Της Στέλλας Πασίνη,
Μέσα σε μερικά «κλικ» μπορεί να αποτυπωθούν στιγμές χαράς, λύπης, άγχους, φόβου, ακόμη και ντροπής. Μία φωτογραφία αποτυπώνεται σε ένα λευκό χαρτί για να μην ξεχαστεί ποτέ η στιγμή. Τα συναισθήματα επανεμφανίζονται στη μνήμη των θεατών. Αναμνήσεις που μπορεί να είχαν ξεχάσει, αναμνήσεις που «καταχώνιασαν» στα συρτάρια των ντουλαπιών, αναμνήσεις που «περίμεναν» υπομονετικά να «αντικρίσουν» ξανά τη λάμψη μίας φωτογραφίας. Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει μία στιγμή, όταν υπάρχει μία φωτογραφία για να του την υπενθυμίζει;
Ο φωτογράφος, Στέφανος Παναγιωτίδης, υπήρξε ένας καλλιτέχνης που δεν άφησε τις στιγμές να ξεχαστούν. Εκτίθονται όλες μπροστά μας από τις 7 Μαΐου στον Πολυχώρο Πολιτισμού Ισλαχανέ της Θεσσαλονίκης. Η έκθεση φωτογραφίας προς τιμήν της μνήμης του, τιτλοφορώντας ως «Στέφανος Παναγιωτίδης 1956-2024», έλαβε παράταση και θα βρίσκεται στο μουσείο Ισλαχανέ μέχρι τις 6 Ιουνίου.
Ο Στέφανος Παναγιωτίδης (1956 – 2024) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Φοίτησε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στη Σχολή Μαθηματικών Σπουδών, ενώ παράλληλα δεν εγκατέλειψε την αγάπη του για τη φωτογραφία, καθώς παρακολουθούσε μαθήματα φωτογραφίας – computer graphics. Στην επαγγελματική του σταδιοδρομία υπήρξε ένα πολυάσχολο πρόσωπο, το οποίο δεν παραμέλησε τα όνειρά του. Για τους περισσότερους θεωρείται και παράδειγμα προς μίμηση για το πάθος, την ενέργεια και το ήθος του.
Σχετικά με την επαγγελματική του σταδιοδρομία, συμμετείχε ενεργά στη Φοιτητική Ομάδα Θεάτρου και Κινηματογράφου (ΦΟΘΚ) της Θεσσαλονίκης. Εκπροσώπησε τον Δήμο Θεσσαλονίκης, στη Β’ Biennale Νέων Καλλιτεχνών στη Βαρκελώνη και παρουσίασε έργα του αρκετές φορές σε ομαδικές εκθέσεις, στη μικρή πινακοθήκη «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Εκείνες, όμως, που θα ξεχωρίσουν είναι οι ατομικές του εκθέσεις στο Aperito με θέμα «Τα χρώματα του χρόνου», στο Café Sante με θέμα «Ρετούς», στην Πολιτισμική Πρωτεύουσα Ευρώπης 1997, στη γκαλερί Δημιουργία με θέμα «Θολές εικόνες συγκυρία 2001», στον πολυχώρο Απόγειο με θέμα «Εικονικές σχέσεις» και στη Δημοτική Πινακοθήκη με θέμα «Παιδικά παιχνίδια – Μεγάλων έργα».
Παράλληλα, η ενασχόλησή του με τις τέχνες του έδωσε την ευκαιρία να εκδώσει το περιοδικό «Ιώδιο», το οποίο αφορούσε λογοτεχνικά, εικαστικά, μουσικά και θεατρικά ζητήματα, καθώς και το πολιτιστικό περιοδικό «Πλάγιος Λόγος». Το έργο του, όμως, δεν σταμάτησε εκεί. Αντίθετα, επιμελήθηκε τον σχεδιασμό και την παραγωγή έντυπου υλικού (π.χ. αφίσες, προγράμματα, βιβλία, φωτογραφίες, διαφημιστικά, επετειακά) για τη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα 1997, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, τη Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης, το Επαγγελματικό Επιμελητήριο κ.ά. Στην πορεία της καλλιτεχνικής του ανόδου, ωστόσο, η εκπαίδευση θα αποτελέσει έναν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Μάλιστα, η σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι θα ιδρύσει τα φροντιστήρια «Εισαγωγή», υπηρετώντας σ’ αυτά ως καθηγητής Μαθηματικών.
Όσον αφορά τα έργα του που εκθέτονται στο Ισλαχανέ είναι η αποτύπωση μίας εργασίας 30 χρόνων. Ο μοναδικός τρόπος του Στ. Παναγιωτίδη να συνδυάσει το σύγχρονο με το κλασικό, το παλιό με το νέο, αφήνοντας μία «μελωδική» ματιά πίσω από κάθε έργο. Η φαντασία «εμπλέκεται» μέσα στην εικόνα. Ο παρατηρητής θα θαυμάσει αριστουργήματα, τα οποία σε «ταξιδεύουν» με το νου σε μέρη που σίγουρα έχεις ξαναδεί. Τα χρώματα άλλοτε ζεστά και άλλοτε ψυχρά «αγκαλιάζουν» οικεία τοπία. Τοπία γνώριμα θα πάρουν μία άλλη όψη και θα «γεννήσουν» μία ανάμνηση.
Ο Στέφανος Παναγιωτίδης κατάφερε να αφήσει πίσω του ως ένα ανεκτίμητο κειμήλιο ένα έργο που «ακροβατεί» μεταξύ της φωτογραφίας και των εικαστικών. Είναι αξιοσημείωτο, επομένως, το γεγονός πως κατάφερε ένας καλλιτέχνης να κερδίσει το θαυμασμό των θεατών του ακόμη και μετά το θάνατό του. Στη μνήμη του Στέφανου Παναγιωτίδη, η έκθεση φωτογραφίας που αξίζει «ένα κλικ προσοχής, ένα κλικ από τα βλέμματα όλων».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Έκθεση φωτογραφίας εις μνήμην Στέφανου Παναγιωτίδη, cosmopoliti.com, διαθέσιμο εδώ.
- Θεσσαλονίκη: Έκθεση έργων του Στέφανου Παναγιωτίδη στο Ισλαχανέ, voria.gr, διαθέσιμο εδώ.
