Της Δέσποινας Άλβα,
Στις 2 Σεπτεμβρίου, επανήλθε στο προσκήνιο ένα από τα πιο μελανά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας της Γαλλίας, το οποίο σημάδεψε την κοινωνικοπολιτική ιστορία της χώρας και κλόνισε τα θεμέλια τόσο της γαλλικής όσο και της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Ειδικότερα, έπειτα από 5 χρόνια, ξεκίνησε η δίκη για τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις που έλαβαν χώρα στο Παρίσι, το Γενάρη του 2015. Το δικαστήριο, πρόκειται να εξετάσει σε διάστημα δύο μηνών, τις 3 μέρες του Ιανουαρίου του 2015, οι οποίες πλημμύρισαν τον τρόμο στη γαλλική πρωτεύουσα, φέρνοντας την χώρα αντιμέτωπη με μια από τις χειρότερες κρίσεις ασφαλείας της τελευταίας δεκαετίας.
Η δίκη
Με τους κύριους δράστες των επιθέσεων να είναι νεκροί, το δικαστήριο θα επικεντρωθεί σε όσους συνέβαλαν και υπέθαλψαν τις επιθέσεις στα γραφεία του Charlie Hebdo. Ειδικότερα, 14 άτομα φερόμενα ως συνεργοί στην επίθεση των ισλαμιστών μαχητών, καταδικάζονται με την κατηγορία παροχής υλικοτεχνικής βοήθειας στους επιτιθέμενους.
Τι συνέβη το 2015;
Με αφορμή τη δημοσίευση καρικατούρων του Προφήτη Μωάμεθ στο εξώφυλλο του γαλλικού σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo, στις 7 Ιανουαρίου του 2015, δύο μουσουλμάνοι Γάλλοι υπήκοοι, τα αδέρφια Chérif και Saïd Kouachi, εισέβαλαν ένοπλοι στα γραφεία του περιοδικού, ανοίγοντας πυρ ενάντια οχτώ δημοσιογράφων, ενός επισκέπτη, του θυρωρού και δύο αστυνομικών που βρέθηκαν στο σημείο της επίθεσης. Λίγες μέρες αργότερα, ο τζιχαντιστής Amedy Coulibaly -σχετιζόμενος με την επίθεση στο Charlie Hebdo-, σκότωσε μια αστυνομικό και τέσσερα ακόμα άτομα εντός σούπερ μάρκετ στο Παρίσι. Την επίθεση στο γαλλικό σατιρικό περιοδικό, διαδέχθηκε μια σειρά θανατηφόρων επιθέσεων από ομάδες τζιχαντιστών, οι οποίες κορυφώθηκαν το Νοέμβριο του ίδιου έτους στο θέατρο Μπατακλάν, αφήνοντας πίσω τους ένα τραγικό απολογισμό, τουλάχιστον 250 θυμάτων. Την ευθύνη για όλες τις επιθέσεις ανέλαβε η τρομοκρατική οργάνωση Αλ-Κάιντα.
Ο νέος αντιτρομοκρατικός νόμος
Η συμβίωση με την ιδέα της τρομοκρατίας επηρέασε καταλυτικά την πολιτική ζωή στη Γαλλία. Σε μια προσπάθεια θωράκισης της ανθρώπινης ελευθερίας, στις 18 Οκτωβρίου του 2017, εγκρίθηκε από το γαλλικό κοινοβούλιο ο νέος αντιτρομοκρατικός νόμος, ο οποίος με γνώμονα τον περιορισμό των διλημμάτων ασφαλείας, απέβλεπε στην αποδυνάμωση της δικαστικής και ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας. Πιο συγκεκριμένα, η δικαιοδοσία των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας αυξήθηκε, ενώ ταυτόχρονα επιτράπηκε δράση παρόμοια με εκείνη που υφίσταται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Έτσι, οι αστυνομικές δυνάμεις μπορούσαν να προβαίνουν σε ελέγχους ταυτότητας, καθώς και σε έρευνες σε κατοικίες και χώρους λατρείας, δίχως προγενέστερη έγκριση από δικαστικές αρχές. Ωστόσο, η παροχή υπερεξουσιών στις δυνάμεις ασφαλείας, πυροδότησε τόσο την αντίδραση υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που προασπίζουν την ατομική ελευθερία. Ο νέος αντιτρομοκρατικός νόμος, ουσιαστικά έθεσε το γαλλικό κράτος σε μόνιμο συναγερμό, εντείνοντας το φόβο και την ανασφάλεια, ενώ η δυνατότητα ανεξέλεγκτου ελέγχου καταστρατηγούσε το δικαίωμα στην ελευθερία, αφού μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε κατηγοριοποίηση των πολιτών σύμφωνα με τη θρησκεία τους. 
Πάντα Charlie
Πέντε χρόνια, αφότου οι ισλαμιστές τρομοκράτες εισέβαλαν στα γραφεία του Charlie Hebdo, τραυματίζοντας θανάσιμα 12 άτομα, το γαλλικό περιοδικό σε μια προσπάθεια προάσπισης της ελευθερίας του λόγου και ενάντια σε κάθε απειλή φόβου, αναδημοσιεύει εκ νέου τα σκίτσα του Προφήτη Μωάμεθ. Ειδικότερα, το εξώφυλλο της τελευταίας έκδοσης περιλαμβάνει τα 12 σκίτσα, τα οποία είχαν δεχθεί κριτική και πυροδοτήσει βίαιες διαμαρτυρίες σε μουσουλμανικές χώρες, προκαλώντας εκ νέου αντιδράσεις. Η επιλογή της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού, αναμφισβήτητα, αποτελεί λύτρωση παρά πρόκληση, αφού υπενθυμίζει ότι ο φόβος δε δύναται να κερδίσει και να στεριώσει στις κοινωνίες και στην πολιτική ζωή. Άλλωστε, η σάτιρα δεν πρέπει να αποτελεί λόγο μίσους.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να επισημάνουμε ότι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός δεν κατόρθωσε να περιορίσει την ελεύθερη έκφραση. Οι έννοιες της πολιτικής ελευθερίας και της ασφάλειας, μπορούν και οφείλουν να παραμείνουν άμεσα συνυφασμένες.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997, όπου και διαμένει ως σήμερα. Είναι απόφοιτη του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, πραγματοποίησε πρακτική άσκηση στη Β2 Διεύθυνση του Υπουργείου Εξωτερικών, όπου ασχολήθηκε με τις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις της Ελλάδας με χώρες Βαλκανικής, Ρωσίας και λοιπών χωρών Κ.Α.Κ.. Από τον Οκτώβριο του 2018, είναι δόκιμη ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων στον Τομέα Ρωσίας, Ευρασίας και Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης. Ομιλεί την αγγλική, γαλλική και ρωσική γλώσσα. Τέλος, αγαπάει ιδιαίτερα τα ταξίδια, τα οποία θεωρεί πηγή προσωπικής εξέλιξης.
