23.1 C
Athens
Τετάρτη, 24 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΠαρατηρητήριο Αμερικανικής ΠολιτικήςDemocratic National Convention 2020 Day 2: Leadership Matters

Democratic National Convention 2020 Day 2: Leadership Matters


Του Αυγέρη Αυγέρη,

Παρακολουθήσαμε τη δεύτερη μέρα του διαδικτυακού συνεδρίου των Δημοκρατικών και έχουμε να αναλύσουμε πολλά. Η χθεσινή ήταν μια μέρα γεμάτη εμφανίσεις παλαίμαχων στελεχών του κόμματος, όπως του Bill Clinton και του John Kerry, καθώς και νέων, όπως της Alexandra Ocasio-Cortez (AOC για συντομία) και πολλών ακόμη. Ήταν, επίσης, γεμάτη νοσταλγία και συναισθήματα και διακρίθηκε από μια τάση εξιδανίκευσης ενός παρελθόντος, που χάθηκε το 2016. Θα αναφερθούμε σε όλα αυτά εκτενέστερα αργότερα. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Τα συνέδρια των αμερικανικών παρατάξεων είναι συνήθως η μεγάλη ευκαιρία σε λιγότερα γνωστά στελέχη να αναδειχθούν και να κάνουν «θόρυβο». Είναι μια οδός προς ένα ανώτερο αξίωμα. Το φετινό συνέδριο, μάλλον, θα αποτύχει να μας συστήσει στην επόμενη γενιά. To DNC 2020 υποδηλώνει με σαφήνεια ότι στο κόμμα υπάρχει μια γενεαλογική τομή και ότι η «παλιά φρουρά» δεν είναι έτοιμη να καταθέσει τα όπλα. Χθες, λοιπόν, επισημοποιήθηκε ότι ο Joe Biden θα φέρει το χρίσμα των Δημοκρατικών στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αυτό από μόνο του ήταν το πλέον αναμενόμενο. Αυτό που έκανε, όμως, εντύπωση είναι η δομή της συμμαχίας που θέλει να εκλέξει τον πρώην αντιπρόεδρο. Περήφανοι και από καιρό αποϊδεολογικοποιημένοι παλιοί Δημοκρατικοί και νέοι χωρίς ενθουσιασμό, προοδευτικοί και κεντρώοι (στους οποίους προσμετράμε και τους αντιτραμπικούς Ρεπουμπλικάνους), οικογενειάρχες και αισιόδοξοι millennials, είναι κάποιες ομάδες της πολύ εκτεταμένης συμμαχίας.

Στην προαναφερθείσα τομή οφείλεται και το γεγονός ότι το νέο πρόσωπο της προοδευτικής και ηλικιακά νεότερης παράταξης, η AOC, είχε μόλις ενάμισι λεπτό στη διάθεσή της να μιλήσει, τη στιγμή που ο πρώην πρόεδρος Clinton, μια όχι και τόσο δημοφιλής προσωπικότητα ανάμεσα στους νέους, είχε παραπάνω από πέντε. Η αντιπρόσωπος από το Bronx κατάφερε, όμως, να κάνει λόγο για κάποιους από τους προβληματισμούς της γενιάς της και να διατυπώσει, κατά μια έννοια, το μανιφέστο των προοδευτικών. Μίλησε για ιατροφαρμακευτική κάλυψη, για ανθρώπινα δικαιώματα, για καλούς μισθούς και για χρόνιες κοινωνικοοικονομικές αδικίες, για ρατσισμό, για σεξισμό και για ομοφοβία, προβλήματα που δεν έχουν βρει λύση στην αμερικανική κοινωνία.

Σε άλλο μήκος κύματος κινήθηκαν δημόσιοι λειτουργοί, όπως ο Colin Powell και ο John Kerry. Ο στρατηγός Powell, με λαμπρή καριέρα εντός του στρατεύματος, αλλά και ως διπλωμάτης και υπουργός εξωτερικών του προέδρου George W. Bush, ένας κατά τα άλλα δηλωμένος Ρεπουμπλικάνος, έκανε λόγο για τον Biden ως ενωτική φιγούρα. Τον περιέγραψε ως δύναμη, που θα μπορέσει να γεφυρώσει τις διαφορές και θα καταφέρει να ξαναχτίσει παραδοσιακές συμμαχίες, που ο Trump κατέστρεψε, να βγάλει τη χώρα του από την απομόνωση, να εμπνεύσει το στράτευμα και να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές αξίες, που (θα έπρεπε) να πρεσβεύει η προεδρία. Ο John Kerry, από την άλλη, μίλησε περισσότερο για γεγονότα και επιτυχίες και λιγότερο για ελπίδες και προσδοκίες. Ο κάποτε υποψήφιος πρόεδρος και μετέπειτα υπουργός εξωτερικών του Barack Obama αναφέρθηκε στις επιτυχίες της κυβέρνησης, που υπηρέτησε, αντιπρόεδρος της οποίας ήταν ο Joe Biden, στη διεθνή αρένα και στο εσωτερικό. Είπε, συγκεκριμένα, σε ένα σημείο της ομιλίας του: “Donald Trump inherited a growing economy and a more peaceful world, and like everything else he inherited, he bankrupted it.”. Εδώ, ο Kerry κάνει λόγο για τις προσπάθειες, που έγιναν από την προηγούμενη κυβέρνηση, να καταπολεμήσει το Ισλαμικό Κράτος, καθώς και για το Iran Nuclear Deal μεταξύ άλλων. Και τα δύο αυτά επιτεύχθηκαν από τον 44ο πρόεδρο, μόνο και μόνο για να καταστρατηγηθούν από τον 45ο. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, όμως, κάνει λόγο για τον γνωστό dealmaker Biden, τον πολιτικό που εργάζεται στη Γερουσία από τη δεκαετία του 1970, τον πολιτικό που ξέρει να συμβιβάζεται και να εργάζεται αδιαλείπτως μη ξεχνώντας τις αξίες και πεποιθήσεις του. Έναν παλιάς κοπής πολιτικό, μια ασφαλή επιλογή για τις εκλογές, ειδικά αν κρίνουμε από τον τρόπο που χρόνια τώρα δρα και συμπεριφέρεται στη Washington D.C. Αυτό είναι μέσες άκρες και το μήνυμα που θέλει να περάσει και ο ίδιος ο υποψήφιος στους ψηφοφόρους. Ότι είναι ένας εργατικός, απλός και συμπαθητικός άνθρωπος με εμπειρία και υπομονή.

Ο πρώην πρόεδρος Clinton δεν έφυγε εκτός μηνύματος. Στη δική του ομιλία, περιέγραψε τις αξίες που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον ένοικο του Λευκού Οίκου και κατά πόσο ο Donald Trump δεν τις κατέχει. Αναφέρθηκε εκτενέστατα στην αντιμετώπιση (ή καλύτερα στην έλλειψη αυτής) της πανδημίας από τον 45ο πρόεδρο, στο διχαστικό του ύφος, στην ανικανότητά του να προκαλέσει οικονομική ανάπτυξη ή έστω να υποστηρίξει οικονομικά αδύναμες εργαζόμενες οικογένειες και στο πως απέτυχε να ανέλθει στο ύψος των περιστάσεων. Στη συνέχεια, ξεκίνησε να μιλά με τον καλύτερο τρόπο για τον Joe Biden και για τις επιτυχίες του (αναμενόμενο) και έκλεισε λέγοντας ότι η πρόταση του κόμματός του για τις εκλογές ήρθε από ένα ενωμένο κόμμα (αμφισβητήσιμο). Για κάποιους, ο πρώην πρόεδρος είναι ξεπερασμένος, μιας και οι πεποιθήσεις και οι πολιτικές του, όσο ήταν πρόεδρος, θεωρούνται συντηρητικές για τα γούστα των νεότερων Δημοκρατικών και οι ίδιοι πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε να εμπλέκεται πλέον σε μεγάλο βαθμό στο εσωτερικά του κόμματος, όπως συνεχόμενα πράττει από το 1980 και μετά, ενώ άλλοι είδαν έναν Clinton που κατάφερε να κοιτάξει πέρα από τις προσωπικές του ιδεολογικές παρωπίδες και να μην τοποθετηθεί επί ζητημάτων, αλλά μόνο επί προσώπων, και η επιλογή του για πρόεδρος είναι ο άνθρωπος με τον οποίο συνεργάστηκε στενά κατά τη δεκαετία του ΄90, ο Joe Biden.

Αδιαμφησβήτητα, όμως, την παράσταση έκλεψε η σύζυγος του υποψηφίου, η Dr. Jill Biden. Η εκπαιδευτικός έδωσε τον λόγο της σε μια άδεια σχολική αίθουσα στην οποία κάποτε δίδασκε. H σκηνοθεσία, η ομιλία και ο χώρος παρείχαν μια, αν μη τι άλλο, ιδιαίτερα συναισθηματική στιγμή. Η δρ Biden μίλησε με πρωτοφανή ευθύτητα και εξιστόρησε προσωπικές εμπειρίες για το πώς γνώρισε και παντρεύτηκε τον σύζυγό της. Για τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησε να αναπληρώσει τη απουσία της γυναίκας και της κόρης, που χάθηκαν σε ένα τραγικό δυστύχημα, καθώς και για το πώς στάθηκε στα παιδιά και ένωσε μια οικογένεια που τραυματίστηκε από την ανείπωτη τραγωδία. Η αφήγηση συνέχισε με την περιγραφή μικρών καθημερινών στιγμών από τη ζωή της και έφθασε μέχρι τον πρόσφατο θάνατο του ενός γιου της οικογένειας από καρκίνο. Η προσωπική ζωή του αρκετά ιδιωτικού Joe Biden ήρθε στο προσκήνιο με έναν μοναδικό τρόπο. Ωστόσο, η αφήγηση ολοκληρώθηκε με έναν θετικό και αισιόδοξο τόνο. Η πρώην δεύτερη κυρία υποστηρίζει ότι, ακριβώς όπως ο Joe Biden μάχεται και εργάζεται σκληρά σε καθημερινή βάση για την οικογένειά του, το ίδιο έπραττε από την πρώτη στιγμή που μπλέχτηκε με την πολιτική και το ίδιο θα πράξει ως πρόεδρος.

Γιατί, όμως, κάναμε λόγο, στην αρχή, για νοσταλγία και εξιδανίκευση του παρελθόντος; Η δεύτερη μέρα του DNC πρόδωσε κάτι για την κατάσταση του «γαλάζιου» κόμματος. Και συγκεκριμένα ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να ξεχάσουν την πανωλεθρία του 2016 και να επιστρέψουν στις εποχές του Obama. Φυσικά, το γεγονός ότι ο Biden είναι ο υποψήφιος σημαίνει αυτομάτως ότι ο ρόλος του στην προηγούμενη κυβέρνηση θα παίξει κεντρικό ρόλο στο προεκλογικό του μήνυμα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι Δημοκρατικοί χρειάζεται να παραμείνουν προσκολλημένοι σε αυτό το γεγονός. Η κυβέρνηση Obama-Biden κλήθηκε να λύσει πολλά προβλήματα, μερικά αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία, άλλα με μικρότερη. Οι εποχές, όμως, δεν είναι ίδιες. Η πανδημία, η κοινωνική αναστάτωση, οι πιέσεις για καταπολέμηση του ρατσισμού, η διεθνής απομόνωση των Η.Π.Α. κ.ο.κ. είναι σύγχρονα προβλήματα και δεν χρειάζεται να τα παραλληλίζουμε με παρελθόντα. Ο Biden υπηρέτησε με έναν επιτυχημένο πρόεδρο, αυτό όμως δεν μας οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα ότι ο πρώην αντιπρόεδρος θα είναι επιτυχημένος, αλλά θα έπρεπε να μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, αφού έχει τόση εμπειρία, θα μπορέσει να βρει καινοτόμες λύσεις σε σύγχρονα προβλήματα και δεν θα χρειαστεί να αντιγράψει τον, ακόμα και σήμερα, ιδιαίτερα δημοφιλή Obama.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ


Αυγέρης Αυγέρης

Γεννήθηκε στη Γερμανία το 2001 από Έλληνες μετανάστες, αλλά μεγάλωσε στις Σέρρες. Είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και ενδιαφέρεται για την πολιτική ανάλυση, τη συγκριτική πολιτική σκέψη, τις διεθνείς σχέσεις και την ιστορία. Μιλάει αγγλικά και γερμανικά και στον ελεύθερο του χρόνο του αρέσει να παίζει και να ακούει μουσική, όπως και να διαβάζει λογοτεχνία.

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Αυγέρης Αυγέρης
Αυγέρης Αυγέρης
Γεννήθηκε στη Γερμανία το 2001 από Έλληνες μετανάστες, αλλά μεγάλωσε στις Σέρρες. Είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και ενδιαφέρεται για την πολιτική ανάλυση, τη συγκριτική πολιτική σκέψη, τις διεθνείς σχέσεις και την ιστορία. Μιλάει αγγλικά και γερμανικά και στον ελεύθερο του χρόνο του αρέσει να παίζει και να ακούει μουσική, όπως και να διαβάζει λογοτεχνία.