Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Ο παραθερισμός και οι μικρές αποδράσεις από την βαριά και ανιαρή πραγματικότητα αποτελούσαν πάντα ένα μέσω αναζωογόνησης πριν την επιστροφή στην πεζή και κουραστική καθημερινότητα. Τι γίνεται, όμως, όταν οι αποδράσεις αυτές δεν έχουν την εξέλιξη που περιμένουμε ή αλλάζουν τα πράγματα στην πορεία;
Μια τέτοια απόδραση ή καλύτερα ένα εορταστικό τριήμερο στην υπέροχη πόλη των Ιωαννίνων αποτελούν το σκηνικό της νουβέλας της Έρσης Σωτηροπούλου, Εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα που διατίθεται από τις Εκδόσεις Πατάκη. Η πολυβραβευμένη συγγραφέας έχει γεννηθεί στην Πάτρα και έχει σπουδάσει Φιλοσοφία και Πολιτιστική Ανθρωπολογία. Έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή μυθιστορημάτων, διηγημάτων, νουβελών και ποιητικών συλλογές, με πολλά από τα έργα της να έχουν γίνει ανάρπαστα στο εξωτερικό, ενώ το 2024 το όνομά της ακουγόταν έντονα από τις στοιχηματικές εταιρείες για την κατάκτηση του Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Η νουβέλα της αυτή κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1982 και αποτελούσε μια σκιαγράφηση της κοινωνίας της εποχής που μόλις πριν από λίγα χρόνια είχε επανέλθει στην κανονικότητά της έπειτα από την πτώση της δικτατορίας. Η ιστορία μας ξεκινάει το απόγευμα της 27ης Οκτωβρίου, όταν η πρωταγωνίστριά μας ακολουθεί έναν άγνωστο άντρα στην πόλη των Ιωαννίνων για να περάσουν μαζί την εορτή της 28ης Οκτωβρίου που συνέπιπτε με τριήμερο. Έτσι, οι δύο εκδρομείς φτάνουν στο ξενοδοχείο Εσπέρια εκείνο το βροχερό απόγευμα για να αρχίσουν την απόδρασή τους. Μόλις τακτοποιήθηκα ο άντρας —που παρεμπιπτόντως ήταν στρατιωτικός— έφυγε για δουλειές και είπε στη γυναίκα να μείνε μέσα. Τελικά εκείνη αποφάσισε να πάει μια βόλτα για να δει την πόλη και μόλις επέστρεψε τον βρήκε εκεί να της κάνει μια απερίγραπτη σκηνή και στο τέλος να τη χτυπάει.
Η πένα της Σωτηροπούλου φέρνει στην επιφάνεια χαρακτηριστικά των δύο φύλων της εποχής με την παρουσία του μάτσο άντρα και της τοξικής αρρενωπότητας, ενώ από την άλλη οι γυναίκες φέρουν όλα εκείνα τα στερεότυπα των καιρών εκείνων όπου εργάζονται σκληρά υπομένοντας τις ορέξεις των αντρών και υπακούοντας στις ερωτικές τους επιθυμίες.
Όμως, όσο εξελίσσεται η ιστορία η ηρωίδα αρχίζει να αλλάζει ρότα αναζητώντας την ανεξαρτησία και την ελευθερία της αποτελώντας ένα πρότυπο για όλες τις υπόλοιπες, προκαλώντας την ανατροπή των έμφυλων ρόλων. Έτσι, η νουβέλα αυτή παίρνει μια νέα ριζοσπαστική υπόσταση συμβαδίζοντας με τα φεμινιστικά αιτήματα που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στην μεταδικτατορική Ελλάδα.
Ο καυστικός —και κάποιες φορές μπορεί και σκληρός— τρόπος γραφής της Σωτηροπούλου συνδυάζει τα ρεαλιστικά χαρακτηριστικά με την έντονη φαντασία, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό αμάλγαμα που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ο οποίος αδημονεί να δει πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα.
