Της Τάνιας Βράνου,
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, πριν από λίγες ημέρες, ας θυμηθούμε τους χρόνιους αγώνες και τις διεκδικήσεις των γυναικών για τα δικαιώματά τους. Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, φέρνουμε στη μνήμη μας σπουδαίες γυναικείες προσωπικότητες, τιμούμε την απλή καθημερινή γυναίκα και εκτιμούμε τις προσπάθειες που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται για την επίτευξη της ισότητας των φύλων. Σιμόν ντε Μποβουάρ, Φρίντα Κάλο, Καλλιρόη Παρέν είναι ορισμένα, ευρέως γνωστά ονόματα, μεταξύ πολλών, σπουδαίων γυναικών, που κατάφεραν να κλέψουν τη δόξα από τους άντρες και να είναι γυναίκες ελεύθερες, παρόλο που αποτελούσαν το μαύρο πρόβατο της εποχής τους , καθώς αγωνίστηκαν για την ελευθερία τους και για να έχουν ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα.
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο μεγαλύτερες είναι οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες. Κάθε στιγμή πρέπει να αποδεικνύουν ότι είναι εξίσου ικανές με τους άντρες. Έχετε παρατηρήσει πόσο πιο δύσκολο είναι να δούμε μια γυναίκα στην ηγεσία; Τέτοιου είδους θέσεις, ως επί το πλείστον, κατακτούν οι άντρες. Παρά το γεγονός, ότι οι γυναίκες έχουν πετύχει να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στην αγορά εργασίας απ’ ότι στο παρελθόν, να πολιτεύονται, να αμείβονται επαρκώς και να λαμβάνουν αποφάσεις, πάντα και συνεχώς πρέπει να αποδεικνύουν ότι είναι τόσο ικανές όσο κι ένας άντρας.
Μπορεί να λαμβάνουν ικανοποιητικό μισθό, αλλά όχι τόσο, όσο ενός άνδρα. Μπορεί να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων, αλλά η γνώμη τους δεν έχει τόσο μεγάλη βαρύτητα όσο ενός άνδρα κι ούτε πρόκειται να βρεθούν τόσο εύκολα στην ηγεσία. Αυτό σημαίνει ότι, ναι, μεν έχουν επιτευχθεί πολλά πράγματα υπέρ των γυναικών, αλλά υπάρχει ακόμη αρκετός δρόμος προς την ισότητα.
Ο ρόλος της γυναίκας σε ηγετικές θέσεις είναι περιορισμένος. Σίγουρα, έχετε διαπιστώσει ότι τα περισσότερα πολιτικά κόμματα έχουν άντρες αρχηγούς. Σίγουρα, έχετε παρατηρήσει ότι οι περισσότερες εταιρείες έχουν άντρες για διευθυντικά στελέχη. Υπάρχει η εσφαλμένη άποψη, ότι οι γυναίκες δεν είναι ικανές να διοικήσουν, δεν είναι φτιαγμένες, για να οργανώνουν και να διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις και σε πολλές περιπτώσεις, αμφισβητούνται, γιατί θεωρείται ότι μπερδεύουν την προσωπική με την επαγγελματική τους ζωή, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις ανάγκες πιο απαιτητικών θέσεων. Τέτοιου είδους περιστατικά αμφισβήτησης παρατηρούνται, όταν η γυναίκα έχει πολλαπλούς ρόλους, δηλαδή, είναι σύζυγος, μητέρα και εργαζόμενη. Επομένως, αποκλείεται από διοικητικές θέσεις, λόγω αδυναμίας εύρεσης του απαιτούμενου χρόνου. Η κοινωνία, λοιπόν, έχει περάσει την ιδέα, ότι η συνέπεια, η οργάνωση και η λήψη αποφάσεων είναι προνόμια μονάχα των ανδρών.
Δυστυχώς, τα κοινωνικά στερεότυπα και οι προκαταλήψεις δεν έχουν καταρριφθεί εντελώς ούτε έχουν ξεριζωθεί. Ως εκ τούτου, εξακολουθούν να αποτελούν εμπόδιο στην εξέλιξη του γυναικείου φύλου. Οι μύθοι, βλέπετε, που στοιχειώνουν αυτήν την κοινωνία, έχουν ως στόχο να εξυπηρετήσουν το πατριαρχικό μοντέλο. Πάντα, στον αντίποδα της προόδου είναι οι αναχρονιστικές αντιλήψεις, που προσπαθούν να επικρατήσουν με τη δικαιολογία της διατήρησης της παράδοσης, των ηθών και των εθίμων. Στην πραγματικότητα, το μοντέλο της πατριαρχικής κοινωνίας απορρίπτει τη δύναμη των γυναικών, τα ταλέντα, τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους. Η πρόσβαση των γυναικών στην ηγεσία δεν είναι εύκολη, όμως δεν είναι και ακατόρθωτη. Αν η αξιοκρατία υπερισχύσει, τότε θα δούμε, σίγουρα, μεγαλύτερη γυναικοκρατία στην ηγεσία. Όχι επειδή οι γυναίκες είναι πιο άξιες ή πιο έξυπνες από τους άντρες, αλλά επειδή θα αναγνωριστούν τα προσόντα τους και θα αξιοποιηθούν οι γνώσεις τους. Το κλειδί για την ισότητα των φύλων είναι η ενθάρρυνση των γυναικών.
Παρά όλες τις δυσκολίες, πάντως, οι γυναίκες έχουν αποδείξει τις ηγετικές τους ικανότητες. Έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πολλαπλούς ρόλους, να πάρουν αξιόλογες αποφάσεις, να αναλάβουν θέσεις ευθύνης και να εκτοξεύσουν την καριέρα τους. Κάθε μέρα αποδεικνύουν τη σημασία τους και την ίση αξία τους με τους άντρες. Συνεχώς αγωνίζονται, προκειμένου να καταδείξουν πως, σε έναν κόσμο που ψάχνει συνεχώς αφορμές, για να τους καταλογίσει ευθύνες, εκείνες θα βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα και θα παίρνουν αποφάσεις ζωής.
