Του Ναπολέων Σάββα Γρίβα,
Στη μακρά ιστορία του αθλήματος, μόνο λίγες δεν είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες έχει υπάρξει είτε η τροποποίηση ενός υπάρχοντος κανονισμού, είτε η εισαγωγή ενός νέου. Αλλαγές, άλλοτε εύστοχες κι άλλοτε όχι, με στόχο όμως πάντα τη διαρκή βελτίωση και την ποιοτική αναβάθμιση του «βασιλιά των σπορ». Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν ριζικές αλλαγές στο άθλημα, με την εισχώρηση της τεχνολογίας σε αυτό, μέσω της χρήσης του VAR, να δεσπόζει, μεταξύ άλλων. Η πανδημία του κορονοϊού δεν αποτέλεσε μία περίοδο ορόσημο μόνο για τις ζωές μας, αλλά και για το ίδιο το άθλημα, δεδομένου ότι τότε, για υγειονομικούς λόγους, δοκιμάστηκε και εντέλει υιοθετήθηκε σε μόνιμη βάση το δικαίωμα των προπονητών για 5 πλέον αλλαγές, 2 περισσότερες δηλαδή από τον αριθμό που προέβλεπε ο μέχρι τότε κανονισμός. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχει πραγματοποιηθεί μία σωρεία αλλαγών όσον αφορά τους κανονισμούς, ωστόσο ποιες ακόμη αλλαγές πρέπει να γίνουν για την απογείωσή του;
VAR, με… νέο εγχειρίδιο χρήσης!
Μπορεί το VAR, όταν πρωτοήρθε, να δημιούργησε την προσδοκία για τον εκμηδενισμό των σημαντικών διαιτητικών λαθών, ωστόσο ο χρόνος, ως καλύτερος κριτής των πάντων, το διέψευσε κατηγορηματικά! Μπορεί η συμβολή του να έχει υπάρξει καθοριστική τόσο στη διαλεύκανση πολύ δύσκολων φάσεων όσο και στην αποφυγή αρκετών σημαντικών διαιτητικών λαθών, όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πανάκεια η χρήση του! Μόνο λίγες δεν θεωρούνται οι περιπτώσεις όπου φάσεις που εμφανώς καθιστούν παράβαση δεν ελέγχθηκαν, προκαλώντας δικαίως την οργή αθλητών, παραγόντων και φιλάθλων της «αδικημένης» ομάδας.
Μπορεί τα τελευταία χρόνια να είχε γίνει προσπάθεια για την εισχώρηση «μπασκετικών κανόνων» στο άθλημα, η οποία ευτυχώς «έπεσε» στο κενό, αλλά στην περίπτωση του VAR ίσως να αποτελεί και τη μόνη λύση. Το δικαίωμα κάθε προπονητή να ασκεί έναν περιορισμένο αριθμό «challenge» ανά ημίχρονο, η χρήση του οποίου θα παραπέμπει άμεσα τον ίδιο τον διαιτητή στο video replay, θα αποκαταστήσει, ομολογουμένως, την αδικία που αισθάνονται κάποιες ομάδες ότι ορισμένες προφανείς φάσεις «ξεφεύγουν», θεμιτά ή μη, από το «μικροσκόπιο» του VAR. Σαφώς, ένα τέτοιο μέτρο, πέραν της ενίσχυσης του αισθήματος απονομής δικαιοσύνης, δεν θα πρέπει να περιορίσει ή και να αφαιρέσει τους μέχρι τώρα ρόλους και τις αρμοδιότητες του VAR, αλλά να τους επαναπροσδιορίσει και εν προκειμένω να τους επεκτείνει. Αν συνυπολογιστεί δε και το «βαρύ» κλίμα που τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί σε βάρος του, η εφαρμογή της ανωτέρω λύσης δεν συνιστά προτροπή, αλλά αναγκαιότητα για τη βέλτιστη χρήση του VAR.
«Κάθε» χέρι… να συνιστά παράβαση
Η εισχώρηση της τεχνολογίας στο άθλημα έδωσε την ευκαιρία στους διαιτητές να απονείμουν, έστω και μέσω της χρήσης του VAR, δικαιοσύνη. Διαχρονικά, ωστόσο, μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες του αθλήματος αποτελούσε η «νομοθεσία» αναφορικά με το πότε και υπό ποιες συνθήκες η επαφή της μπάλας με το χέρι του αθλητή συνιστά παράβαση και πότε όχι. Οι κανονισμοί πολλές φορές άλλαξαν, κάποιες άλλες τροποποιήθηκαν, μα ποτέ δεν λύθηκε αυτό το πρόβλημα, με αποτέλεσμα κάτι τέτοιες φάσεις να άπτονται, λίγο-πολύ, της κρίσης του διαιτητή. Μια σειρά αποτυχημένων κανονισμών τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει, εν έτει 2025, στο απροχώρητο. Πόσες και πόσες φορές έχουμε δει να μην καταλογίζονται ως παραβάσεις «απλωμένα» χέρια, χέρια τα οποία έρχονται σε επαφή με τη μπάλα, χέρια που ενίοτε ακόμη και την «αγκαλιάζουν», υπό την πρόφαση ότι είτε το χέρι του αθλητή βρισκόταν σε φυσική θέση είτε ότι πρώτα ήρθε σε επαφή η μπάλα με το σώμα του αθλητή και έπειτα με το χέρι του, είτε ακόμα γιατί ο αθλητής δεν είχε πρόθεση. Τέτοιοι κανονισμοί σαφώς υποβαθμίζουν τόσο την ποιότητα του αθλήματος όσο και την αξιοπιστία των κανονισμών, δεδομένου ότι σε αυτές τις περιπτώσεις οι διαιτητικές αποφάσεις διέπονται μοιραία, σε έναν μεγάλο βαθμό, από υποκειμενικότητα.
Για την εξάλειψη της τελευταίας, λοιπόν, απείρως λειτουργικότερο θα ήταν κάθε επαφή της μπάλας με το χέρι ενός παίκτη να συνιστά παράβαση, με μοναδικές εξαιρέσεις όταν πρόκειται για το χέρι στήριξης, καθώς και όταν το χέρι βρίσκεται «κολλημένο» στο σώμα του αθλητή. Με την εν λόγω πρόταση, μπορεί να αυξηθεί – και μάλιστα σημαντικά – η συχνότητα καταλογισμού πέναλτι, ωστόσο αυτό το μέτρο θα διασφαλίσει πως ποτέ ξανά η τύχη μιας ομάδας δεν θα βρεθεί στην κρίση του διαιτητή. Φάσεις, για παράδειγμα, όπως το χέρι του Cucurella στο Γερμανία–Ισπανία στο EURO 2024, δεν είναι δυνατόν να μην καταλογίζονται ως παραβάσεις. Φάσεις που, καλώς ή κακώς, μπορούν να κρίνουν έναν αγώνα και να γραφτεί λάθος, ενδεχομένως, μια ιστορία.
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, πως οι αρμόδιοι φορείς θα ευαισθητοποιηθούν με τις παραπάνω δυσλειτουργίες και θα προβούν στη θέσπιση νέων κανονισμών, οι οποίοι θα αναζωογονήσουν το άθλημα και θα το απογειώσουν!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Wenger demands new offside rule that will be ″impossible to defend against″, thesun.co.uk, διαθέσιμο εδώ
- Germany denied extra time penalty despite Marc Cucurella’s handball in Euro 2024 quarterfinal, wionews.com, διαθέσιμο εδώ
