Της Ευθυμίας Γκαμπέση,
Ελλάδα, σε εποχή δικτατορίας του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Την κατάσταση, τη γνωρίζετε: αντιδημοκρατική, στρατοκρατούμενη, κατασταλτική, λαϊκιστική και, φυσικά, προπαγανδιστική. Ο φόβος επικρατεί, γι’ αυτό και όλοι προτιμούν τη σιωπή, την υπακοή, τη συμμόρφωση. Ακόμη όμως και τότε, οι αντιστασιακοί ψίθυροι υπάρχουν, που διψάνε για να γίνουν δυνατές φωνές, οι οποίες θα καταφέρουν να πνίξουν τις στριγκλιές της δικτατορίας.
Σε μία μοναδική —σχεδόν— απόδοση των ιστορικών γεγονότων και περιγραφή της επικρατούσας κατάστασης, ο ταλαντούχος συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ υπογράφει το νέο του βιβλίο Της χούντας το πουλί, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη. Πρόκειται για μία ευφυέστατη κωμωδία, στην οποία παρουσιάζονται τα γεγονότα με μία απροσδόκητα αισιόδοξη και γλαφυρή ματιά, αφαιρώντας τη σκοτεινή και μίζερη ατμόσφαιρα που συνοδεύει τα πολιτικά γεγονότα που αποτέλεσαν τομή για την ιστορία της χώρας.
Πρωταγωνιστές στην κωμικοτραγική αυτή ιστορία είναι η τολμηρή πενηντάρα μέντιουμ Αννίτσα, ο εικοσιπεντάχρονος σύντροφός της, Δράκος —ναι, καλά διαβάσατε—, ο γιος της Σίμος με τη γυναίκα του Λίζα, ο θαρραλέος ηλικιωμένος τυπογράφος Αργύρης και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και το ζεύγος των Παπαδόπουλων. Καταλυτικό ρόλο παίζουν κι άλλα πρόσωπα όπως ο Παττακός, τον οποίο σκιαγραφεί ως έναν άξεστο και χωρίς ιδιαίτερη νοημοσύνη άνθρωπο, καθώς και ο «Γαλάζιος Αναρχικός», ο οποίος μοιράζει αδιάντροπα φυλλάδια στην πόλη, διασύροντας το ισχυρό καθεστώς. Εάν είστε περίεργοι να μάθετε την ταυτότητά του, τότε δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο!
Το νήμα της ιστορίας ξεκινάει με κάτι που θα χαρακτηριζόταν το λιγότερο απίθανο· ο πιο δυνατός άνδρας του καθεστώτος, που κουβαλάει στην πλάτη του την εξουσία αυτής της χώρας, ξυπνάει μία μέρα χωρίς το μεγαλύτερο όπλο του ως άνδρας… και νομίζω μπορούμε όλοι να φανταστούμε ποιο είναι αυτό. Της χούντας το πουλί, σαπίζει στο γυαλί, θα μπορούσε να πει κάποιος, δεδομένου ότι εντελώς ξαφνικά και χωρίς λογική εξήγηση, βρίσκεται στο μαξιλάρι της Αννίτσας, κάτι που δίνει στην ίδια και τους συνεργούς της ένα όπλο και στοιχείο τόσο ισχυρό, με δύναμη που δεν μπορεί κανείς να διαχειριστεί.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια του βιβλίου φαίνεται να υπάρχει ταυτόχρονα με την εκτύλιξη της πλοκής και ένα στρώμα στηλίτευσης κοινωνικού χαρακτήρα σε πρότυπα και αντιλήψεις που κυριαρχούσαν —και σε ορισμένες περιπτώσεις κυριαρχούν ακόμα— ως προς τις θέσεις των δύο φύλων, με έντονο το οπισθοδρομικό στοιχείο. Μάλιστα, έντονη είναι και η αντίθεση που παρατηρείται μέσα στις ίδιες τις οικογένειες, ανάμεσα σε καθεστωτικούς γονείς και καταπιεσμένα παιδιά που αποζητούν την ελευθερία τους.
Για άλλη μία φορά, ο Κορτώ μας αποδεικνύει με τη λεπτή και οξυδερκή ευφυία του ότι μέχρι και ένα από τα τραγικότερα και μελανότερα σημεία της ελληνικής ιστορίας μπορεί να μετατραπεί σε μία αφήγηση φαντασίας που προσδίδει την ελπίδα, «ευνουχίζοντας» την πλασματική και εύθραυστη εξουσία μίας δικτατορικής χούντας, υποκινούμενης και διοικούμενης από ανίκανους ανθρώπους. Σε μία δικτατορία Συνταγματαρχών, λοιπόν, να είστε η ανυπάκουη Αννίτσα, ο πεισματάρης Δράκος και ο αποφασισμένος Αργύρης.
