Tης Μαριάνθης Κοκοράκη,
Οι πρώτοι Ιρλανδοί Φιλέλληνες ήρθαν στην Ελλάδα μετά τους ναπολεόντιους πολέμους. Ένας από τους σημαντικότερους Ιρλανδούς Φιλέλληνες ήταν ο sir Hudson Lowe από το Galway. Ήταν ο δεύτερος τη τάξει αρχηγός κατά την εκστρατεία για τη κατάληψη των Ιόνιων Νησιών, ήταν παρών στην κατάληψη της Κεφαλληνίας, της Ιθάκης και της Λευκάδας και αργότερα, προχώρησε στον σχηματισμό μιας προσωρινής διοίκησης για τα νησιά αυτά. Ο ελληνικός λαός τον εκτίμησε τόσο πολύ, ώστε του χάρισε ένα ξίφος κατά την απρόθυμη αποχώρησή του.
Στο μεταξύ, η Επανάσταση προσέλκυσε και ένα νέο κύμα Ιρλανδών Φιλελλήνων, συμπεριλαμβανομένου του Edward Blaquiére, ενός ρομαντικού Δουβλινέζου ναυτικού με καταγωγή από Ουγενότους, του Charles James Napier, ο οποίος ήταν πρώτος ξάδελφος του λόρδου Edward FitzGerald. Ο Blaquiére καθώς κατευθυνόταν προς την Ελλάδα, σταμάτησε στην Γένοβα, προκειμένου να επισκεφτεί τον λόρδο Byron, με τον δεύτερο να έχει ως κύριο σχέδιο να ταξιδέψει στην Λατινική Αμερική. Ο Blaquiére τον έπεισε να επιστρέψει στην Ελλάδα, συμβουλεύοντάς τον να πάει πρώτα στη Ζάκυνθο. Αντιθέτως, ο Byron πήγε στη Κεφαλονιά και έμεινε εκεί ως φιλοξενούμενος. Από εκεί, ο Byron έφυγε στις 30 Δεκεμβρίου 1823 και έφθασε στο Μεσολόγγι, στις 5 Ιανουαρίου 1824. Μετά τον θάνατο του Byron, Blaquiére, προσπάθησε να στρατολογήσει είτε τον φίλο του Τσωρτς, τον κόμιτα Laval Nuget, ή τον Charles James Napier, ως διοικητή του στρατού.
Ο Napier είχε φτάσει για πρώτη φορά στα Ιόνια Νησιά το 1819. Σε μια εμπιστευτική αποστολή από την Κέρκυρα στον Αλή Πασά, προσηλυτίστηκε στην ελληνική υπόθεση και όταν ξέσπασε η Επανάσταση, άρχισε να προμηθεύει στρατιωτικές πληροφορίες στους Έλληνες και να δημοσιεύει φυλλάδια στα αγγλικά, υποστηρίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον Αγώνα. Τελικά, διορίστηκε διοικητής της Κεφαλληνίας, κατασκευάζοντας δρόμους, γέφυρες και δημόσια κτίρια, βοηθούμενος από τον Διευθυντή Δημοσίων Έργων, τον John Pitt Kennedy.
Aξίζει να αναφερθεί το γεγονός πως, ο χρόνος που πέρασε ο Napier στην Κεφαλονιά ήταν ο πιο ευτυχής στην ζωή του. Εκεί ερωτεύτηκε, μία Ελληνίδα κοπέλα, την Αναστασία, την οποία παντρεύτηκε και απέκτησε μαζί της, δύο κόρες. Ωστόσο, υπήρξαν και άλλοι διακεκριμένοι Ιρλανδοί Φιλέλληνες. Εξέχοντες μεταξύ αυτών ήταν οι συγγενείς James Emerson, αργότερα James Emerson Tennent και ο Robert James Tennent, ο οποίος είχε την ιδιότητα του πολεμικού ανταποκριτή στις εφημερίδες του Λονδίνου σχετικά για τους πολέμους στην Ελλάδα. Εκτός από τους Blaquiére, και άλλοι Ιρλανδοί αξιωματικοί του Ναυτικού πολέμησαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας.
Ο Ιρλανδός στρατηγός και ποιητής λόρδος Nugent, Φιλέλληνας και πρώιμο μέλος του Ελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου, ήταν μεταξύ των πρώτων βρετανών κυβερνητών των Ιόνιων Νησιών. Ως λόρδος Ύπατος Αρμοστής από 1832 έως το 1835, ο Nugent περιποιήθηκε τον Βασιλιά Όθωνα στη βίλα του Σολωμού στη Ζάκυνθο. Άλλος ένας σημαντικός Ιρλανδός Φιλέλληνας ήταν ο σερ Geroge Fitz Maurice, γνωστός και ως υποκόμης Kirkwall και αποτέλεσε μία από τις πιο σπουδαίες ιρλανδικές μορφές στην Ελλάδα, αμέσως μετά την Ανεξαρτησία. Ο ίδιος πέρασε τέσσερα χρόνια ως δημόσιος υπάλληλος στα Ιόνια Νησιά κατά τη δεκαετία του 1850
Προς το τέλος του 1821, εκδίδεται στη Στοκχόλμη ανώνυμο φυλλάδιο με τίτλο: «Έκθεση για την απάνθρωπη διαγωγή των βαρβάρων Τούρκων απέναντι στους χριστιανούς υπηκόους τους», το οποίο παρακινεί τους αναγνώστες του να συνδράμουν στην Ελληνική Επανάσταση εμπράκτως.
Στις αρχές του έτους 1822, αναχωρούν δύο Σουηδοί για την Ελλάδα, ο F.N. Ashling και ο T.F. Aakerhjelm. Ο πρώτος ήταν ταγματάρχης, ειδικός στα οχυρωματικά έργα και ο δεύτερος υπολοχαγός. Επίσης, διορίστηκε υπασπιστής του Κωλέττη και στάλθηκε, για να επιθεωρήσει οχυρωματικά έργα στις Θερμοπύλες και την πολιορκία στην Ακρόπολη. Βαθιά απογοητευμένος, επέστρεψε στην πατρίδα του, το 1822. Ο δεύτερος θα συμμετάσχει στην πολιορκία της Ακρόπολης, όπου θα τραυματιστεί σοβαρά και θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην πατρίδα του στις αρχές του 1823. Άλλοι Σουηδοί Φιλέλληνες που συμμετείχαν σε μάχες, ήταν ο August Maximilian Myhrenberg στο σώμα του Fabvier και ως υπασπιστής του σε μάχες στην Εύβοια, τη Χίο και την Ακρόπολη και επίσης, o J.F.S. Crusenstople, που ήρθε το 1827 και ο K.G.T. Westee, που έμεινε στην Ελλάδα από το 1831 μέχρι το 1837.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Αννίτα Πρασσά (1999), Ο Φιλελληνισμός και η Επανάσταση του 1821, Αθήνα: εκδ. Δημιουργία
- Νίκος Γ. Σβορώνος (2007), Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας – Βιβλιογραφικός οδηγός Σπύρου Ι. Ασδραχά, Αθήνα: εκδ. Θεμέλιο
- Πάνος Καραγιώργιος & Patrick Comerford (2023), O Φιλελληνισμός και η Ελληνική Επανάσταση του 1821, Θεσσαλονίκη: Εκδ. Οίκος Κ&Μ Σταμούλη
- Henry Gunnar (2021), O Αγώνας των Ελλήνων για την Ανεξαρτησία και ο Φιλελληνισμός, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
