Της Αλεξάνδρας Σελίμη,
Μέσα στους πιο αγαπημένους, αλλά ταυτόχρονα και στους πιο μακροχρόνια (και μη) επιτυχημένους μουσικούς καλλιτέχνες όλων των εποχών βρίσκουμε το όνομα του Έλτον Τζον. Ο συνθέτης-πιανίστας-τραγουδιστής φαινόμενο βρήκε τον τρόπο να μπει στις καρδιές μας και να μας συγκινεί μέχρι και σήμερα με τραγούδια, όπως το “Your Song”, “Tiny Dancer”, “Rocketman”, “Bennie and the Jets” και πολλά ακόμη. Η μουσική του σε συνδυασμό με τους στίχους του μακροχρόνιου συνεργάτη του Bernie Taupin «έστρωσαν» το δρόμο για την απογείωση του ανθρώπου–πυραύλου στις κορυφές των charts και των δισκογραφικών πωλήσεων, κυκλοφορώντας 30 studio άλμπουμ, πουλώντας πάνω από 300 εκατομμύρια δίσκους και κρατώντας τον τίτλο του 3ου πιο επιτυχημένου καλλιτέχνη στα αμερικάνικα charts. Ένα ήταν ωστόσο, το άλμπουμ που τον οδήγησε στη κορυφή της καριέρας του.
Φυσικά, αναφερόμαστε στο διπλό άλμπουμ “Goodbye Yellow Brick Road”, αποτελούμενο από 17 κομμάτια, στα οποία ο Έλτον Τζον παίζει με διάφορα μουσικά είδη. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1973 και αμέσως πήρε τη πρώτη θέση στα charts, όπου και έμεινε για πολύ καιρό. Ήταν το 7ο άλμπουμ του τραγουδιστή και ηχογραφήθηκε στο Château d’Hérouville στη Γaλλία μέσα σε μόλις 18 μέρες. Σχετικά με τον τίτλο του άλμπουμ, με αναφορά στον Μάγο του Οζ και τον δρόμο με τα κίτρινα τούβλα που οδηγεί στο βασίλειο του Οζ, ο Έλτον Τζον εννοεί εδώ τον δρόμο προς την επιτυχία και την δόξα. Σε ένα μεγάλο μέρος του άλμπουμ λοιπόν, θα μας μιλήσει για τις άσχημες πτυχές της φήμης και της ζωής υπό το φως της δημοσιότητας, όπως αυτές της ματαιοδοξίας και της μοναξιάς. Ας δούμε μερικές από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ…
Το άλμπουμ αρχίζει με το “Funeral for a friend/Love lies bleeding”, διαρκείας 11 λεπτών, αποτελούμενο από δύο κομμάτια ενωμένα σε ένα. Το πρώτο, καθαρά οργανικό με ήχους από synthesizer γράφτηκε από τον Έλτον Τζον σαν τη μουσική που θα ήθελε να ακουστεί στη κηδεία του, ενώ εξελίσσεται σε ένα progressive rock κομμάτι με κιθαριστικά, αλλά και πιανιστικά solo. Συνεχίζουμε με ένα single, το “Candle in the Wind”, μία μπαλάντα που αναφέρεται στην ζωή και τον θάνατο της Marilyn Monroe, αλλά και γενικότερα, στον πόνο και τη μοναξιά, που μπορούν να βιώσουν οι άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι με τις υψηλές προσδοκίες, αλλά και τη σκληρότητα της δημοσιότητας και του Τύπου. Το Rolling Stone το κατέταξε ανάμεσα στα 500 σπουδαιότερα τραγούδια όλων των εποχών, ενώ το 1997 ο Έλτον Τζον διασκεύασε το κομμάτι ως φόρο τιμής στη Πριγκίπισσα Νταϊάνα. Αλλάζοντας κλίμα, περνάμε σε ένα ακόμη κομμάτι που έγινε single, το ανεβαστικό “Bennie and the Jets”. Ένα κομμάτι από τα αγαπημένα του συναυλιακού κοινού, εφόσον το χαρακτηριστικό του ρυθμικό μοτίβο στο πιάνο κάνει κάθε έναν από εμάς να θέλει να κουνηθεί στον ρυθμό και να διασκεδάσει με τους γύρω του. Έφτασε πρώτη θέση στα charts των Ηνωμένων Πολιτειών και έγινε πλατινένιο.
Στη δεύτερη πλευρά του πρώτου δίσκου ξεχωρίζουμε το ομώνυμο με το άλμπουμ “Goodbye Yellow Brick Road”. Αν μπορούσαμε να πούμε πως ένα τραγούδι του Έλτον Τζον είναι το απόλυτο παράδειγμα του είδους, θα ήταν αυτό. Οι νοσταλγικές μελωδίες που χαρακτηρίζουν τη μουσική του, εδώ βρίσκονται στη καλύτερή τους εκδοχή, ενώ οι ευαίσθητοι στίχοι του Taupin δε θα μπορούσαν να ταιριάξουν καλύτερα με κάποιο άλλο κομμάτι. Ο Taupin μας μιλά νοσταλγικά για την ζωή μακριά από την πόλη, μακριά από τη ματαιοδοξία και τον υλικό πλούτο. Αποχαιρετά λοιπόν τον δρόμο με τα κίτρινα τούβλα και αναζητά την ευτυχία σε πιο απλά πράγματα. Εκεί όπου θα υπάρχει μία θέση γι’αυτόν, η οποία δε θα μπορεί να αντικατασταθεί. Η επιτυχία του τραγουδιού φάνηκε στην αγάπη του κόσμου: κυριαρχούσε στα charts για εβδομάδες, πήρε και αυτό θέση ανάμεσα στα 500 σπουδαιότερα τραγούδια όλων των εποχών του Rolling Stone και έγινε διπλά πλατινένιο single.
Κλείνουμε με το “Saturday Night’s Alright (For Fighting)”, έναν rock ‘n roll ύμνο στα σαββατόβραδα, όπου η παρέα στο τραγούδι «ξεδίνει» με καβγάδες και ποτά. Ένα ακόμη τραγούδι από το άλμπουμ που έγινε single, έμεινε στα βρετανικά charts για 9 εβδομάδες και έφτασε την 7η θέση. Βέβαια, στο άλμπουμ δεν ακούμε μόνο hits, αλλά και κομμάτια, τα οποία παρόλο που αξίζουν να ακουστούν, έμειναν στην αφάνεια, όπως την μπαλάντα “I’ve Seen That Movie Too”. Επίσης, βρίσκουμε κομμάτια αμφιλεγόμενα κατά τους κριτικούς. Και πράγματι, ορισμένα κομμάτια, όπως το “Jamaica Jerk-Off” ή το “Dirty Little Girl” δεν αποτελούν τα καλύτερα δείγματα γραφής των John και Taupin. Παρόλ’αυτά το άλμπουμ αγαπήθηκε από τον κόσμο στο σύνολό του και έγινε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του καλλιτέχνη – για κάποιους και το καλύτερο. Το “Goodbye Yellow Brick Road” έφτασε τη πρώτη θέση, τόσο στο βρετανικό όσο και στo αμερικάνικο albums chart, έγινε οκτώ φορές πλατινένιο και εντάχθηκε στο Grammy Hall of Fame. Ο Έλτον Τζον μπορεί να αποχαιρετά τον δρόμο με τα κίτρινα τούβλα, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι με αυτό το άλμπουμ τον περπάτησε μέχρι τέλους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- https://www.officialcharts.com/artist/21478/elton-john/
- https://www.eltonjohn.com/elton-john
- https://music.avclub.com/why-the-fatalistic-goodbye-yellow-brick-road-remains-el-1798235645
- https://www.udiscovermusic.com/artist/elton-john/
- https://www.rollingstone.com/music/music-lists/500-greatest-songs-of-all-time-151127/smokey-robinson-and-the-miracles-shop-around-71184
