Του Γιώργου Γκολοβράντζα,
Στο επίκεντρο του παρόντος άρθρου βρίσκεται η ερμηνεία του άρθρου 14 παρ.9 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει μεταξύ άλλων: « Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων».
Η ερμηνεία της παραγράφου αυτής απασχόλησε το Συμβούλιο της Επικρατείας και τούτο, διότι στην υπόθεση ΣτΕ Ολ.3670/2006, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο υπέβαλλε σειρά προδικαστικών ερωτημάτων στο τότε Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εφεξής ΔΕΚ και πλέον ΔΕΕ) ως προς τη συμβατότητα του άρθρου 14 παρ.9Σ με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΔΕΚ απεφάνθη με την απόφαση (C-213/07, Μηχανική) ότι το επίμαχο άρθρο έρχεται σε σύγκρουση με το κοινοτικό δίκαιο. Η υπόθεση αυτή έμεινε γνωστή ως η υπόθεση του «βασικού μετόχου».
Το Συμβούλιο της Επικρατείας εκλήθη εκ νέου να αποφανθεί για το ζήτημα συμβατότητας του άρθρου 14παρ.9 με το δίκαιο της Ε.Ε., αυτή τη φορά με την υπόθεση ΣτΕ Ολ.3470/2011. Το ενδιαφέρον στην εν λόγω υπόθεση έγκειται στην ερμηνεία που επέλεξε να υιοθετήσει το ΣτΕ, προκειμένου να συμβιβάσει το ελληνικό με το κοινοτικό δίκαιο. Συγκεκριμένα, στη σκέψη 9 της απόφασής του το, Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο προβαίνει σε μια ερμηνεία του άρθρου 14 παρ.9 Σ εκκινώντας από τον σκοπό για χάρη του οποίου θεσπίστηκε η διάταξη. Όπως αναφέρει «Επειδή, τόσο από την διατύπωση της διατάξεως του άρθρου 14παρ.9 του Συντάγματος, όσο και από τις οικείες συζητήσεις ενώπιον της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, προκύπτει ότι αυτή θεσπίστηκε, προς αποτροπή του κινδύνου ασκήσεως αθέμιτης επιρροής από τα μέσα ενημέρωσης στην διαδικασία της αναθέσεως των δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών ενισχυόμενης με τον τρόπο αυτό της όλης οικονομικής λειτουργίας του κράτους….. Δεδομένου, δε, ότι σκοπός των διατάξεων του άρθρου 14 παρ.9 του Συντάγματος είναι η αποτροπή, όχι βεβαίως κάθε εν γένει επιρροής, των μέσων ενημέρωσης στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας, η οποία είναι, άλλωστε, σύμφυτη με το ρόλο των μέσων αυτών».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚH ΠΗΓH
- Τασόπουλους Γιάννης, Άρθρο 14, Άρθρο 14: Ελευθερία της έκφρασης και ελευθερία του Τύπου, syntagmawatch.gr, διαθέσιμο εδώ
