Του Νικόλαου Νεκτάριου Δημητρά,
1791: Η Ουάσινγκτον, σημερινή πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, πήρε το όνομά της από τον Τζωρτζ Ουάσινγκτον. Στην πόλη συμπεριλήφθηκαν το λιμάνι του Georgetown και η Alexandria. Το κέντρο της πόλης βρισκόταν στις βόρειες όχθες του Ποτόμακ και στις 9 Σεπτεμβρίου, τρεις επίτροποι αποφάσισαν πως η πόλη θα έπρεπε να ονομαστεί σύμφωνα με το όνομα του προέδρου Τζωρτζ Ουάσινγκτον. Η σημασία του προσώπου αυτού είναι υψίστης σημασίας για την Ιστορία της Αμερικής, καθώς δεν ήταν απλώς ο πρώτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αλλά και ο ιδρυτής του θεσμού του Προέδρου. Αποτέλεσε σύμβολο της ένωσης μεταξύ των Πολιτειών. Για αυτούς τους ιστορικούς λόγους επιλέχθηκε να δοθεί το όνομά του στην πρωτεύουσα. Ο Τζωρτζ Ουάσινγκτον προσπάθησε να τηρήσει στάση ουδετερότητας απέναντι στους πολέμους που ήταν ενεργοί εκείνη την εποχή. Τοποθετήθηκαν πλάκες, οι οποίες έδειχναν τα όρια της περιφέρειας, πολλές εκ των οποίων σώζονται μέχρι και σήμερα. Μερικά χρόνια αργότερα (το 1814), οι βρετανικές δυνάμεις επρόκειτο να εισβάλουν στην πόλη και να κάψουν σημαντικά κτίριά της και κυρίως το Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο.
1855: Λήγει η πολιορκία του Αγγλικού, του Γαλλικού και του Οθωμανικού στρατού στο πλαίσιο του Κριμαϊκού Πολέμου, που είχε ξεκινήσει από τον Οκτώβριο του 1854. Η πολιορκία της πόλης είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο των περισσότερων Ρώσων σε αυτόν τον πόλεμο. Μέχρι τη λήξη του πολέμου υπολογίζονται 100.000 νεκροί. Ωστόσο, η σθεναρή αντίσταση στην πολιορκία μέσα από πολλές και επίπονες μάχες είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν περισσότεροι Σύμμαχοι από τους πολιορκημένους. 130.000 Σύμμαχοι βρήκαν το θάνατο κατά τη διάρκεια της πολιορκίας. Νικητές στον πόλεμο αναδείχθηκαν οι Σύμμαχοι (έχοντας σημαντικές απώλειες) και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, μεταξύ των οποίων έναν χρόνο μετά επρόκειτο να υπογραφεί η Συνθήκη των Παρισίων. Τέλος, σημαντικό είναι να ειπωθεί πως κατά τη διάρκεια της πολιορκίας συμμετείχαν περίπου 1.000 Έλληνες, με επικεφαλής τον Πάνο Κορωναίο στην πλευρά των Ρώσων, εκ των οποίων σκοτώθηκαν περίπου οι μισοί και σε 730 απονεμήθηκαν μετάλλια για την άμυνα της πόλης.
1923: Ιδρύεται το πρώτο πολιτικό κόμμα της Τουρκίας υπό τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (στα τουρκικά Cumhuriyet Halk Partisi ή CHP εν συντομία) με έδρα την Άγκυρα. Βασική αρχή της Κεμαλικής Ιδεολογίας ήταν ο εθνικισμός. Για τον Κεμάλ πλέον, τα millet ήταν μειονότητες (όχι κοινότητες), οι οποίες ζούσαν στο Τουρκικό εθνικό κράτος. Το εθνικό κράτος θα βασιζόταν στο πολίτευμα του αβασίλευτου καθεστώτος, της κυριαρχίας του έθνους και αυτό πραγματοποιήθηκε με την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας και Πρωθυπουργό τον Ισμέτ Ινονού (τον Οκτώβριο του ίδιου έτους). Το κόμμα του Κεμάλ, ακόμη, πίστευε στην αρχή του λαϊκού κράτους, βάσει της οποίας, το 1924, κατήργησε το Χαλιφάτο, έκλεισε τα κορανικά σχολεία, ενώ το 1925 κατήργησε τα μυστικιστικά τάγματα και το μουσουλμανικό ημερολόγιο, το οποίο αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό. Ακόμη, κατήργησε το αραβικό αλφάβητο και υιοθέτησε το λατινικό, έκλεισε τα δικαστήρια του Ιερού νόμου και εισήγαγε την υποχρεωτική εθνική εκπαίδευση. Ο Κεμάλ, μέσω της ιδεολογίας του αλλά και των ενεργειών του, ουσιαστικά, θεωρείται ιδρυτής του σημερινού εθνικού κράτους της Τουρκίας και γι’ αυτό, άλλωστε, ονομάστηκε Ατατούρκ (δηλαδή πατέρας των Τούρκων). Δε θα μπορούσε, ωστόσο, να το είχε καταφέρει δίχως το κόμμα του. Τέλος, είναι σημαντικό να τονιστεί πως το κόμμα του Μουσταφά Κεμάλ (CHP) επανιδρύθηκε το 1992 και είναι ακόμα ενεργό, κατέχοντας σήμερα 135 έδρες από τις 600 στην Τουρκική Βουλή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- David O. Steward, George Washington: The Political Rise Of America’s Founding Father, Duton, New York, 2021
- Κουφογιώργος Γεώργιος, Κριμαϊκός πόλεμος 1853-1856, Γνώμων, Δάφνη, 2017
- Ciddi, Sinan. Kemalism in Turkish politics: the Republican People’s Party, secularism and nationalism. Routledge, Oxfordshire 2009
