Της Κωνσταντίνας Βουδούρη,
Λίγες μέρες πέρασαν από την προηγούμενη εβδομάδα και συγκεκριμένα, την Πέμπτη 29 Ιουνίου, οπότε και ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων, τόσο για τα Γενικά Ενιαία Λύκεια (ΓΕΛ), όσο και για τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ), τα οποία με την σειρά τους θα διαμόρφωναν τις εισαγωγικές βάσεις των σχολών των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στις πανελλήνιες, μετά τη 1 το μεσημέρι γνώριζαν αν είχαν καταφέρει το όνειρό τους, αν θα μπορούσαν να κλείσουν εκείνο το φοιτητικό σπίτι στην Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη που τόσο πολύ τους άρεσε, αν θα ζούσαν την φοιτητική ζωή για την οποία είχαν ακούσει πάρα πολλά από μεγαλύτερους τους ή και καθηγητές τους. Είχαν μοχθήσει και προσπαθήσει πολύ. Είχαν ξενυχτήσει, είχαν πει «όχι» σε εκείνο το πάρτι που ήθελαν να πάνε, είχαν θυσιάσει πολλά.
Αποτελεί, ένα κομβικό σημείο στην ζωή χιλιάδων εφήβων που αποφασίζουν να συμμετάσχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι πανελλαδικές εξετάσεις εξαιτίας του γεγονότος ότι συμπίπτουν με την αποφοίτηση του λυκείου και ουσιαστικά με το πέρας των μαθητικών χρόνων κάθε εφήβου, συμβάλλουν στην συγκινησιακή φόρτιση, στην αγωνία και στο αίσθημα φόβου και άγχους του.
Και βλέπεις ότι δεν έχεις περάσει…
Μούδιασμα. Έπειτα από λίγα λεπτά προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έχει γίνει.
Μπορεί να μην πέρασες στο μέρος που ήθελες, μπορεί να μην πέρασες στη σχολή που ήθελες, μπορεί να μην πέρασες πουθενά. Πολλές εκδοχές, μία πραγματικότητα. Αυτό που είχες στο μυαλό σου, αυτό που «ήθελες» (όντως το ήθελες εσύ ο/η ίδιος/ίδια;) δε θα γίνει στο άμεσο μέλλον.
Άπειρα συναισθήματα. Κλάματα. Στεναχώρια.
Και είναι φυσιολογικό. Απολύτως φυσιολογικό. Όταν είσαι 17- 18 χρονών και έρχεσαι αντιμέτωπος με την αποτυχία είναι αρκετά άσχημο και δύσκολο να το διαχειριστείς. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι δεν εξαρτώνται όλα από τις πανελλαδικές εξετάσεις -θα το καταλάβεις κάποια χρόνια μετέπειτα- και αν τα μόρια που συγκέντρωσες είναι 15.000 ή 17.000. Και είναι απολύτως φυσιολογικό, καθώς κατά τη διάρκεια των σχολικών σου χρόνων και ειδικότερα τις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου, κατά τις οποίες πραγματοποιείται η προετοιμασία κάθε μαθητή για τις πανελλήνιες, έχεις ακούσει τόσα πολλά για μία πιθανή αποτυχία και την υπέρμετρη σημαντικότητα της επιτυχίας. Έτσι, νομίζεις ότι αυτό είναι το Α και το Ω για την μετέπειτα ζωή σου.
Κακά τα ψέματα, αν θέλεις να αποκτήσεις για παράδειγμα πτυχίο γιατρού ή δικηγόρου από κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο, μοναδικός δρόμος είναι οι πανελλήνιες. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει διαμορφώσει αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο, δηλαδή τις πανελλαδικές εξετάσεις σχετικά με τον τρόπο εισαγωγής σε σχολές ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Θέλεις όσο τίποτα να αποκτήσεις πτυχίο μίας συγκεκριμένης σχολής ελληνικού πανεπιστημίου; Αν ναι, κάν’ το. Προσπάθησε ξανά. Η επιτυχία προϋποθέτει αποτυχίες και αν το όνειρο σου είναι αυτό, προσπάθησε ξανά. Δώσε ξανά πανελλήνιες με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα όνειρα είναι για να κατακτώνται και όχι για να υποχωρείς στην πρώτη «μεγάλη αποτυχία». Εσύ γνωρίζεις πόσο πολύ θέλεις το οτιδήποτε και η απόφαση πρέπει να είναι δική σου, όχι γονιού ούτε καθηγητή.
Δεν τελειώνει τίποτα με τις πανελλήνιες, τουναντίον ανοίγουν δρόμοι για να εξερευνήσεις τον κόσμο, να μάθεις πράγματα και να γευτείς εμπειρίες είτε αυτό περιλαμβάνει τη φοίτηση σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο είτε όχι.
Όσο για σένα που δεν πέρασες στις πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς δεν ήταν κάτι που ήθελες ή δεν ήξερες ακόμα τι ήθελες, αν έχεις ένα «τρελό» όνειρο που πάντα σκεφτόσουν, αλλά οι συνθήκες ή το οικογενειακό και εκπαιδευτικό περιβάλλον σε απέτρεψαν απ’ το να το ακολουθήσεις, κάν’ το. Τα όνειρα και οι επιθυμίες είναι για να κατακτώνται, αλλιώς θα μείνουν απλώς όνειρα και απωθημένα.
Οι πανελλήνιες δεν είναι το παν, είναι ένα μέσο για κάποια συγκεκριμένα επαγγέλματα. Δεν θες αυτό το μέσο; Δημιούργησε το δικό σου! Εσύ ξέρεις τι αγαπάς ή αν δεν ξέρεις ακόμα θα το καταλάβεις στα μονοπάτια που θα σε οδηγήσει μόνη της η ζωή.
Καλή επιτυχία!
