Του Νίκου Παναγιωτόπουλου,
Ο Δάφνις ήταν ένας όμορφος βοσκός, ο οποίος γεννήθηκε στη Σικελία και είχε θεϊκή καταγωγή. Οι γονείς του ήταν ο Ερμής και μια Νύμφη. Η μητέρα του, αφού τον γέννησε, τον εξέθεσε σε ένα δάσος με δάφνες στα Ηραία όρη, από όπου, μάλιστα, πήρε και το όνομά του. Το έκθετο βρέφος ανακάλυψαν και ανέθρεψαν οι Νύμφες. Ο Δάφνις προτιμούσε να είναι απομακρυσμένος από τους ανθρώπους και είτε έβοσκε τα βόδια του Ήλιου στην Αίτνα είτε κρατούσε συντροφιά στην Άρτεμη, στις Μούσες και στις Νύμφες. Ήταν, επίσης, πάρα πολύ καλός στο τραγούδι. Μέσω της φωνής του μπορούσε να μαγεύει τις γυναίκες και τους άνδρες. Οι εραστές του Δάφνιδος ήταν ο Πρίαπος, ο Μενάλκας και ο Πάνας. Ο τελευταίος, μάλιστα, μοιράστηκε μαζί του τα μυστικά της μουσικής τέχνης. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του πρωταγωνιστή μας είναι πως θεωρείται ο ιδρυτής της βουκολικής ποίησης. Συνήθως είτε τραγουδούσε δικές του συνθέσεις είτε έπαιζε με τη σύριγγά του διάφορους σκοπούς.
Οι ιστορίες για τους έρωτες του Δάφνιδος είναι αρκετές. Σύμφωνα με μία από αυτές, ο όμορφος βοσκός ερωτεύθηκε μία Νύμφη, η οποία ονομαζόταν Λύκη, με την οποία αντάλλαξε όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης. Σε περίπτωση που ο Δάφνις κάποια στιγμή καταπατούσε τον όρκο του, θα τιμωρείτο με τύφλωση. Στη συνέχεια, μία βασιλοπούλα τον είδε και τον ερωτεύθηκε. Όμως, ο Δάφνις δεν επιθυμούσε να ανταποκριθεί στο ερωτικό της κάλεσμα, διότι ήταν δεμένος με τον ισχυρό όρκο. Έτσι, η βασιλοπούλα για να παρασύρει τον Δάφνι στην ερωτική αγκαλιά της, τον μέθυσε και τον έκανε δικό της. Αμέσως, τότε, ο Δάφνις τυφλώθηκε και η Νύμφη, η οποία ήταν ερωτευμένη μαζί του, τον εγκατέλειψε. Ο Δάφνις μετά από αυτό τριγυρνούσε απαρηγόρητος μες στα δάση και, μέσα από το τραγούδι του, μιλούσε για τον χαμένο του έρωτα. Η βαθιά του θλίψη έκανε τον Δάφνι να μαραζώσει. Τελικά, ο νεαρός βοσκός δεν άντεξε και πέθανε.
Μία άλλη ερωτική περιπέτεια του Δάφνιδος προέρχεται από ένα μυθιστόρημα του 2ου ή 3ου αιώνα π.Χ. με τίτλο Τα κατά Δάφνιν και Χλόην. Ο συγγραφέας αυτού του μυθιστορήματος ήταν ο Λόγγος από τη Λέσβο. Το μυθιστόρημα αυτό παρουσιάζει την ιστορία δύο έκθετων βρεφών στη Λέσβο, του Δάφνιδος και της Χλόης. Και τα δύο βρέφη τα βρήκαν βοσκοί, οι οποίοι αποφάσισαν να τα υιοθετήσουν και να τα αναθρέψουν. Οι δύο ήρωες συνδέθηκαν ερωτικά, όταν βρίσκονταν ακόμη σε νεαρή ηλικία. Γρήγορα, όμως, έπεσαν θύματα απαγωγής και χωρίστηκαν. Στο τέλος, αφού πέρασαν διάφορες περιπέτειες, ενώθηκαν ξανά.
Με βάση τώρα μία άλλη εκδοχή του μύθου, ο Δάφνις είχε συνδεθεί ερωτικά με μία κοπέλα, η οποία ονομαζόταν Πίμπλεια. Ο ίδιος έφτασε μέχρι το βασίλειο της Φρυγίας για χάρη της αγαπημένης του, διότι την έψαχνε. Προηγουμένως, μάλιστα, την είχαν αρπάξει ληστές. Για καλή του τύχη, ο Δάφνις βρήκε την Πίμπλεια να υπηρετεί ως σκλάβα στο παλάτι του βασιλιά Λιτυέρση. Ο βασιλιάς αυτός επέβαλλε σε όσους περνούσαν από το βασίλειό του να συμμετάσχουν σε έναν αγώνα θερισμού. Οι ηττημένοι θα έχαναν τη ζωή τους. Τελικά, ο Δάφνις και η Πίμπλεια σώθηκαν χάρη στον Ηρακλή, ο οποίος σκότωσε τον Φρύγα βασιλιά.
Μία τελευταία παραλλαγή του μύθου προέρχεται από τα Ειδύλλια του Θεόκριτου. Σε αυτήν, δίνεται έμφαση στην αγωνιώδη και επίπονη προσπάθεια του Δάφνιδος να διατηρήσει την παρθενία του. Ο Δάφνις, αν και είχε εξαιρετική ομορφιά, επιθυμούσε για τον εαυτό του να παραμείνει αγνός. Αυτό, όμως, ήταν κάτι που εξόργισε τη θεά του έρωτα, την Αφροδίτη. Συνεπώς, εκείνη αποφάσισε να τιμωρήσει τον νεαρό βοσκό με το να τον κάνει να ερωτευθεί. Όντως, λοιπόν, ο Δάφνις γνώρισε μία όμορφη κοπέλα, την οποία και ερωτεύτηκε. Ο νεαρός βοσκός, ωστόσο, πολεμούσε μέσα του με τα ερωτικά του συναισθήματα, τα οποία δεν ήθελε να αποκαλύψει, μιας κι ο ίδιος ήθελε να παραμείνει αγνός. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν συναντούσε την κοπέλα, η οποία συνεχώς τον αναζητούσε. Έτσι, κατάφερε να διατηρήσει την αγνότητά του και να μην υποκύψει στον έρωτα.
Το φλογερό πάθος, ωστόσο, τού έκαιγε την ψυχή και δεν μπορούσε εύκολα να απαλλαγεί από αυτό. Ο ίδιος γέμισε με απελπισία και, αντί να τραγουδάει χαρούμενα άσματα, τραγουδούσε μόνο θρήνους. Οι θεοί τον λυπήθηκαν και αποφάσισαν να του συμπαρασταθούν. Εκείνος, όμως, έχασε παντελώς το ενδιαφέρον του για τη ζωή και το μόνο που έκανε ήταν να εκτοξεύει κατηγορίες προς τη θεά Αφροδίτη, την οποία θεωρούσε την κύρια αιτία των συμφορών του. Όταν κατάλαβε πως θα πεθάνει, κάλεσε κοντά του τον Πάνα, και, μόλις του παρέδωσε τη σύριγγά του, έπεσε κάτω τελείως εξαντλημένος. Η Αφροδίτη, τότε, τον λυπήθηκε και αποφάσισε να τον βοηθήσει. Όμως, ήταν μάταιο, αφού ο Δάφνις είχε ήδη πεθάνει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Κακριδής, Ι. Θ. (1986), Ελληνική Μυθολογία: Οι Ήρωες, Τοπικές Παραδόσεις, τόμος 2, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών
- Daphnis, Brittanica.com, Διαθέσιμο εδώ
- Daphnis and Chloe, Brittanica.com, Διαθέσιμο εδώ
- Δάφνις, Hellenica World, Διαθέσιμο εδώ
