14 C
Athens
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΠολιτισμός"The King of Staten Island" (2020): Μία διαφορετική ιστορία διαχείρισης πένθους

“The King of Staten Island” (2020): Μία διαφορετική ιστορία διαχείρισης πένθους


Της Μαριάννας Τέλλη,

Συνήθως, ακόμα και μια νύξη για την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου στα πλαίσια μιας ταινίας, προμηνύει έναν αρκετά βαρύ τόνο. Γι’ αυτό, ακούγοντας ότι το The King of Staten Island αποτελεί μια κωμωδία-ιστορία ενηλικίωσης, βασισμένη σε βιογραφικά χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή της, του γνωστού κωμικού Pete Davidson (SNL), δεν μπορούσα παρά να κρατήσω μια επιφυλακτική στάση. Εξάλλου, ο ίδιος ο Davidson έχει μιλήσει αρκετές φορές για την επίδραση που είχε η απώλεια του πατέρα του κατά την τρομοκρατική επίθεση στου Δίδυμους Πύργους στην ανάπτυξη του χαρακτήρα του. Ο Davidson έγραψε το σενάριο μαζί με τον σκηνοθέτη Judd Apatow και τον Dave Cyrus, το οποίο βασίστηκε ​​στον πατέρα του, έναν πυροσβέστη που πέθανε εν ώρα υπηρεσίας στην επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001. Παρόλα αυτά, βλέποντας το The King of Staten Island, εξεπλάγην ευχάριστα από τον τρόπο με τον οποίο η ταινία χρησιμοποιεί την τραγωδία και το πένθος.

Πηγή Εικόνας: imdb.com

Ο Βασιλιάς του Στάτεν ΆιλαντΗ Τέχνη της Ενηλικίωσης, όπως είναι ο ελληνικός τίτλος) πραγματεύεται την ιστορία του του Σκοτ ​​Κάρλιν (Pete Davidson), ενός 24χρονου ο οποίος ζει σε αδράνεια, κολλημένος σε έναν εφηβικό τρόπο ζωής, προκαλώντας διαρκώς προβλήματα στους γύρω του. Ο Σκοτ ζει στο Στάτεν Άιλαντ με τη μητέρα του, Μάρτζι (Marisa Tomei), και τη μικρότερη αδερφή του, Κλαίρ (Maude Apatow), η οποία, ετοιμάζεται να τελειώσει το Λύκειο. Βασική είναι η απουσία του πατέρα του Σταν, ενός πυροσβέστη που πέθανε εν δράσει κατά τη διάρκεια μια επικίνδυνης διάσωση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, όταν ο Σκοτ ήταν μόλις επτά ετών. Μολονότι οι αναμνήσεις από τον πατέρα του είναι λίγες και αχνές, η αίσθηση της απώλειάς του είναι έντονα επώδυνη, ενώ η ανάμνηση του ως ήρωα είναι συνεχώς παρούσα στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον.

Βαθιά δυστυχισμένος, ο Σκοτ, παραμένει σε μια διαρκή παιδική ηλικία, προκειμένου να αποφεύγει τις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του, αλλά και τις συνέπειες τους καταστρέφοντας σιγά-σιγά τις σχέσεις με τους γύρω του, αλλά και -φαινομενικά τουλάχιστον- το μέλλον του. Μετά από μία σειρά απερίσκεπτων πράξεων εκ μέρους του, αυτός και η οικογένεια του γνωρίζουν έναν πυροσβέστη τον Ρέι (Bill Burr), ο οποίος αναπτύσσει ρομαντική σχέση με τη μητέρα του Σκοτ και αρχίζει να λειτουργεί σαν μέντορας για τον ίδιο, αφού τον φέρνει σε επαφή με τη δουλειά του πατέρα του, αλλά και με άτομα που τον γνώριζαν. Μέσα από την επαφή του με τον Ρέι και τους υπόλοιπους πυροσβέστες, ο Σκοτ μαθαίνει να αποκτά αυτοπειθαρχία, βρίσκει σκοπό ζωής και μαθαίνει να αγαπά με υγιή τρόπο.

Πηγή Εικόνας: imdb.com

Το κλασικό στυλ κωμωδίας του Apatow είναι παρόν, αν και έχει λιγότερα από τα στοιχεία χοντροκομμένου χιούμορ σε σχέση με τις άλλες ταινίες του. Παρά το γεγονός ότι ο Davidson έρχεται να διαδραματίσει μια εκδοχή του εαυτού του, ερμηνεύει το ρόλο του Σκοτ με ζωντάνια και πολυσύνθετο συναισθηματισμό, εκπλήσσοντας όσους τον έχουν κατηγοριοποιήσει βάσει της δουλειάς του στο “Saturday Night Live”. Παράλληλα, το εξαιρετικά ταλαντούχο και έμπειρο καστ που τον περιβάλει, καταφέρει να δώσει πολυπλοκότητα σε μια κατά τ’ άλλα απλοϊκή διήγηση από τον Apatow.

O συνδυασμός μιας κλασικής stoner comedy, με μια ιστορία ενηλικίωσης και αποδοχής της απώλειας, λειτουργεί παραδόξως καλά, καταφέρνοντας να περιορίσει, από τη μία, το υπερβολικό δράμα που παρατηρείται στις ιστορίες ενηλικίωσης, αλλά και ορισμένα κακόγουστα στοιχεία αυτού του είδους κωμωδίας. Ειδικά όσον αφορά τις ιστορίες που σχετίζονται με την 11η Σεπτεμβρίου, είναι πολύ εύκολο να υπερδραματοποιήσει κανείς τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, αγνοώντας την πολύπλοκη φύση του πένθους.

Πηγή Εικόνας: imdb.com

Αν και πολύ μακριά από την τελειότητα, ο Βασιλιάς του Στάτεν Άιλαντ είναι μια καλή προσπάθεια ανάδειξης μη συμβατικών τρόπων αντιμετώπισης της θλίψης, ενώ θίγει και τη χρήση του χιούμορ, ως τρόπου κάλυψης των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών, χαρακτηριστικό με το οποίο ταυτίζονται πολλά νέα άτομα. Ανυπομονώ να δω τα επόμενα έργα του Davidson, τόσο μπροστά αλλά και πίσω από τις κάμερες.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ 
  • «Η τέχνη της ενηλικίωσης», imdb.com, διαθέσιμο εδώ
  • The King of Staten Island Review – Η τέχνη της ενηλικίωσης του Pete Davidson, unboxholics.com, διαθέσιμο εδώ.

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Μαριάννα Τέλλη
Μαριάννα Τέλλη
Είναι φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Γεννημένη στην Αθήνα το 2001, ασχολείται από πολύ μικρή ηλικία με το θέατρο, τη μουσική, τον κινηματογράφο και τις τέχνες, ενώ παράλληλα προσπαθεί να τελειώσει την ολοένα αυξανόμενη στοίβα με βιβλία που βρίσκεται στο δωμάτιο της. Γνωρίζει Αγγλικά και Γαλλικά. Ονειρεύεται τη μέρα που θα μπορεί να παίρνει εισιτήριο διαρκείας για τη θεατρική σεζόν.