Της Ειρήνης Λάττα,
Έχοντας ξαναμιλήσει για πρεσβευτές του ιμπρεσιονισμού, στον χώρο της ζωγραφικής, αυτή τη φορά αντικείμενο αναφοράς είναι ο Γάλλος ζωγράφος Jacob Abraham Camille Pissarro, ο οποίος είναι καλλιτέχνης όχι μόνο για τα έργα που ο ίδιος δημιούργησε, αλλά και για την ίδια του τη ζωή, με όλες τις δυσκολίες της. Ο Pissarro γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1830 στην αποικία του Αγίου Θωμά, όπου και έμεινε μέχρι τα 12, όταν έφυγε για μια περιοχή κοντά στο Παρίσι. Ωστόσο επέστρεψε στα πάτρια εδάφη στα 17 του χρόνια, για να βοηθήσει τον πατέρα του, o οποίος ήταν έμπορος και ιδιοκτήτης μεγάλης αποθήκης σε γνωστό λιμάνι. Κάτι που μας κάνει πολλή εντύπωση για τον εν λόγω καλλιτέχνη είναι η τεράστια αγάπη για την τέχνη του, χαρακτηριστικό που τον έκανε να αφοσιώνεται εκεί και όχι στο σχολείο ή στη δουλειά, πάρα τον υψηλό μισθό που παρείχε.
Παρόλο που ο πατέρας του ήθελε να συνεχίσει την επιχείρησή του, τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα και πιο συγκεκριμένα στο ταξίδι του με τον ζωγράφο Fritz Melbye, το οποίο τον ωφέλησε σε μεγάλο βαθμό.
Όσο καιρό έμεινε στο Παρίσι από το 1855, ο Pissarro σπούδασε σε διάφορα Πανεπιστήμια (Ecole des Beaux—Arts και Academie Suisse) και έμαθε πολλά κοντά σε γνωστούς δασκάλους, όπως ο Jean—Baptiste—Camille Corot, ο οποίος ήταν και αυτός που τον ενθάρρυνε να αφήσει τα ατελιέ και να αφοσιωθεί στη ζωγραφική σε ανοιχτούς χώρους, ο Gustave Courbet και ο Charles-Francois Daubigny, με τον Corot θεωρείται μερικές φορές η πιο σημαντική πρώιμη επιρροή του Pissarro. Ένας από τους πολλούς καλλιτέχνες που τον βοήθησε σημαντικά, επίσης, ήταν και ο Delacroix.
Τα πρώτα χρόνια του σαν ζωγράφος δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικά, αφού το 1859 συμμετείχε στο Σαλόν (επίσημη έκθεση ζωγραφικής) του Παρισιού με ένα πίνακα, ενώ τις δύο επόμενες χρονιές τα έργα του απορρίφθηκαν.
Στη συνέχεια, ο Pissarro αφoσιώθηκε στην πρoσωπική τoυ ζωή, παντρεύτηκε την Julie Vellay (1861), μια υπηρέτρια στο σπίτι της μητέρας του. Οι απογοητεύσεις συνέχισαν να του χτυπάνε την πόρτα, αφού από τα οκτώ παιδιά τους, το ένα πέθανε κατά τη γέννα και μια κόρη πέθανε σε ηλικία εννέα ετών. Ωστόσo, όλα τα παιδιά του περισσότερο ή λιγότερο ασχολήθηκαν με την τέχνη της ζωγραφικής. Τα επόμενα χρόνια, τα έργα του άρχισαν να βρίσκουν θετική ανταπόκριση, ενώ ο Pissarro ήρθε σε επαφή με καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως o Renoir, Monet, Sisley, Bazille, Manet και Zola. Ο τελευταίος, μάλιστα, επαινούσε τα έργα του. Παρ’ όλα αυτά, οι οικονομικές συνθήκες ήταν τόσο δύσκολες, που τα έργα του δε μπορούσαν να πωληθούν.
O γαλλο—πρωσικός πόλεμος του 1870—71 ανάγκασε τον Pissarro να εγκαταλείψει το σπίτι του στο Λουβεσιέν τον Σεπτέμβριο του 1870. Επέστρεψε τον Ιoύνιο του 1871 για να διαπιστώσει ότι το σπίτι και μαζί με αυτό πολλές από τις πρώτες ελαιoγραφίες τoυ, είχαν καταστραφεί από Πρώσους στρατιώτες.
Με το ξέσπασμα του πολέμου, ο ίδιος και η οικογένειά του, κατέφυγαν στην Αγγλία, στο Σάρεϋ, όπου ζούσε η μητέρα του. Τα χρώματα και τα τοπία της αγγλικής υπαίθρου, σε συνδυασμό με τους πίνακες των Constable και Turner, που του δίδαξαν πώς να επεξεργάζεται τον φωτισμό, του έδιναν κίνητρο και τον βοήθησαν να εξελίξει ακόμα περισσότερο την τέχνη του. Μετά το 1875 άρχισε να διαφαίνεται το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο Pissarro μέσα από τα έργα του. Ενώ είχε αρχίσει να αναγνωρίζεται η αξία της ζωγραφικής του, στις 13 Νοεμβρίου 1903, ο ίδιος απεβίωσε, σε ηλικία 73 ετών, αφήνοντας μια μεγάλη παρακαταθήκη, καθώς και σημαντική συνεισφορά στον καλλιτεχνικό κόσμο. Από πολλούς χαρακτηρίστηκε «Πατριάρχης του Ιμπρεσσιονισμού», λόγω του ύφους του, αλλά και της ηλικίας του.
Έχει επίσης χαρακτηριστεί ως ο «ζωγράφος της γης» καθώς μέσα από το έργο του, φάνηκε η ζωή στην ύπαιθρο, τα οργωμένα χωράφια, οι κόποι των ανθρώπων, η ζωή στο ήσυχο χωριό, αλλά και στη ζωντανή πόλη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Καμίλ Πισαρό: Ο πατριάρχης του ιμπρεσιονισμού, elculture.gr, διαθέσιμο εδώ
