14 C
Athens
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΠολιτικήΓνώμηScripta Manent: Το #metoo είναι και πολιτικό ζήτημα

Scripta Manent: Το #metoo είναι και πολιτικό ζήτημα


Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη, 

Το #metoo είναι και πολιτικό ζήτημα. Και μάλιστα η πολιτική σκοπιά είναι μία από τις κυριότερες στην προσπάθεια ανάλυσης, επεξήγησης και επίλυσης του προβλήματος. Ποιο είναι το πρόβλημα; Το γεγονός ότι, ακόμα και σήμερα, η κοινωνική πρόοδος δεν αρκεί προκειμένου να υπάρχει καθολικός σεβασμός προς το γυναικείο φύλο. Και θα σας πω το εξής. Είναι δύσκολο να εξαλειφτούν πλήρως, από τη μία ημέρα στην άλλη, τα περιστατικά παρενοχλήσεων, βιασμών ή κακοποιήσεων. Διότι οι συνειδήσεις δεν αλλάζουν έτσι εύκολα και ακόμη και όταν αλλάξουν, αυτό δεν σημαίνει ότι η αλλαγή αφορά το 100% των ανθρώπων. Και είναι ακόμα μεγάλο το μέρος της κοινής γνώμης που σε τέτοιου είδους περιστατικά δεν τάσσεται απερίφραστα με το μέρος των θυμάτων και δεν καταδικάζει τον θύτη. Και αυτό με ανησυχεί περισσότερο. Γιατί αν δεν αλλάξουν οι αντιλήψεις δεν θα αλλάξουν και οι πράξεις.

Πηγή εικόνας: protothema.gr

Δεν είναι δυνατόν, το 2021, σε μία είδηση σεξουαλικής παρενόχλησης να υπάρχουν άτομα που αναρωτιούνται τι φορούσε η κοπέλα. Η απάντηση είναι «ό,τι ήθελε και ό,τι την έκανε να αισθάνεται όμορφα με τον εαυτό της». Το ερώτημα είναι γιατί να την παρενοχλήσει ο θύτης. Δεν χωρά το μυαλό μου ότι, στον 21ο αιώνα, στην είδηση ότι μία γυναίκα κακοποιήθηκε από τον σύζυγό της, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αποφαίνονται ότι «κάτι θα του έκανε». Ο κατάλογος των περιπτώσεων είναι μακρύς. Και κάθε μεμονωμένη περίπτωση κρύβει μέσα της μία πολιτική αστοχία του συστήματός μας, η οποία βρίσκει με τραγικό τρόπο τον αντίκτυπό της στην κοινωνία.

Αγαπητοί αναγνώστες, πρώτον για να μπορέσουμε να δούμε αντίκρισμα μέσα από την πολιτική πρέπει να πιστέψουμε σε αυτήν. Αυτό είναι δύσκολο καθώς στο υποσυνείδητο πολλών από εμάς η πολιτική είναι ταυτισμένη με αρνητικά φορτισμένες έννοιες. Έχουν υπάρξει δικαιώματα για να συμβεί αυτό ομολογώ. Η πολιτική όμως είναι ο τρόπος να αλλάξουμε καθεστηκυίες τακτικές, αντιλήψεις και καταστάσεις. Η πολιτική, αν ασκηθεί σωστά, μπορεί να συμπαρασύρει την κοινωνία στη διαδρομή της ουσιαστικής προόδου. Της προόδου ιδεών αλλά και πράξεων. Γιατί η πολιτική στις δημοκρατίες, είναι συνώνυμο της αλλαγής, της δικαιοσύνης, της συμμετοχής.

Το #metoo είναι πολιτικό ζήτημα διότι οι θύτες δεν έμαθαν από το σχολείο, του οποίου το εκπαιδευτικό πλαίσιο δομείται από την εκάστοτε ηγεσία, να σέβονται τις γυναίκες ή τη διαφορετικότητα. Δεν έμαθαν να θέτουν όρια στον εαυτό τους, να κατανοούν τα όρια της ελευθερίας τους και τα όρια της ακεραιότητας του συμπολίτη τους. Μέσα στα σχολεία μας, μαθαίνουμε την αποδοχή και την απόρριψη. Μαθαίνουμε για τα εύσημα που ο δυνατός θα παίρνει τη στιγμή που ο αδύναμος θα βυθίζεται στην εσωστρέφεια, στον εαυτό του και στην κοινωνική κριτική. Δε μας έμαθε όμως κανείς πως αν αδυνατούμε να θέσουμε όρια, αν κατανοούμε ότι κάτι κάνουμε λάθος, μπορούμε να επισκεφτούμε κάποιον ειδικό. Δεν είμαστε θεοί. Είμαστε άνθρωποι, με τρωτά σημεία και αδυναμίες. Δε γίνεται όμως άλλοι να «πληρώνουν» τις δικές μας αδυναμίες. Σκεφτείτε πόσα περιστατικά θα είχαν αποφευχθεί αν οι θύτες είχαν επισκεφθεί κάποιον ψυχολόγο για να του εκφράσουν το πρόβλημά τους.

Πηγή εικόνας: .kpbs.org/PHOTO BY MEGAN BURKS

Η γνώση είναι ο στόχος του σχολείου, μα η ημιμάθεια συνοδεύει πολλούς όταν κλείνουν πίσω τους για τελευταία φορά τη σχολική πόρτα. Οι άνθρωποι αυτοί μεγαλώνουν, επηρεάζουν άλλους και μετά επηρεάζουν και τα ίδια τους τα παιδιά. Αγαπητοί αναγνώστες, μάθετε στα παιδιά σας τον σεβασμό. Μεγαλώστε τα με γνώσεις, με ερεθίσματα για έρευνα. Μεριμνήστε για τη διάνθηση της προσωπικότητάς τους. Μη τα δικαιολογείτε όταν δεν πρέπει. Ο βιαστής είναι βιαστής ακόμα και αν είναι γιός σου. Και εσύ αγαπητέ γονιέ, έχει μερίδιο ευθύνης. Και μεγαλώνεις την ευθύνη σου όταν τον δικαιολογείς.

Το #metoo, είναι πολιτικό ζήτημα διότι δεν φροντίσαμε για την ουσιαστική ισότητα σε απλές εκφάνσεις της καθημερινότητας, όπως για παράδειγμα στην εργασία. Ξεκινάω από το πασιφανές. Στην Ελληνική κυβέρνηση σήμερα οι γυναίκες είναι ελάχιστες. Δεν νομίζω πως μόνο αυτές είναι οι ικανές ενώ οι υπόλοιπες είναι λιγότερο ικανές από άνδρες αξιωματούχους. Στο εργασιακό τοπίο της χώρας μας, υπάρχει ακόμα μεγάλο χάσμα. Και σε μισθούς αλλά και σε προσλήψεις ανάλογα το φύλο. Παράλληλα, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον εργασιακό χώρο συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο να έχει ληφθεί. Με μία πρόχειρη σκέψη ήδη ήρθαν στο μυαλό μου τρία μέτρα που η πολιτεία θα μπορούσε να λάβει προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες αυτές: 1. Σώμα έρευνας των καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση, με ουσιαστική δράση και αρμοδιότητες. Όχι μία απλή γραμμή καταγγελιών περιστατικών που σε πάμπολλες περιπτώσεις ποτέ δεν μαθαίνουμε αν καν έχουν ερευνηθεί. 2. Ευρείες καμπάνιες αναφορικά με τον σεβασμό στο εργασιακό περιβάλλον. Γιατί και οι γυναίκες οφείλουν να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. αλλά και τον τρόπο να παλέψουν για αυτά όταν καταπατούνται. 3. Αυστηρότερες ποινές για περιστατικά προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας κ.α.. Και υπάρχουν και άλλα μέτρα και άλλες δράσεις. Πολιτική βούληση όμως υπάρχει;

Πηγή εικόνας: ethnos.gr

Το #metoo, είναι ο καθρέφτης της διεκδίκησης, του θάρρους και της τόλμης. Είναι το κίνημα που αυθόρμητα σχηματίστηκε και ακαριαία γιγαντώθηκε γιατί εκπροσώπησε πολλές φωνές. Οφείλουμε όμως, πολιτικά, να μεριμνήσουμε ώστε να μην ξαναυπάρξει καμία φωνή που θα περιορίζεται, καμία γυναίκα που πριν βγει έξω να σκέφτεται τι θα φορέσει προκειμένου να μην δεχθεί προσβλητικά σχόλια ή επιθέσεις. Οφείλουμε να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας αλλά και να δώσουμε ερέθισμα στους συμπολίτες μας να ερευνήσουν και να απαλλαχθούν από αντιλήψεις προερχόμενες από εποχές κοινωνικών παθογενειών και ανισοτήτων. Οφείλουμε να λάβουμε μέτρα ουσιαστικά. Για το «είναι» και όχι για το «φαίνεσθαι». Κάθε πολιτικό ζήτημα έχει ευρύ κοινωνικό αντίκτυπο. Ας είναι το #metoo το ερέθισμα για την πολιτική συσπείρωση γύρω από τη συγκεκριμένη παθογένεια, για την κατάθεση προτάσεων για τη βελτίωση των συνθηκών, για την μετάβαση στην κοινωνία για όλες, όλους, όλ@. Δεν θέλουμε την κοινωνία η οποία θα αρκείται στο να λιντσάρει βιαστές (δράση μετά το συμβάν), αλλά την κοινωνία που δεν θα θρέφει βιαστές (πρόληψη). Για την κοινωνία που μας αξίζει.


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Κωνσταντίνος-Ειρηναίος Σταμούλης
Κωνσταντίνος-Ειρηναίος Σταμούλης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με το αντικείμενο των σπουδών του, αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε συνέδρια και εκδηλώσεις σχετικά με την Πολιτική, τη Διεθνή διπλωματία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.