Της Μαρίας Ραβάνη,
Η κλιμάκωση των τελευταίων ημερών που έχει σημειωθεί στη Μέση Ανατολή λόγω της επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν φαίνεται πως δεν πρόκειται να κοπάσει άμεσα —παρά τις εξαγγελίες του Λευκού Οίκου για ανακωχή. Τα πλήγματα με πυραύλους συνεχίζονται και οι φόβοι για γενικευμένη ανάφλεξη της περιοχής φαντάζουν όλο και πιο πραγματικοί. Το Ισραήλ – όπως και οι ΗΠΑ— επικεντρώνονται κυρίως στην καταστροφή πυρηνικών εγκαταστάσεων και στον αφανισμό του διοικητικού και επιστημονικού προσωπικού πίσω από το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, καθώς το σχέδιο επίθεσης “Operation Rising Lion” του Ισραήλ είχε ως βάση την πυρηνική απειλή που θέτει το Ιράν.
H κατηγορία περί ύπαρξης πυρηνικού οπλοστασίου χρησιμοποιήθηκε από διάφορους πολιτικούς ηγέτες, με πρωτοστάτες τους Benjamin Netanyahu και Donald Jr. Trump. Ο πρώτος αναφέρεται στην ιρανική πυρηνική απειλή τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια, ενώ σε διάφορες ομιλίες του κινδυνολογεί για την ύπαρξη πυρηνικών όπλων στη γειτονική χώρα. Μάλιστα, ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα ένα βίντεο που έχει συγκεντρωμένο όλα τα αποσπάσματα από ομιλίες του ισραηλινού Προέδρου στις οποίες κάνει αναφορά στην —οσονούπω— ολοκλήρωση της κατασκευής πυρηνικών όπλων από το Ιράν και τις καταστροφικές συνέπειες που κάτι τέτοιο μπορεί να έχει σε παγκόσμιο επίπεδο. Βέβαια, σε όλες τις ομιλίες του παρέλειψε να αναφέρει ότι σε αντίθεση με το Ισραήλ, το Ιράν —έστω και για τα μάτια του κόσμου— έχει υπογράψει τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων.
Τη συγκεκριμένη άποψη δεν εξέφρασαν μόνο οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά και σημαντικά πρόσωπα της ΕΕ (όπως η Ursula Von Der Layen σε πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή της επί του ζητήματος), που έκαναν λόγο για νόμιμο δικαίωμα άμυνας του Ισραήλ απέναντι στον πυρηνικό κίνδυνο που θέτει το οπλοστάσιο του Ιράν. Η τοποθέτηση της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, φαντάζει άστοχη ή τουλάχιστον αστεία, ιδίως όταν η λέξη «άμυνα» χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει πράξεις του παράγοντα που ξεκίνησε τη σύρραξη (σα να χτυπάω εγώ κάποιον και μετά να του ζητάω και τα ρέστα γιατί πόνεσε το χέρι μου).
Είναι ωστόσο ευρέως γνωστό ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το αφήγημα περί πυρηνικών δαιμονοποιείται και χρησιμοποιείται ως άλλοθι για μία κατά τα άλλα παράνομη πράξη. Πριν λίγες δεκαετίες ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, George W. Bush έπαιξε ακριβώς το ίδιο πολιτικό χαρτί για να «δικαιολογήσει» την παρέμβαση των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, με τη φράση «όπλα μαζικής καταστροφής» να ακούγεται συνεχώς από τους πολιτικούς ιθύνοντες της περιόδου εκείνης. Το αιματοκύλισμα τότε της Μέσης Ανατολής, τουλάχιστον το πρώτο διάστημα, το είχε «χαιρετίσει» σχεδόν όλος ο δυτικός κόσμος, αναγνωρίζοντας κάτι ποιητικά δίκαιο σε αυτόν τον αγώνα. Βέβαια, όπως απέδειξε αργότερα η ιστορία, τα στοιχεία που είχαν τότε παρουσιαστεί για να αιτιολογήσουν αυτή την εχθρική κίνηση των ΗΠΑ ήταν παραποιημένα και ο πόλεμος κατέληξε να εξαντλεί σημαντική την αμερικανική οικονομία αλλά και να πτοεί το ηθικό των στρατευμάτων και των οικογενειών τους, οι οποίοι περίμεναν πως η συγκεκριμένη επιχείρηση θα διαρκούσε λίγες ημέρες και εν τέλει κράτησε χρόνια. Τότε ο «κακός» του παραμυθιού ήταν ο Osama bin Laden, ο οποίος θα έσπειρε το θάνατο στη Δύση μέσω των όπλων που διέθετε και του αιμοσταγή στρατού που είχε οργανώσει.
Τώρα το ρόλο αυτό φαίνεται πως έχει ο Ayatollah Ali Hosseini Khamenei, σημερινός ηγέτης του Ιράν, ο οποίος κατά τον Trump διοικεί τη χώρα του με τρόπο καταπιεστικό και έχει ετοιμάσει ένα θανατηφόρο πυρηνικό οπλοστάσιο, στο οποίο διαθέτει και πυρηνικές βόμβες. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, τα επίσημα στοιχεία που έχουν συλλέξει οι Υπηρεσίες Πληροφοριών δεν συνάδουν με τις βαρύγδουπες δηλώσεις του Προέδρου των Η.Π.Α. Για τους λίγους που δεν γνωρίζουν το αποτέλεσμα της ιστορίας, τα όπλα μαζικής καταστροφής τότε δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ —καθώς δεν υπήρχαν ποτέ—, ο bin Laden δολοφονήθηκε και το καθεστώς ανατράπηκε, με τις ΗΠΑ για ακόμη μία φορά στην ιστορία τους να «εξάγουν δημοκρατία». Και τώρα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει λόγο για αλλαγή καθεστώτος σε μία ξένη, ανεξάρτητη χώρα που σαν να ξεχνά πως δεν τελεί υπό τη δικαιοδοσία του. Εν τέλει τότε, ούτε δημοκρατία εδραιώθηκε, ούτε σταθεροποιήθηκε η περιοχή, ενώ σιγά-σιγά αυτή η παρέμβαση δημιούργησε το κατάλληλο περιβάλλον για να «ανθίσουν» διάφορα τζιχαντιστικά κινήματα και να πρυτανεύσει στην περιοχή ο αντιαμερικανισμός. Τώρα, οι προβλέψεις δεν είναι απαραίτητα πολύ διαφορετικές.
Ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται πως για ακόμη μία φορά πιάστηκε αδιάβαστος. Διότι μπορεί η αμερικανική διοίκηση αυτή τη στιγμή, όπως και τότε στα early 20’s, να αντικατοπτρίζει μία ψευδαίσθηση ισχύος, ωστόσο η τοπική κοινωνία φαίνεται πως τουλάχιστον τώρα δεν τρέφει φρούδες ελπίδες, ούτε «αγοράζει» το παραμυθάκι παντοδυναμίας που επιδιώκει να τους πουλήσει ο πρόεδρός τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της YouGov 9 στους 10 πολίτες των ΗΠΑ δεν επιθυμούν την εμπλοκή της χώρας τους σε μία σύγκρουση με την Τεχεράνη. Η τότε επέμβαση στο Ιράκ πλήγωσε βαθειά την αμερικανική κοινωνία, η οποία αυτή τη φορά δεν είναι πρόθυμη να πληρώσει ένα νέο φόρο αίματος. Ο φόβος του κοινού για μια επικείμενη παγκόσμια πυρηνική καταστροφή τότε χρησιμοποιήθηκε με τρόπο πραγματικά αξιοθαύμαστο, ωστόσο η κοινωνία δεν είναι ίδια με αυτή στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ούτε ο λαός της Αμερικής είναι ο ίδιος, παρόλο που ο Πρόεδρός της θέλει να ξαναδεί τη χώρα του να είναι «σπουδαία». Τίποτα σπουδαίο δεν υπάρχει στις σπασμωδικές πολιτικές κινήσεις, τις αντισυνταγματικές στρατιωτικές αποφάσεις και τις σοσιαλ-μιντικές φανφάρες.
Η σύγκρουση προς το παρόν συνεχίζεται. Και όσο η συγκεκριμένη σύγκρουση κλιμακώνεται, με πλήγματα πλέον να σημειώνονται και σε άλλες χώρες όπως το Ιράκ, το Κατάρ κλπ, η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζει να αφήνει πίσω της εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Η ανθρωπιστική βοήθεια παραμένει περιορισμένη ενώ πλέον πολλά σημεία που έχει στήσει το ισραηλινό κράτος για διακομιδή τροφίμων έχουν μετατραπεί σε φονικές ενέδρες. Η ύπαρξη πυρηνικών όπλων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν —αρκετά φθηνή, θα έλεγε κανείς— δικαιολογία έως ένα σημείο και οι αντιδράσεις των υπόλοιπων κρατών έχουν ήδη αρχίσει να πιέζουν τα εμπλεκόμενα μέλη. Η ασυδοσία του Ισραήλ— με τις ευχές και τη βοήθεια της ΕΕ και των ΗΠΑ —παρόλα αυτά συνεχίζεται και δεν μπορούμε παρά να αναμένουμε να δούμε μέχρι πού φτάνουν τα όρια του πολιτικού αυταρχισμού και της ανθρώπινης σκληρότητας στην εποχή της «δυτικής δημοκρατίας».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
-
Αντιπρόεδρος ΗΠΑ: Το Ιράν δεν έχει πλέον την ικανότητα να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, TRT Global, διαθέσιμο εδώ
Πώς το Ισραήλ εξαπάτησε τις ΗΠΑ για τα πυρηνικά του όπλα, χρησιμοποιώντας ακόμα και σκηνικά, SKAI.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΗΠΑ: Δεν πολεμάμε το Ιράν, αλλά τα πυρηνικά του – Πώς χτύπησαν τα B-2, Protagon.gr, διαθέσιμο εδώ
- Ο μύθος του ειρηνοποιού Τραμπ: Από την κριτική σε Μπους και Ομπάμα, στο σχέδιο για νέα αμερικανική επέμβαση, Dnews.gr, διαθέσιμο εδώ
- Είναι η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν το νέο Ιράκ;, H Ναυτεμπορική, διαθέσιμο εδώ
- Το Ιράν ξυπνάει στους Αμερικανούς το “φάντασμα” του Ιράκ, SL Press, διαθέσιμο εδώ
- Νετανιάχου: Εμμονικός με το Ιράν εδώ και τριάντα χρόνια – Από το 1992 σέρνει τη Δύση, Documentonews.gr, διαθέσιμο εδώ
