι αποδεκτή. Κάτι άλλο όμως, που δεν είναι αποδεκτό είναι η υποβάθμιση και ο χαρακτηρισμός μιας ολόκληρης προσωπικότητας σύμφωνα με ένα μόνο περιστατικό. Θα πρέπει να εναντιωνόμαστε ως κοινωνία σε κάθε μορφή εκφοβισμού, ακόμη και αν οι δέκτες είναι πρόσωπα της επικαιρότητας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
