Του Τάσου Γρηγοριάδη,
1806: Η επονομαζόμενη «Αποστολή» των Λιούις και Κλαρκ τελειώνει, με την έλευση της ομάδας στο Σαιντ Λούις του Μιζούρι. Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., Τόμας Τζέφερσον (Thomas Jefferson), στον απόηχο της αγοράς της Λουϊζιάνα (1803) από τη Γαλλία, ανέθεσε στον Μεριγουέδερ Λιούις (Meriwether Lewis), ο οποίος μοίρασε τις αρμοδιότητές του με τον Ουίλιαμ Κλαρκ (William Clark), την εξερεύνηση της νεοαποκτηθείσας περιοχής. Η αχαρτογράφητη Λουϊζιάνα χαρακτηριζόταν από ποικίλες -εχθρικές και μη- φυλές Iνδιάνων, αδυσώπητες κλιματικές συνθήκες και δύσβατα εδάφη. Παρόλα αυτά, η αποστολή ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1803 και μέχρι τον Νοέμβριο είχε καταφθάσει στον Ειρηνικό Ωκεανό -στο σημερινό Όρεγκον. Μετέπειτα, τον Μάρτιο του 1806, δόθηκε εκκίνηση για επιστροφή. Στις 23 Σεπτεμβρίου, η ομάδα επέστρεψε στο Σαιντ Λούις, τερματίζοντας την αποστολή τους με απόλυτη επιτυχία. Ο ίδιος ο Κλαρκ αναφέρει πως: «Συναντώντας όλο το χωριό, δεχτήκαμε ένα εγκάρδιο καλωσόρισμα». Από την άλλη, την ίδια ημέρα ο Λιούις συνέγραψε επιστολή στον Αμερικανό Πρόεδρο. Ο Λιούις γράφει μεταξύ άλλων: «Μετά χαράς, σάς ανακοινώνω την ασφαλή άφιξή μου και της αποστολής [-]. Πειθαρχώντας στις εντολές σας, διασχίσαμε την ήπειρο της Βόρειας Αμερικής έως τον Ειρηνικό Ωκεανό, έχοντας εξερευνήσει επαρκώς το εσωτερικό της χώρας». Η αποστολή, πέρα από την ιστορική της σημασία, χαρτογράφησε σωρεία περιοχών και φυλών ιθαγενών, ενώ γνωστοποίησε την, έως τότε, άγνωστη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής.
1862: Ο Όττο Φον Μπίσμαρκ (Otto Von Bismarck) αναλαμβάνει τη θέση του Πρωθυπουργού της Πρωσίας. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, οι γερμανόφωνες περιοχές διατηρούνταν σε μια χαλαρή και εξαιρετικά ασταθή Ένωση πολλών μικρών Βασιλείων-Πριγκιπάτων. Ο Όττο Φον Μπίσμαρκ, έχοντας αποκτήσει κύρος από πολιτικά αξιώματα στο Βερολίνο, το 1951, εστάλη στη Φρανκφούρτη ως απεσταλμένος της Πρωσίας στην ασταθή Γερμανική Ένωση. Στη Δίετα της Φρανκφούρτης, εμφάνισε τα πρώτα σημάδια φιλόδοξων επεκτατικών πολιτικών. Ο Μπίσμαρκ οραματιζόταν την πρωτοκαθεδρία της Πρωσίας στην Κεντρική Ευρώπη, σε αντίθεση με τον δευτερεύοντα ρόλο που διαδραμάτιζε ιστορικά στην περιοχή «υπό τη σκιά» της Αυστρίας. Επιπλέον, από το 1859 έως το 1862, διατέλεσε Πρεσβευτής της Πρωσίας στη Ρωσία, ενώ μετακινήθηκε για μικρό χρονικό διάστημα και στη Γαλλία (Μάιος 1862). Εξοπλισμένος με παραπάνω από 11 χρόνια εμπειριών στις εξωτερικές υποθέσεις και τα διεθνή δρώμενα, η καταξίωση δεν άργησε να επέλθει. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1962, ο Βασιλιάς Γουλιέλμος Α’ διορίζει τον Όττο Φον Μπίσμαρκ στο πρωθυπουργικό αξίωμα της Πρωσίας. Τελικά, μετά από λίγα χρόνια, ο Μπίσμαρκ ουσιαστικά πλέον κινούσε τα νήματα, επιδεικνύοντας εξαίρετη εξωτερική πολιτική. Χρίστηκε ο πρώτος Καγκελάριος της ενωμένης Γερμανικής Αυτοκρατορίας (1871), που ο ίδιος δημιούργησε, μετά από αλλεπάλληλες συρράξεις. Μετέπειτα, ακολούθησε ειρηνική εξωτερική πολιτική, έως ότου παραιτήθηκε από τη θέση που κατείχε, το 1890.
1932: Με βασιλικό διάταγμα του Ιμπν Σαούντ, υλοποιείται η ενοποίηση της Σαουδικής Αραβίας. Οι Οθωμανοί κυριαρχούσαν επί αιώνες στην περιοχή, μέχρις ότου η αλλαγή επήλθε με τις ποικίλες παναραβικές και τοπικές εξεγέρσεις. Ο Σεΐχης Αμπντουλαζίζ Ιμπν Σαούντ (Abdulaziz Ibn Saud), κατακτώντας το Ριάντ (1902), ξεκίνησε μια εκστρατεία που θα διαρκούσε τρεις δεκαετίες. Ο Ιμπν Σαούντ, κερδίζοντας έδαφος έναντι εσωτερικών αντιπάλων στην περιοχή Νατζντ (Najd-1906) -στο κέντρο της Αραβικής Χερσονήσου-, άρχισε να αποκτά φήμη και ισχύ στις γύρω περιοχές. Το μεγάλο βήμα πραγματοποιήθηκε, όταν κατελήφθη η Χετζάζη (Hijaz-1925) -στα δυτικά της Αραβικής Χερσονήσου-, που περιέχει τις ιερές πόλεις της Μέκκας και Μεδίνας. Η εξέλιξη αυτή, μαζί με επιπρόσθετα εδαφικά κέρδη, δεν άργησαν να επιφέρουν διεθνή αναγνώριση, χρίζοντας τον Ιμπν Σαούντ ηγέτη-εκπρόσωπο των περιοχών αυτών. Τελικά, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1932, αποφασίζεται οι κύριες περιοχές Χετζάζη και Νατζντ να ενωθούν. Ως αποτέλεσμα, ο Ιμπν Σαούντ πλέον καταλογίζεται βασιλιάς της «Σαουδικής Αραβίας», του κράτους που φέρει τιμητικά το όνομά του. Την ίδια δεκαετία, ανακαλύφθηκαν τα πρώτα κοιτάσματα πετρελαίου στη χώρα, αλλάζοντας εκ βάθρων την ιστορία της. Η άγονη γη της, από γενέτειρα Βεδουίνων και καμηλιέρηδων, μεταστράφηκε στους υδρογονάνθρακες, μέσω των οποίων πλούτισε ραγδαία -όχι, όμως, καθολικά. Ο οίκος των Σαούντ, πάντως, συνεχίζει να κυβερνά την άκρως συντηρητική, ελιτιστική και πιστή στη Σαρία (θρησκευτικός νόμος) χώρα μέχρι σήμερα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Saudi Arabia, UNDP, διαθέσιμο εδώ
- Otto Von Bismarck, BBC, διαθέσιμο εδώ
- Otto Von Bismark, History, διαθέσιμο εδώ
- Lewis and Clark Expedition, History, διαθέσιμο εδώ
- The Kingdom of Saudi Arabia, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Lewis and Clark return to St. Louis, History, διαθέσιμο εδώ
- The Unification of Saudi Arabia, Arab News, διαθέσιμο εδώ
- Lewis and Clark Expedition, Encyclopedia Virginia, διαθέσιμο εδώ
- Lewis and Clark: The Journey Ends, Smithsonian Magazine, διαθέσιμο εδώ
- About Saudi Arabia, The Embassy of the Kingdom of Saudi Arabia, διαθέσιμο εδώ
- Otto von Bismarck – German chancellor and prime minister, Britannica, διαθέσιμο εδώ
