Του Νικόλαου-Νεκτάριου Δημητρά,
1154: Ο Ερρίκος Β’ στέφεται Βασιλιάς της Αγγλίας. Ήταν γιος του Γοδεφρείδου Ε’, Kόμη του Ανζού, και της Αυτοκράτειρας της Βρετανίας Ματθίλδης, η οποία ήταν κόρη του Ερρίκου Α’. Ο προκάτοχός του, ο Στέφανος της Αγγλίας, υπέγραψε με τον Ερρίκο Β’ τη Συνθήκη του Ουίντσεστερ στον ομώνυμο Καθεδρικό Ναό με την οποία τον αναγνώριζε ως νόμιμο διάδοχο του θρόνου και θετό του γιο. Μάλιστα, τού έδωσε και το δικαίωμα να διατηρεί όλα τα βασιλικά προνόμια μέχρι τον θάνατό του. Αυτή η συνθήκη εφαρμόστηκε πράγματι, αφού και ο γιος του Στέφανου, ο Γουλιέλμος, έδινε όρκο υποτέλειας στον Ερρίκο πριν γίνει Βασιλιάς, με αντάλλαγμα την προστασία της περιουσίας του και των εδαφών του. Ο Στέφανος αρρώστησε βαριά από στομαχική διαταραχή και πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 1154. Ο Ερρίκος σχεδόν αμέσως μετά ανακηρύχθηκε Βασιλιάς της Αγγλίας και στέφθηκε επισήμως κατά την εν λόγω ημερομηνία μαζί με τη σύζυγό του, Ελεονόρα της Ακουιτανίας. Δηλώνοντας διάδοχος του Ερρίκου Α’ άρχισε να οικοδομεί ξανά το βασίλειο δεδομένης της κατάστασης χάους που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια λόγω του εμφυλίου.
1783: Ο William Pitt ο νεότερος γίνεται ο μικρότερος ηλικιακά Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας σε ηλικία 24 ετών. Είχε γεννηθεί στις 28 Μαΐου του 1759 στο χωριό Hayes. Ήταν ο δεύτερος γιος του William Pitt του πρεσβύτερου, Κόμη του Chatham και της Hester Grenville, που ήταν αδερφή του Πρωθυπουργού George Grenville. Από νέος αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, αφού βοήθησε τον James Lowther, τον οποίο θεωρούσε πολύ ικανό, να αναδειχθεί σε Κόμη. Κατήγγειλε τη συνέχιση του Αμερικανικού Πολέμου Ανεξαρτησίας, ακολουθώντας τις αρχές του πατέρα του. Επίσης, προκειμένου να περιορίσει την επιρροή της Γαλλίας το 1788 δόμησε την Τριπλή Συμμαχία, στην οποία ανήκε η Μεγάλη Βρετανία, η Πρωσία και η Ολλανδία. Εξέφρασε την αντίθεσή του στη Γαλλική Επανάσταση, θεωρώντας την ως αντίθετη στην Αριστοκρατία, εν γένει, και δημιούργησε ένα δίκτυο κατασκόπων στη Βρετανία, προκειμένου να αναγνωρίσει τις ακραίες φωνές–πομπούς της Γαλλικής Επανάστασης και να τις περιορίσει.
1843: Δημοσιεύεται η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Charles Dickens. Ο πρωτότυπος τίτλος της βιβλίου είναι “A Christmas Carol”. Πρόκειται για την ιστορία του ήρωα Εμπενίζερ Σκρουτζ, ο οποίος, αν και ήταν πολύ πλούσιος, δεν ήθελε να βοηθάει τους φτωχούς, αλλά μοναδικός σκοπός του ήταν πώς θα αποκτήσει περισσότερα χρήματα χωρίς να ξοδέψει αυτά που ήδη έχει. Αυτήν τη νοοτροπία είχε μέχρι που εμφανίστηκε στον ύπνο του το φάντασμα του πεθαμένου συνέταιρού του, Τζέικομπ Μάρλεϊ, ο οποίος τον προειδοποίησε πως θα του εμφανιστούν τρία πνεύματα. Αυτά ήταν τα πνεύματα των Χριστουγέννων του Παρελθόντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος. Αυτά τα φαντάσματα έδειξαν στον Σκρουτζ την αξία των Χριστουγέννων, τού θύμισαν πτυχές της ζωής του, αλλά και του έδειξαν πώς επρόκειτο να είναι η ζωή του αν συνεχίσει να έχει την ίδια συμπεριφορά. Ο Σκρουτζ, αντιλαμβανόμενος τα λάθη του, αποφάσισε να αλλάξει. Ξύπνησε διαφορετικός και αποφάσισε να είναι πιο δοτικός, ζώντας έτσι το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Είναι πολλά τα ηθικά μηνύματα του έργου και ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίο μεταστρέφεται η ηθική και συναισθηματική κατάσταση του Σκρουτζ. Αν και το έργο αρχικά γνώρισε αποτυχία, τελικά έφτασε να είναι παγκοσμίου φήμης και επιτυχίας, έχοντας πάμπολλες διασκευές.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Gillingham, John, Doing Homage to the King of France. In Harper-Bill, Henry II: New Interpretations. Boydell Press, Woodbrige, 2007
- Gillingham, John. The Angevin Empire. London: Edward Arnold, London, 1984
- Boussard, Jacques, Le Gouvernement d’Henri II Plantagenêt. F. Paillart, Paris, 1956
- The famous people, Henry II of England, διαθέσιμο εδώ
- Gov.uk, William Pit the Younger, διαθέσιμο εδώ
- Evans, Eric. William Pitt the Younger. Routledge, London, 2002
- Hutchinson, John. “William Pitt” Men of Kent and Kentishmen, Cross & Jackman, Cantebury, 1892
- Ackroyd, Peter. Dickens Sinclair-Stevenson, London, 1990
- Dickens, Charles, Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, Μίνωας (μτφρ. Μ. Δασκαλάκη), Αθήνα, 2020
