Της Κατερίνας Τσαγκαράκη,
Ο Μπενίνιο Συμεών «Νίνοι» Ακίνο ήταν πολιτικός ηγέτης και εμβληματική φιγούρα της αντιπολίτευσης κατά της δικτατορίας του Μάρκος στις Φιλιππίνες. Προέρχονταν από μία οικογένεια που είχε μακρά πορεία στην πολιτική σκηνή της χώρας, καθώς ο παππούς του ήταν στρατηγός στη Φιλιππινέζικη Επανάσταση Ανεξαρτησίας (1896-1898) και ο πατέρας του υπήρξε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στην Ιαπωνική κατοχή κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1942-1945). Γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1932 στη νήσο Λουζόν των Φιλιππίνων, και σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Μάλιστα, στα 17 του έγινε πολεμικός ανταποκριτής του πολέμου της Κορέας, για την εφημερίδα The Manila Times. Το 1954 θα παντρευτεί την Κορασόν Ακίνο, η οποία θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Φιλιππίνων μετά τη δολοφονία του συζύγου της και την ανατροπή του καθεστώτος του Μάρκος.
Στην ενεργό πολιτική θα εμπλακεί το 1955, οπού σε ηλικία 22 ετών θα εκλεγεί δήμαρχος του Κονσέπσιον. Στη συνέχεια, θα γίνει Γενικός Γραμματέας του Φιλελεύθερου κόμματος και το 1967 θα εκλεχτεί Γερουσιαστής, ο μόνος υποψήφιος από την αντιπολίτευση που κατάφερε να πάρει αυτή τη θέση στις εκλογές. Οι υπόλοιποι ανήκαν στο Εθνικιστικό κόμμα, στο οποίο ανήκε και ο τότε πρόεδρος Φερδινάνδο Μάρκος. Ο Ακίνο από το αξίωμα του Γερουσιαστή θα ασκήσει έντονη κριτική στο καθεστώς του Μάρκος. Πιο συγκεκριμένα, το 1971, έπειτα από βομβιστική επίθεση κατά τη διάρκεια μίας προεκλογικής συγκέντρωσης του Φιλελεύθερου κόμματος, όπου θα χάσουν τη ζωή τους εννέα άνθρωποι, ο Ακίνο θα κατηγορήσει τον Μάρκος ως υπαίτιο της επίθεσης, λέγοντας πως την υποκινούσε μυστικά. Ο ίδιος ωστόσο, δεν είχε παραβρεθεί στη συγκέντρωση.
Ο Μάρκος, λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε τη χώρα, αποφασίζει να επιβάλει στρατιωτικό νόμο το 1972, για να περιορίσει τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και να εκδιώξει τους πολιτικούς του αντιπάλους, ώστε να συγκεντρώσει στα χέρια του όλες τις εξουσίες. Από τους πρώτους που θα εκδιωχθούν είναι ο Ακίνο, όπου στις 23 Σεπτεμβρίου 1972 θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί σε στρατιωτική φυλακή. Εκεί θα παραμείνει οκτώ χρόνια περίπου (1972-1980). Οι κατηγορίες που αντιμετώπισε ήταν για φόνο, παράνομη κατοχή όπλων και εξέγερση και ήταν όλες πλαστές. Παρόλα αυτά, θα καταδικαστεί για όλες από το δικαστήριο το 1977.
Όλο αυτό το διάστημα που παρέμενε στη φυλακή δεν έπαψε να ασχολείται με την πολιτική και συνέχισε να είναι ενεργό μέλος της αντιπολίτευσης. Το 1978 και εν όψει των βουλευτικών εκλογών, ο Νίνοι θα ιδρύσει το κόμμα Λαϊκή Δύναμη, αλλά δεν θα εκλέξει βουλευτή. Μέσα στη φυλακή η κατάσταση της υγείας του με τον καιρό επιδεινώνονταν διαρκώς και το 1980 έπαθε την πρώτη καρδιακή προσβολή. Θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου θα πάθει και δεύτερη. Για το λόγο αυτό θα ζητήσει άδεια, ώστε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο των ΗΠΑ για να υποβληθεί σε επέμβαση ανοιχτής καρδίας. Στις ΗΠΑ θα φύγει με την οικογένειά του και θα ζήσει εκεί ως εξόριστος μέχρι το 1983.
Πριν πάρει την άδεια για την επέμβαση και τη μεταφορά του στις ΗΠΑ, είχε συναντηθεί κρυφά με τη σύζυγο του Μάρκος, Ιμέλντα Μάρκος και συμφώνησαν να φύγει ο Ακίνο για τις ΗΠΑ με την προϋπόθεση όταν επιστρέψει στις Φιλιππίνες να σταματήσει την κριτική εναντίον του Μάρκος. Γεγονός που αψήφησε ο Νίνοι και αποφάσισε να συνεχίσει να εναντιώνεται στο καθεστώς του Μάρκος, θέλοντας να το ανατρέψει και να αποκατασταθεί η δημοκρατία στη χώρα του και παρά τις προειδοποιήσεις του καθεστώτος, ήθελε να πάρει μέρος στις Προεδρικές εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για τον επόμενο χρόνο. Αργότερα, ο ίδιος θα πει «μια συμφωνία με το διάβολο δεν είναι καν συμφωνία», αναφερόμενος στη συμφωνία που έκανε, αλλά δεν τήρησε με την Ιμέλντα Μάρκος.
Αν και γνώριζε πως η επιστροφή του θα δημιουργούσε προβλήματα στον ίδιο και την οικογένειά του, τα αγνόησε όλα με κάθε κόστος. Έτσι, στις 21 Αυγούστου 1983, ο Ακίνο επιστρέφοντας στις Φιλιππίνες θα πέσει νεκρός από τα πυρά ενός εκτελεστή, που βρισκόταν στο αεροδρόμιο της Μανίλα. Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο ο Ακίνο συνοδεύεται και μεταφέρεται σε ένα φορτηγό από στρατιώτες. Κατά τη μεταφορά του θα ακουστούν πυροβολισμοί και ένας εξ αυτών θα βρει το κεφάλι του Νίνοι αφήνοντάς τον νεκρό. Ο ίδιος πριν προσγειωθεί το αεροπλάνο και φορώντας το αλεξίσφαιρο γιλέκο δήλωσε πως «αν με χτυπήσουν στο κεφάλι, είμαι χαμένος».
Για την ταυτότητα του εκτελεστή ακούστηκαν πολλά. Μία εκδοχή ήταν πως ο εκτελεστής ήταν άνδρας ντυμένος με στολή προσωπικού εδάφους, που σκοτώθηκε αμέσως μετά τη δολοφονία. Σύμφωνα, με τους δύο Ιάπωνες δημοσιογράφους, που ταξίδευαν μαζί με τον Ακίνο, ορισμένοι από τους 15 στρατιώτες που τον συνόδευαν, έβγαλαν όπλο και άνοιξαν πυρά κατά του πολιτικού ηγέτη. Άλλη μία εκδοχή που έρχεται από δημοσίευμα της Sunday Times του Λονδίνου, αναφέρει πως το όνομα του εκτελεστή είναι Ρολάντο Βικσάρα και ήταν πρώην μέλλος της προεδρικής φρουράς. Στις 30 Αυγούστου θα γίνει γνωστή η ταυτότητα του εκτελεστή από τις αρχές. Ονομαζόταν Ρολάντο Γκαλμάν και ήταν επαγγελματίας δολοφόνος, τον οποίο ο δικτάτορας Μάρκος δεν άργησε να χαρακτηρίσει «μέλος κομμουνιστικής οργάνωσης».
Μετά τη δολοφονία του Ακίνο οι Φιλιππινέζοι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία και ξεκινούν μεγάλες διαδηλώσεις κατά του Μάρκος. Στην κηδεία παραβρέθηκαν 2.000.000 Φιλιππινέζοι, που πραγματοποίησαν ένα τεράστιο συλλαλητήριο. Παρά τις προσπάθειες του Μάρκος να καταστείλει την κατάσταση που επικρατούσε, το τέλος του ήταν πολύ κοντά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- 21 Αυγούστου 1983: Η δολοφονία Ακίνο στις Φιλιππίνες, atexnos.gr, Διαθέσιμο εδώ
- 1983: Η δολοφονία Ακίνο στις Φιλιππίνες, rizospastis.gr,Διαθέσιμο εδώ
