19.4 C
Athens
Τρίτη, 23 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΔιεθνήΝέα Ζηλανδία: Μια κυβέρνηση διαφορετική από τις άλλες

Νέα Ζηλανδία: Μια κυβέρνηση διαφορετική από τις άλλες


Της Μαρίας Κόλλια,

Πριν από λίγες ημέρες, η αρχηγός του Εργατικού Κόμματος (Labour Party) της Νέας Ζηλανδίας, Jacinda Ardern, πήρε για δεύτερη συνεχόμενη φορά το χρίσμα της πρωθυπουργίας από τον λαό της χώρας και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τo κόμμα της αντιπολίτευσης, με αρχηγό την Judith Collins. Πιο συγκεκριμένα, η Arden κατόρθωσε να εξασφαλίσει το 77% των ψήφων, έχοντας αυτό ως απόρροια τον σχηματισμό μονοκομματικής κυβέρνησης στη χώρα, μετά από 40 συναπτά έτη! Αυτή η εξέλιξη συνιστά την ευκαιρία του Εργατικού Κόμματος για ψήφιση ρηξικέλευθων διατάξεων και κατ’ επέκταση στροφή της κοινωνίας προς μια προοδευτική κατεύθυνση, κάτι που δεν κατάφερε παντελώς να επιτευχθεί κατά την πρώτη θητεία του κόμματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι τροχοπέδη στο μεταρρυθμιστικό του έργο αποτέλεσε ο διαμοιρασμός της εξουσίας με το εθνικιστικό κόμμα, Πρώτα η Νέα Ζηλανδία (New Zealand First).

Η Πρωθυπουργός Jacinda Ardern.

Η επανεκλογή της Ardern -και η σαφέστατη επικράτησή της- δεν εξέπληξε το διεθνές στερέωμα, αναλογιζόμενο την πρωτοπορία τόσο της χώρας όσο και της ίδιας της Πρωθυπουργού. Η πρωτοπορία αυτή αντικατοπτρίζεται στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη νομιμοποίηση της χρήσης κάνναβης, αλλά, κυρίως, στην παραδοχή της Ardern για δοκιμή της στο παρελθόν, προκαλώντας τις αντιδράσεις των πιο συντηρητικών του κράτους. Οι αντιδράσεις αυτές, όμως, δεν συγκινούν ιδιαίτερα την ίδια, καθώς δεν διστάζει να παίρνει ξεκάθαρη θέση στα πιο ακανθώδη ζητήματα της κοινωνίας. H στήριξη της πρωθυπουργού προς την LGBT κοινότητα είναι πασιφανής μέσω της παρουσίας της στο Gay Pride Parade του 2018 και από τις συμβολικές τοποθετήσεις της σε καίριες θέσεις της κυβέρνησης.

Επί παραδείγματι, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας που ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της χώρας, Robertson, δηλώνει ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Ο ίδιος, μάλιστα, παραδέχτηκε ότι λαμβάνει πλήθος μηνυμάτων από νέους αυτού του σεξουαλικού προσανατολισμού, οι οποίοι τον κοιτάζουν με ελπίδα, δίνοντας το έναυσμα για απενοχοποίηση και αποδοχή της διαφορετικότητας. Ιδιαίτερης μνείας χρήζει το γεγονός ότι άλλα δυο μέλη της κυβερνήσεως ανήκουν στην LGBT κοινότητα, διαμορφώνοντας, με αυτόν τον τρόπο, το συνολικό ποσοστό συμμετοχής της προαναφερθείσας κοινότητας στην κυβέρνηση στο 10%. Επιπροσθέτως, πέντε άτομα που ανήκουν στη φυλή Māori κατέλαβαν σημαντικές υπουργικές θέσεις, όπως, λόγου χάρη, η Υπουργός Εξωτερικών, Nanaia Mahuta, η οποία αποτελεί την πρώτη γυναίκα που φέρει το παραδοσιακό τατουάζ Māori στο πρόσωπο, το λεγόμενο “moko”, καθώς επίσης και ο αρμόδιος Υπουργός για την παιδεία, Kelvin Davis. Παρά το γεγονός ότι είθισται να εκλέγεται γυναίκα στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, με την Ardern να αποτελεί την τρίτη εξ’ αυτών, εντούτοις ο διορισμός των γυναικών στα υπουργικά αξιώματα δεν ήταν συνήθης. Αυτήν την «παράδοση» έμελλε να σπάσει η Ardern, τοποθετώντας τουλάχιστον στις μισές υπουργικές θέσεις γυναίκες!

Η Πρωθυπουργός Jacinda Ardern στο Gay Pride Parade to 2018.

Αυτή η πολυσυλλεκτικότητα της σύνθεσης της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος είναι αξιοθαύμαστη και συνάμα πρωτότυπη. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας δίνει βήμα σε άτομα, τα οποία στο παρελθόν έχαιραν ελαχίστης ή μηδαμινής εκπροσώπησης για πάρα πολλά χρόνια, όπως οι γυναίκες. Πλέον μπορεί να ασκούν αναμφισβήτητα του δικαίωμα του «εκλέγειν», ωστόσο δεν αποτελούν συνήθως την πλειονότητα σε θέσεις αναδεικνυόμενες από το «εκλέγεσθαι» στον πολιτικό βίο του εκάστοτε τόπου, ενώ έχουν το συνταγματικό δικαίωμα να το κάνουν. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να προστεθεί ότι η κυβέρνηση παραχωρεί ευκαιρίες και σε άτομα διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού, διαφορετικών φυλών, για να συμβάλλουν στη διαμόρφωση του παγκοσμίου γίγνεσθαι και να εκπροσωπήσουν την εκάστοτε ομάδα τους σε νομικό επίπεδο.

Η Νέα Ζηλανδία χαράζει τη δική της, ξεχωριστή και άξια θαυμασμού πορεία στα πολιτικά δρώμενα. Αντιμετωπίζει ως ίσους όλους της τους πολίτες, καταδικάζοντας τις οιεσδήποτε διακρίσεις. Κι ενώ εν έτη 2020 αυτό θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο, παρατηρείται ολοένα και μεγαλύτερη καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά τον κόσμο. Μήπως η διεθνής κοινότητα οφείλει να παραδειγματιστεί από την πρόοδο αυτής της χώρας; Τροφή για σκέψη.


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Μαρία Κόλλια
Μαρία Κόλλια
Γεννήθηκε το 1999 στην Αθήνα και βρίσκεται στο τέταρτο έτος φοίτησης στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Γνωρίζει άριστα την αγγλική και την γαλλική γλώσσα, ενώ επιθυμεί στο μέλλον να μάθει και άλλες γλώσσες. Έχει λάβει μέρος σε προσομοιώσεις διεθνών οργανισμών και φέρει έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις σε διεθνή και ευρωπαϊκά ζητήματα. Στον ελεύθερο χρόνο ασχολείται με ανάγνωση ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας.