Του Ιωάννη Περγαντή,
Το ράγκμπι διαθέτει πολλές διεθνείς οργανώσεις (όπως το Rugby World Cup, το Six Nations κ.ά.), στις οποίες εθνικές ομάδες από όλο τον κόσμο διαγωνίζονται για την ανάδειξη της καλύτερης και την κατάκτηση του πολυπόθητου τροπαίου. Τι γίνεται, όμως, όταν υπάρχει μια «εθνική» ομάδα, η οποία διαθέτει παίκτες από πέντε διαφορετικές χώρες;
Οι British and Irish Lions αποτελούν μια μεικτή «εθνική» ομάδα, η οποία απαρτίζεται από παίκτες με καταγωγή από τις τέσσερις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλία, Ουαλία, Σκωτία, Βόρεια Ιρλανδία) και την Ιρλανδία. Η επιλογή των παικτών γίνεται από τους ήδη διεθνείς με την εθνική τους ομάδα παίκτες, ένας κανόνας ο οποίος δεν εφαρμόζεται κάθε φορά κατά γράμμα. Κάθε τέσσερα χρόνια, τα «Λιοντάρια» συγκεντρώνονται και περνούν το καλοκαίρι τους στις τρεις κατεξοχήν δυνάμεις του ράγκμπι του Νοτίου Ημισφαιρίου: την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Νότια Αφρική.
Εκεί διεξάγονται αγώνες, οι οποίοι αναγνωρίζονται ως επίσημοι, αρχικά με τοπικές ομάδες της χώρας στην οποία διεξάγονται, σαν προετοιμασία, ενώ προς το τέλος του τουρνουά αντιμετωπίζουν την αντίστοιχη εθνική ομάδα. Μεταξύ τους παίζουν τρεις αγώνες, με αυτόν που θα επικρατήσει τις περισσότερες φορές να χρίζεται νικητής, παίρνοντας και το αντίστοιχο κύπελλο.
Φέτος, τα Λιοντάρια πήγαν στη μακρινή Αυστραλία, με μια ομάδα η οποία εκπροσωπείται κυρίως από Άγγλους και Ιρλανδούς διεθνείς. Η αποτυχία στη Νότια Αφρική πριν από τέσσερα χρόνια έφερε αλλαγές στη θέση του προπονητή, με τον Andy Farrell να αναλαμβάνει τα ηνία. Το ρόστερ δεν είδε σημαντικές αλλαγές, με ορισμένα νέα πρόσωπα να καλούνται στην ομάδα. Το να κληθεί κάποιος στα Λιοντάρια θεωρείται πολύ μεγάλη τιμή, όντας όνειρο όλων των παικτών.
Στα πρώτα παιχνίδια τους, τα Λιοντάρια αντιμετώπισαν τοπικές αυστραλιανές ομάδες, τις οποίες επικράτησαν με μια σχετική άνεση. Οι προπονητές των δύο πλευρών είχαν τη δυνατότητα να «πειραματιστούν» και να δοκιμάσουν νέα συστήματα, δίνοντας την ευκαιρία σε νέους παίκτες να λάβουν συμμετοχή. Οι νίκες ήταν ένα πολύ θετικό σημάδι, απόδειξη της ετοιμότητας των Λιονταριών.
Η μεγάλη πρόκληση ήρθε στο τέλος του τουρνουά, όταν κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την εθνική ομάδα της Αυστραλίας. Η Αυστραλία αποτελεί μια παραδοσιακή δύναμη του ράγκμπι, με πολλές διεθνείς επιτυχίες και τρόπαια. Αν και τα τελευταία χρόνια δεν έχει καταφέρει να διακριθεί ή να στεφθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια, ανέκαθεν υπήρξε μια υπολογίσιμη ομάδα, η οποία δεν θα ήταν εύκολος αντίπαλος για τα Λιοντάρια. Στον πρώτο μεταξύ τους αγώνα, τα Λιοντάρια επικράτησαν με 19-27, θέτοντας μια καλή αρχή στη διεκδίκηση του τροπαίου.
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός αγώνας έληξε δραματικά. Από την αρχή του παιχνιδιού, η Αυστραλία βρισκόταν μπροστά στο σκορ, με όλα να δείχνουν πως το τρόπαιο θα κριθεί στον τρίτο αγώνα. Παρ’ όλα αυτά, τα Λιοντάρια έκαναν την υπέρβαση και πήραν τη νίκη στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού, επικρατώντας με 26-29. Τα Λιοντάρια είχαν αναδειχθεί πλέον νικητές του τουρνουά, με τον τρίτο μεταξύ τους αγώνα να αποτελεί τυπικότητα — έναν αγώνα τον οποίο έχασαν τα Λιοντάρια με 22-12, την πρώτη και μοναδική ήττα τους στο τουρνουά.
Με το tour στην Αυστραλία, τα Λιοντάρια πήραν την πρώτη τους νίκη από το 2013, η οποία σημειώθηκε και πάλι στην Αυστραλία. Το επόμενο τουρνουά αναμένεται να διεξαχθεί σε τέσσερα χρόνια, στη γειτονική χώρα της Νέας Ζηλανδίας, όπου τα Λιοντάρια θα επιδιώξουν μια back to back νίκη, κάτι το οποίο πέτυχαν τελευταία φορά το μακρινό 1974.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚH ΠΗΓH
- Lion’s rugby official website, lionsrugby.com, διαθέσιμο εδώ
