Της Ευθυμίας Γκαμπέση,
Η μόδα ήταν ανέκαθεν ένας καθρέπτης της κοινωνίας, της πολιτικής και της οικονομίας. Αντικατοπτρίζει ιδεολογίες, τρόπους ζωής, ακόμη και συναισθήματα. Με τη σειρά της, η μόδα κάνει τον κύκλο της, και με τη βοήθεια της παγκοσμιοποίησης, η μόδα αποτελεί μία σφαίρα που εξωστρακίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις και με τη μεγάλη ταχύτητα που τη χαρακτηρίζει.
Φυσικά, σε ένα παιχνίδι όπου τα ΜΜΕ παίζουν καθοριστικό ρόλο, είναι εξαιρετικά δύσκολη δοκιμασία κάποιος να μείνει ανεπηρέαστος, με αποτέλεσμα να καταλήγει να υιοθετεί τρεντ, τάσεις και στυλ που μέχρι πρότινος δεν είχε ξανά ακούσει. Ιδιαίτερα, σε πλατφόρμες όπως το Tik Tok και το Instagram, στις οποίες κυριαρχεί η εικόνα και η αισθητική, η μόδα παίρνει διάφορες διαστάσεις, συμβολίζοντας πότε το ένα και πότε το άλλο στυλ, καθώς η ποικιλία αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο αυτών των δύο: μπορεί κάποιος να συναντήσει από Y2K χαμηλά παντελόνια μέχρι ultra athletic εμφανίσεις.
Από τον κανόνα δεν έχει ξεφύγει και η στροφή στο παρελθόν, με το “Old money style” («αισθητική παλαιού χρήματος») να πρωταγωνιστεί. Όπως, λογικά, φαντάζεστε σε αυτό το στυλ συναντώνται γήινες αποχρώσεις και μονοχρωματικά κομμάτια, μινιμαλισμός και κεντρικά χρώματα το λευκό, το μαύρο, το καφέ και το navy blue. Το συγκεκριμένο τρεντ έχει γνωρίσει ραγδαία άνθιση στο Tik Tok κυρίως μετά την έξαρση του Covid-19 και συνεχίζει ακάθεκτο να εξαπλώνεται.
Όπως ήταν ο κορονοϊός, έτσι και αυτό το τρεντ, είναι άλλη μία επιδημία, τόσο στον ψηφιακό όσο και στον πραγματικό κόσμο. Και μην με παρεξηγήσετε, το βρίσκω μία από τις καλύτερες επιρροές που μπορεί να δεχτεί κάποιος από την πληθώρα του περιεχομένου που υπάρχει στα social media, ωστόσο, φοβάμαι πως είναι μία ακόμα τάση από τις πολλές. Διότι, πόσο κομψός και σικ μπορείς να είσαι μόνο και μόνο επειδή φόρεσες ένα άσπρο πουλόβερ και ένα ζευγάρι loafers;
Έχουμε τη συνήθεια να συγχέουμε, πλέον, την εικόνα με την απτή πραγματικότητα. Αναλυτικότερα, με την υιοθέτηση ενός συγκεκριμένου ενδυματολογικού κώδικα δεν εμφορείται κανείς τις ιδέες και τις αξίες της αισθητικής που φορά, αλλά, αντιθέτως, προσποιείται ότι πρεσβεύει ένα status του οποίου η αμφίεση δεν είναι ο πυρήνας, παρά μόνο η επιφάνεια.
Το πρόβλημα, βέβαια, δεν έγκειται μόνο στην εικόνα της εικόνας, δηλαδή στα ρούχα, αλλά και στην ποιότητα αυτών, η οποία υποβαθμίζει με ακόμα πιο «χυδαίο» τρόπο αυτό το οποίο εγκαλείται να αναπαραστήσει. Πιο συγκεκριμένα, δεν είναι δύσκολο να πετύχει κανείς τα επιλεγμένα χρώματα, ούτε υστερεί στην ικανότητα των σωστών συνδυασμών, ωστόσο πρόκειται για πρόκληση η εύρεση ενδυμάτων που δημιουργούνται και με την ανάλογη ποιότητα. Σε αυτό το πρόβλημα τη λύση έρχονται να δώσουν οι αλυσίδες ρούχων fast fashion, οι οποίες —πιάνοντας τον παλμό της κοινωνίας— εξυπηρετούν ακριβώς αυτόν τον σκοπό.
Φυσικά, ακόμα κι αν έχετε εξασφαλίσει την ποιότητα των ρούχων σας, η πειθαρχία δεν φαίνεται στη μεμονωμένη προσπάθεια αλλά στη συνέπεια και στην υιοθέτηση γενικότερων ενδιαφερόντων και συνηθειών που χαρακτηρίζουν τους «αριστοκράτες» του κοντινού παρελθόντος.
Καταληκτικά, το συγκεκριμένο στυλ διέπεται από μινιμαλισμό, κομψότητα και αυθεντικότητα. Απαιτεί απλότητα και φυσικότητα: δεν φωνάζει και, φυσικά, δεν διατυμπανίζει τον πλούτο, τον ενσαρκώνει. Συνεπώς, ένα «τρεντ» από μόνο του δεν είναι ικανό να μεταμορφώσει έναν άνθρωπο σε κάτι που δεν είναι. Προϋποθέτει πνευματική καλλιέργεια, ενημέρωση και μία διάρκεια στον χρόνο, ώστε το ίδιο το ρούχο να είναι αυτό που σε αντιπροσωπεύει, και όχι το αντίθετο!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The Mid-Pandemic Survival Guide, theoldmoneybook.com, διαθέσιμο εδώ
- The “Old-Money Aesthetic — a pandemic trend, boundless.org, διαθέσιμο εδώ
