Του Γιώργου Γιαννούλη,
Έντονες είναι οι διεργασίες τόσο στα κόμματα όσο και στη Βουλή, στην πλευρά των ανεξαρτήτων. Τα μέλη του Κοινοβουλίου που δεν ανήκουν σε κάποια Κοινοβουλευτική Ομάδα αυτή τη στιγμή, αριθμούν στα 25. Τα κόμματα συνεχώς φλερτάρουν με αυτήν τη μερίδα, ώστε να αυξήσουν την κοινοβουλευτική τους δύναμη. Νέα Δημοκρατία, ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και Νέα Αριστερά δίνουν τις δικές τους κοινοβουλευτικές μάχες, ενώ για την Αριστερά, έχει σημασία τι θα κάνει ο πρώην Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, το επόμενο διάστημα.
Αρχικά, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να κερδίζει, αφού εκτός των 155 βουλευτών της, έχει και τη στήριξη του Δημήτρη Κυριαζίδη, του Χάρη Κατσιβαρδά και του Κωνσταντίνου Φλώρου. Οι δύο τελευταίοι, που ανήκαν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των «Σπαρτιατών» έχουν στηρίξει και στο παρελθόν πολλές φορές Νομοσχέδια της κυβέρνησης και συμμετείχαν ενεργά στην κρίσιμη ψηφοφορία για την παραπομπή των πρώην υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης, Λευτέρη Αυγενάκη και Μάκη Βορίδη. Σε ό,τι αφορά τον Δημήτρη Κυριαζίδη, αναμένεται να δούμε αν και πώς θα επιστρέψει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, από την οποία είχε διαγραφεί εξαιτίας της φραστικής επίθεσης που έκανε εναντίον της Προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου, κατά τη διάρκεια συζήτησης της πρότασης Δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τη στάση και τη «γραμμή», μιας και τότε, αντί να ζητήσει έστω μια συγγνώμη, επανερχόταν συνεχώς λέγοντας ουσιαστικά τα ίδια…
Στην πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τώρα, η πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής σχετικά με τους πρώην Υπουργούς Αυγενάκη και Βορίδη, υποστηρίχθηκε κι από δύο ανεξάρτητους βουλευτές, τον Γιάννη Σαρακιώτη και τον Μπουρχάν Μπαράν. Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες, ο πρώτος εντάσσεται σύντομα, το κόμμα θα αυξήσει ακόμη περισσότερο την κοινοβουλευτική του δύναμη, φθάνοντας στον αριθμό των 34 βουλευτών. Πάντως, από το κόμμα έγιναν προσπάθειες επαφής για τη συνυπογραφή του κειμένου για σύσταση προανακριτικής προς τον Ναύαρχο Αποστολάκη και την Αθηνά Λινού, κάτι που όπως φάνηκε, δεν είχε αποτέλεσμα. Ίσως, αυτά τα δύο πρόσωπα να περιμένουν και την ενδεχόμενη επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα για να αποφασίσουν πώς θα κινηθούν, μιας και εξελέγησαν με τα ψηφοδέλτια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το 2023.
Όσο για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τη Νέα Αριστερά, οι καταστάσεις τους φέρνουν πότε κοντά πότε μακριά. Μια προσπάθεια για κοινής δράσης έγινε κατά την πρόταση για σύσταση προανακριτικής για τα Τέμπη. Η πρόταση δεν προχώρησε. Έπειτα, ακολούθησαν τα γνωστά. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συμφώνησε με τους βουλευτές που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας για κοινή πρόταση. Όμως, μετά από λίγο, το Κίνημα Δημοκρατίας απέσυρε τη στήριξή του προς την πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., συμπράττοντας με την Ελληνική Λύση, τη Νίκη και την Πλεύση Ελευθερίας. Έτσι, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., έχοντας αυτό το φιάσκο ως πάθημα, προσπαθεί να προσεγγίσει ξανά τη Νέα Αριστερά. Έγινε μάθημα; Θα φανεί… Για όλους και όλες!
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και Νέα Αριστερά φαίνεται να διατηρούν διαύλους επικοινωνίας. Κάνουν συχνά κινήσεις σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, όπως είναι η επαναφορά της 13ης σύνταξης, η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και της προσωπικής διαφοράς. Ακόμη, κατέθεσαν κοινή πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τους πρώην Υπουργούς, Λευτέρη Αυγενάκη και Μάκη Βορίδη. Αν προκύψει επανένωση των δύο κομμάτων, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (του 2023), επανέρχεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης —θέση που του έδωσαν οι πολίτες με την ψήφο τους τότε— καθώς θα αριθμεί 37 βουλευτές. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι στη Νέα Αριστερά, που δεν θέλουν τέτοιο πολιτικό μέλλον. Αυτό που θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στον κόσμο είναι το τι θέλουν, τι θα πράξουν τελικά. Αν συνεχίσει να υπάρχει αυτό το θολό τοπίο, ειδικά η Νέα Αριστερά, είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει πολιτικά. Ας μην ξεχνούν τι έπαθε η Λαϊκή Ενότητα υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη το 2015 που κατέγραψε 2,9% μένοντας εκτός Βουλής και σε μόλις 4 χρόνια (στις εκλογές του 2019) «εκμηδενίστηκε», φθάνοντας στο 0,3%. Οι καταστάσεις, βέβαια, δεν είναι ίδιες. Τότε υπήρχε μια μεγάλη σύγκρουση σε μια κρίσιμη καμπή για τη χώρα. Η «θολούρα», όμως, που παρουσίαζε η Λαϊκή Ενότητα, την οδήγησε σε διάλυση. Η Νέα Αριστερά, προφανώς και δεν έχει σχέση με δραχμιστές ή την —εν γένει— λογική τους. Το τοπίο, όμως, παραμένει ασαφές. Πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά: επιστροφή στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή αυτόνομη πορεία; Και πάντα, με βάση σαφές και σοβαρό προγραμματικό περιεχόμενο. Δηλαδή, αυτό που λείπει από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αυτήν τη στιγμή…
Ίσως, πάλι, να περιμένουν και την πιθανή επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα, ενός πολιτικού «πρωθυπουργίσιμου», που έχει κυβερνήσει στο πρόσφατο παρελθόν. Και έχει κριθεί. Τώρα, έχοντας και ήττες στο πολιτικό του «βιογραφικό», θα πρέπει να πείσει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Ίσως, από αυτόν να πιαστούν και οι κεντροαριστεροί που, όπως φαίνεται, δεν μπορούν μόνοι τους. Ομολογουμένως, ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί «συγκολλητική ουσία» για την κεντροαριστερά. Το πιστεύει και ο μεγαλύτερος πολιτικός εχθρός του. Το «στοίχημά» του είναι να πετύχει το “rebranding”. Κι αυτό θα γίνει με σωστά δομημένο και κοστολογημένο πρόγραμμα, αλλά και πρόσωπα που δεν έχουν «καεί» και μπορούν να μιλήσουν… Ίσως, με ένα «think tank» επί όλων των ζητημάτων. Κάτι που είχε επιχειρηθεί στο παρελθόν, αλλά με τόσα λάθη που έγιναν, έφθασε στη γνωστή αποτυχία. Τώρα, ελλείψει αντιπάλου στην ίδια την κεντροαριστερά, ανοίγεται ένας δρόμος για επαναφορά. Θα φανεί αν αξιοποιηθεί και τι είδους αντιπολίτευση θα αποκτήσει η χώρα…
Κλείνοντας, όσο προχωράμε προς τις εκλογές, τόσο θα υπάρχει η ανάγκη πίεσης της κυβέρνησης με στοιχειώδη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Με σοβαρές, κοστολογημένες προτάσεις! Όχι με «κραυγές» και «μαγκιές» δήθεν επαναστατών… Η χώρα χρειάζεται αντιπολίτευση. Είναι νοσηρό να βλέπουμε μόνο κυβέρνηση και όχι μια συγκροτημένη αντιπολίτευση που να ασκεί τα καθήκοντά της. Σε όλα τα δημοκρατικά συστήματα, ακόμη και η καλύτερη κυβέρνηση, πρέπει να έχει αντίλογο. Για να κάνει περισσότερα, να είναι παραγωγική, να ελέγχεται στο πλαίσιο της νομοθεσίας, να ενισχύεται η δημοκρατία!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Βουλή: Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ “μετρούν” κερδισμένους από ανεξάρτητους βουλευτές – Οι κινήσεις που αλλάζουν τις κοινοβουλευτικές ισορροπίες, parapolitika.gr, διαθέσιμο εδώ
