Της Αντωνίας Αποστόλου,
Η στέψη του βασιλιά Γεωργίου Ε’ και της βασίλισσας Μαρίας στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιουνίου 1911. Η τελετή ανασχεδιάστηκε με σκοπό να είναι συντομότερη σε σχέση με την προηγούμενη (του 1902) και περιέλαβε επαναφορά του κηρύγματος, χρησιμοποιώντας απλουστευμένη μεσαιωνική γλώσσα για τον όρκο, ενώ η Μαρία στέφθηκε με καινούριο στέμμα που περιλάμβανε το διαμάντι Koh i Noor. Ο Frederick Bridge διηύθυνε τη μουσική, συμπεριλαμβάνοντας έργα από Tallis, Stanford, Elgar και άλλους.
Ο Γεώργιος Ε’ ανέλαβε τα ηνία μετά τον θάνατο του πατέρα του, στις 6 Μαΐου 1910 κι επανεκλέχτηκε στις 22 Ιουνίου 1911. Στις αρχές της βασιλείας του, αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει μία μεγάλη συνταγματική κρίση, κατά την διάρκεια της οποίας η Βουλή των Λόρδων δεν αποδέχτηκε τον «Λαϊκό Προϋπολογισμό» το 1909. Ο βασιλιάς δέχτηκε να δημιουργήσει νέους ευγενείς “peers” ώστε να εξασφαλίσει την επανεκλογή του στην Βουλή. Αυτό οδήγησε στην έγκριση του Parliament Act του 1911, κι έτσι περιορίστηκε αισθητά η δύναμη και η επιρροή της Βουλής των Λόρδων.
Κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου επισκεπτόταν τακτικά στρατιώτες και νοσοκομεία, ενώ παράλληλα ενίσχυσε το φιλανθρωπικό έργο του παλατιού και τους αιτούντες άρνησης πολέμου. Κάλεσε σε εικονική λιτότητα στο παλάτι προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να στηρίξει τους στρατιώτες στο Πόλεμο. Αργότερα, αξιοσημείωτα γεγονότα κόσμησαν την βασιλεία του και προσέδωσαν θετική χροιά στο έργο του, συμπεριλαμβανομένου και του διορισμού του Ράμσεϊ ΜακΝτόναλντ ως πρώτου Εργατικού Πρωθυπουργού της Βρετανία το έτος 1924. Άλλα γεγονότα είναι η Γενική Απεργία το 1926 και η οικονομική ύφεση στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές του 1930.
Το 1932, ο Γεώργιος Ε’ εγκαινίασε την ετήσια χριστουγεννιάτικη εκπομπή του μονάρχη προς τον λαό της Αυτοκρατορίας και της Κοινοπολιτείας. Το πρώτο μήνυμα απευθυνόταν «σε άνδρες και γυναίκες τόσο αποκομμένους από τα χιόνια, την έρημο ή τη θάλασσα, που μόνο φωνές μέσα από τον αέρα μπορούν να τους φτάσουν». Το ασημένιο Ιωβήλαιο, ο εορτασμός δηλαδή της 25ης επετείου από την ενθρόνιση του βασιλιά, που γιορτάστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου τον Μάιο του 1935, χαρακτηρίστηκε από μία έκρηξη αγάπης και αφοσίωσης.
Η 25χρονη βασιλεία του περιλάμβανε τεράστιες κοινωνικές αλλαγές σε όλη την Ευρώπη. Η στέψη του Βασιλιά Γεωργίου Ε’ ήταν η τελευταία που περιλάμβανε εκπροσώπους των μεγάλων ευρωπαϊκών ηπειρωτικών αυτοκρατοριών. Εισήγαγε την εμφάνισή του στο μπαλκόνι του Παλατιού του Μπάκιγχαμ μετά την τελετή και όλοι οι υπήκοοί του διέπονταν από μεγάλη χαρά. Λίγο μετά την άνοδό του, ο Νόμος του Κοινοβουλίου είδε τη Βουλή των Λόρδων να χάνει την εξουσία και να ασκεί βέτο στις κοινοβουλευτικές δαπάνες. Παρευρέθηκε σε μια τελετή Durbar στο Δελχί ως Αυτοκράτορας της Ινδίας, επισκέφθηκε εκτενώς τα στρατεύματα μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και αποστάτησε την οικογένειά του από τους γερμανικούς προγόνους τους, εισάγοντας το οικογενειακό όνομα του Οίκου των Ουίνδσορ το 1917.
Η βασιλεία του αντιμετώπισε το «Ιρλανδικό Ζήτημα» με τη δημιουργία του Ελεύθερου Ιρλανδικού Κράτους. Διόρισε τον πρώτο Εργατικό Πρωθυπουργό και έζησε τη Γενική Απεργία, σχολιάζοντας στον Πρωθυπουργό Μπόλντουιν ότι θα έπρεπε «να προσπαθήσει να ζήσει με τους μισθούς τους πριν τους κρίνει». Ενθάρρυνε την ιδέα μιας εθνικής κυβέρνησης το 1931, απέδειξε ότι δεν ήταν όλοι οι σοσιαλιστές ρεπουμπλικάνοι και πείστηκε να κάνει την πρώτη χριστουγεννιάτικη ραδιοφωνική μετάδοση στο έθνος το 1932.
Τον Ιανουάριο του 1936 ο βασιλιάς Γεώργιος Ε’ άφησε την τελευταία του πνοή αφήνοντας πίσω του ένα πολυδιάστατο και αξιόλογο έργο. Εκτίμησε την Αυτοκρατορία και το Καταστατικό του Γουέστμινστερ του 1931, επιβεβαίωσε την ανεξαρτησία των διαφόρων Κτήσεων και την καθιέρωση της ιδέας της Κοινοπολιτείας. Ασκούσε πάντα την επιρροή του ως δύναμη ουδετερότητας και μετριοπάθειας, βλέποντας τον ρόλο του ως μεσολαβητή και όχι ως υπεύθυνου λήψης τελικών αποφάσεων. Απέκτησε τη φήμη του μονάρχη-πατριώτη, προσγειωμένου και σταθερού, σε μια περίοδο μετάβασης και αστάθειας. Η εγγονή του, μετέπειτα Βασίλισσα Ελισάβετ Β’, τον αποκαλούσε απλώς «Παππού Αγγλία». Τέλος, η χήρα του, Βασίλισσα Μαίρη, έσπασε μία παράδοση πολλών χρόνων παρευρισκόμενη στην στέψη του γιού της Γεωργίου ΣΤ’ στο Αββαείο του Γουέστμινστερ τον Μάιο του 1937, κι πρόλαβε να ζήσει για να δει την μεγαλύτερη εγγονή της να στέφεται Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ τον Φλεβάρη του 1952.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Jane Ridley (2023), George V, never a dull moment, εκδ. Vintage Publishing
- Kenneth Rose(2000), King George V, εκδ. Weidenfeld & Nicolson History
- George V king of United Kingdom, Britannica.com, διαθέσιμο εδώ
- George V, Westminster.org, διαθέσιμο εδώ
- George V Coronation, amershammuseum.org, διαθέσιμο εδώ
