19.7 C
Athens
Πέμπτη, 25 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΚοινωνίαΈρωτας τάχα να ‘ναι αυτό;

Έρωτας τάχα να ‘ναι αυτό;


Της Πέγκυς Παναγοπούλου,

Όλοι οι μήνες του έτους συνδέονται σημειολογικά με ένα κυρίαρχο γεγονός, το οποίο αποτελεί το σημείο αναφοράς τους. Έτσι, και ο μήνας που διανύουμε είναι ευρέως γνωστός ως ο μήνας του έρωτα. Μόλις ο Φεβρουάριος περάσει το ημερολογιακό κατώφλι, αρχίζουν οι πυρετώδεις προετοιμασίες για αυτήν την καλοστημένη εμπορευματοποίηση της «γιορτής» που αποπροσανατολίζει τις συνειδήσεις και πλήττει την ουσία των ανθρώπινων συναισθημάτων. Κάθε χρόνο, βομβαρδιζόμαστε από τηλεοπτικές διαφημίσεις με προτεινόμενα δώρα, ιδανικούς προορισμούς, ευρέως γνωστούς ως προορισμούς των ερωτευμένων –ή αλλιώς, πόλεις του έρωτα–, οι οποίες θα μας επιτρέψουν να «γιορτάσουμε» και να παρασυρθούμε στο ερωτικό ντελίριο της ημέρας και, φυσικά, με τις διαφημίσεις της Lacta, «του πιο γλυκού κομματιού της ζωής μας!», η οποία πλέον έχει καταστεί η πιο ερωτική σοκολάτα του κόσμου.

Έτσι, ο έρωτας και, κατ’ επέκταση, η αγάπη (που, κατά τη γνώμη μου, έχει ασύγκριτα μεγαλύτερη διάρκεια) για το έτερόν μας ήμισυ συνοψίζεται σε σοκολάτες, μπαλόνια, λουλούδια κ.λπ. Το κυρίαρχο χρώμα της ημέρας είναι το κόκκινο, το χρώμα της σφοδρότητας και του πάθους, ενώ το κυρίαρχο σχήμα η καρδιά. Ας μην λησμονήσουμε (άλλωστε, και να θέλαμε, δεν μας το επιτρέπουν) τον καταιγισμό δημοσιεύσεων στα κοινωνικά δίκτυα, στις οποίες –αν μη τι άλλο– προβάλλεται η απόλυτη ευτυχία. Ζευγάρια αγκαλιασμένα ή να φιλιούνται, υποσχόμενα «παντοτινή;» αγάπη και αφοσίωση, η οποία πολλές φορές «λήγει» μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες. Αλήθεια, τόση σφοδρότητα δεν κατάφερε να εκπληρώσει την υπόσχεση (forever) του hashtag; Πού πήγε, άραγε, η αληθινή αγάπη; Τόσο γρήγορα «πέρασε» ο έρωτας;

Ας πάψουμε επιτέλους να ζούμε με αυταπάτες. Ο αληθινός έρωτας δεν έχει ανάγκη καθορισμένες ημερομηνίες, σκηνικά «αγαπουλίστικης» διάθεσης, καρδούλες και σοκολατάκια για να εκδηλωθεί. «Ανδρειεύει και θεριεύει» με ένα μονάχα βλέμμα, ένα μόνο άγγιγμα-χάδι της ψυχής και της καρδιάς. Ο πραγματικός έρωτας (όπως άλλωστε και ο βήχας, σύμφωνα με το λαϊκό ευφυολόγημα!) δεν κρύβεται και, βεβαίως, δεν του αξίζει να προβάλλεται επιδεικτικά και ανούσια, ούτε να υποδηλώνεται με γελοιωδέστατες και άκρως κενές περιεχομένου αναρτήσεις στο Facebook, Instagram κ.λπ.

Πηγή εικόνας: pexels.com

Ο έρωτας είναι αυτό το σφοδρό συναίσθημα που διαταράσσει το μυαλό και την ψυχή μας. Είναι αυτή η ακατάλυτη γοητεία που μας συνεπαίρνει και η ολοκληρωτική και άνευ όρων αυτοπαράδοση. Είναι η στιγμή της απόλυτης αυθυπέρβασης και της «μοιρασίας» της εγωτικής μας φύσης. Με τον έρωτα «γεννιέται η πιο μεθυστική γεύση πληρότητας της ζωής», γράφει ο Χρήστος Γιανναράς στο Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων, το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που υμνεί τον έρωτα. Δεν υπάρχει έρωτας χωρίς αμοιβαιότητα, καθώς η αμοιβαιότητα είναι αυτή που δίνει υπόσταση στο θαύμα της ερωτικής έκπληξης.

Ο έρωτας, λοιπόν, είναι μία δύσκολη, ακανθώδης διαδρομή, καθόλου στρωμένη με τα ροδοπέταλα του Αγίου Βαλεντίνου. Τελικός προορισμός της διαδρομής αυτής είναι η βίωση του πραγματικού περιεχομένου της αγάπης. Στη ζωή, τίποτα δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν μπορεί να κατακτηθεί χωρίς θυσίες. Ομοίως και η αληθινή αγάπη απαιτεί καθημερινό, ατέρμονο και πεισματικό αγώνα. Η σφοδρότητα αυτή του έρωτα, αλλά και η δυναμική της γνήσιας αγάπης δεν μπορούν να περιμένουν, προκειμένου να εκδηλωθούν «πανηγυρικά» τη 14η Φεβρουαρίου.

Ίσως κάποιοι (πάρα πολλοί) να αποκομίζουν όφελος από αυτό το «πανηγύρι», που αποτελεί εναργέστατη απόδειξη της εγκαθίδρυσης του υλιστικού προτύπου στις σύγχρονες κοινωνίες, όμως ο κίνδυνος να μετατραπούμε σε ενέραστα, επιδερμικά όντα, να «κενωθούμε» συναισθηματικά μας κρούει εκκωφαντικά τον κώδωνα. Η λύση φαίνεται να είναι μονόδρομος. Να κλείσουμε τα αφτιά μας και να αποστρέψουμε επιδεικτικά την προσοχή μας στις γητεύτρες σειρήνες, προτού κατορθώσουν να αποσπάσουν και την τελευταία ικμάδα της ψυχής μας. Να διατηρήσουμε την αγάπη μας όσο πιο αγνή και ανέγγιχτη μπορούμε και να κρατήσουμε τη μέθη του ερωτικού σκιρτήματος μακριά από τον βωμό της εμπορευματοποίησης και του αδυσώπητου, πεπλανημένου «Αγιο-βαλεντίνικου» προτύπου.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
  • Γιανναράς Χ. (1990, 2016), Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων, Εκδόσεις Ίκαρος
  • Αξίζει στον έρωτα η εμπορευματοποίηση;, youthvoice.gr, διαθέσιμο εδώ
  • 14 Φλεβάρη: Μ(ε ερωτάς) αν σ’ αγαπάω;, citycampus.gr, διαθέσιμο εδώ
  • Η εορτή του Αγίου Βαλεντίνου και η αποϊεροποίηση του έρωτα, orthodoxia.info, διαθέσιμο εδώ

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Πέγκυ Παναγοπούλου
Πέγκυ Παναγοπούλου
Γεννήθηκε το 2003 στην Κόρινθο και μεγάλωσε στο Άργος Αργολίδας. Είναι δευτεροετής φοιτήτρια του Τμήματος Νομικής στο ΔΠΘ. Στον ελεύθερό της χρόνο διαβάζει βιβλία και ασχολείται με θέματα Φιλοσοφίας, Ιστορίας, καθώς και με την επικαιρότητα, ενώ λατρεύει την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.