Του Ανδρέα Αγγελόπουλου,
Από τα ελάχιστα πράγματα στα οποία σταθερά, πριν και κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας ακόμη, η ελληνική ευρηματικότητα και ευστροφία θριαμβεύει διαρκώς, είναι οι καμπάνιες του Ε.Ο.Τ. (Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού). Θα θεωρούσε κανείς, αν κοίταζε προς τα μέσα έξωθεν, πως πρέπει να είναι μεγάλοι εγκέφαλοι οι Έλληνες γενικά στις διαφημιστικές καμπάνιες. Αλλά, μάλλον, θα είχε άδικο. Σίγουρα, «διαμαντάκια» όπως ο «Ομορφάντρας», ο «Πίου» και ο «Κίτσος με την Τασούλα» υπήρξαν και θα υπάρχουν, αλλά μετά υπάρχουν και οι πολιτικές διαφημίσεις. Δεν αντιλέγω, αντίστοιχο γέλιο προκαλούν όλες, αλλά, μάλλον, η τελευταία κατηγορία διαφημίσεων δεν ήταν εξαρχής προορισμένη τοιουτοτρόπως.
Το τελευταίο παράδειγμα στο οποίο «σκόνταψα» το πρωί της Τετάρτης στο ρεπό μου από το λιομάζωμα, ήταν το νέο προεκλογικό σποτ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπου ένας νεανίας ο οποίος περιγράφει την ιδανική του φοιτητική ζωή, κωλύεται διότι πλέον «η Αστυνομία μπαίνει στα πανεπιστήμια και δέρνει». Για όποιον πάντως δεν έχει δει το σποτάκι, ο νεαρός σε καλή εξωτερική κατάσταση φαίνεται, ροδαλός ροδαλός, χωρίς ίχνη από πολύ «ξύλο». Εξωτερικά τουλάχιστον.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι το σποτ κλείνει με το σύνθημα «Δικαιοσύνη παντού». Αν το καλοσκεφτείς δηλαδή, η αστυνομία είναι το όργανο επιβολής της Δικαιοσύνης και τα πανεπιστήμια συμπεριλαμβάνονται, φαντάζομαι, στο «παντού». Οπότε εκτός και αν μιλάμε για μισθούς πείνας, όποιος το συνέταξε όλο αυτό το διαφημιστικό μήνυμα, μάλλον αμείβεται πολύ πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες που προσφέρει. Και όχι μόνο για το προαναφερθέν παράδοξο, δηλαδή.
Αλλά, από τα λίγα χρόνια μου σε δημόσιο Πανεπιστήμιο, άλλος δέρνει και άλλος δέρνεται… Αυτό στο οποίο φαντάζομαι αναφέρεται πάντως το σποτ, είναι τα επεισόδια του περασμένου Μαΐου, σχετικά με τη βιβλιοθήκη που ήθελε να χτίσει η Κυβέρνηση στη θέση μιας κατάληψης στο Α.Π.Θ. Ντροπή και αίσχος δηλαδή, στη θέση παρανόμως κατειλημμένου δημοσίου χώρου, και δη πανεπιστημιακού, να θέλει κάποιος να χτίσει βιβλιοθήκη. Στις διαδηλώσεις, λοιπόν, που ακολούθησαν από φοιτητές, οι οποίοι προφανώς και εναντιώνονται στην υπέρμετρη υλοτομία, καρπός της οποίας και τα βιβλία, ακολούθησαν συμπλοκές, όπου η αστυνομία έκανε χρήση χημικών, κρότου λάμψης, αλλά και των γκλοπ τους, για να απομακρύνουν τους συγκεντρωμένους.
Η όλη σύρραξη ξεκίνησε από έναν άνδρα (φούρναρης αν δεν απατώμαι), ο οποίος προσπάθησε να τραβήξει το παντελόνι ενός αστυνομικού. Πέρα από το προφανές συμβολικό της όλης κίνησης, (η φράση δηλαδή «που είναι βρε τα παντελόνια που φοράς» στην πράξη), οι παρευρισκόμενοι φοιτητές κατήγγειλαν προβοκάτσια και πως δεν έχουν ξαναδεί αυτόν τον άνδρα, καθώς και ουδεμία σχέση είχε μαζί τους. Βέβαια, οι ίδιοι δήλωσαν και φοιτητές. Και 3 χρόνια που σπουδάζω εγώ, τσάντα έχω πάρει, γραφική ύλη έχω πάρει, αστικό/ποινικό κώδικα έχω πάρει μαζί μου στη σχολή, αλλά πέτρες, μάρμαρα και πυροσβεστήρες να ρίξω σε αστυνομικούς, δεν έχει τύχει.
Αν τώρα, αυτό το συμβάν ήταν το έρεισμα της δημιουργίας του συγκεκριμένου διαφημιστικού σποτ, θεωρώ πως σημειώνουμε σημαντική πρόοδο προς το να βρούμε τον δημιουργό του, καθώς σε έτερο σποτ της προηγούμενης προεκλογικής περιόδου, που απεικόνιζε μια ηλικιωμένη να αγανακτεί με τις μειώσεις στις συντάξεις της επί Ν.Δ., πάλι κάποιος ανέμελος ξέχασε να συμπεριλάβει και τις 11 περικοπές στις συντάξεις επί δικής τους διακυβέρνησης. Τι να πεις, νιάτα.
Και σε αυτό, λοιπόν, το σποτ, εκ παραδρομής και μόνο, δεν αναφέρονται οι δεκάδες περιπτώσεις ξυλοδαρμών φοιτητών, καθηγητών και ενός Πρύτανη από αναρχικές ακροαριστερές ομάδες. Αυτές στις οποίες ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κλείνει το μάτι, στο κυνήγι για ψήφους; Αυτές.
Τα παραδείγματα θα βρίσκονται σε συνδέσμους πιο κάτω, για όποιον θέλει να διαβάσει. Ενδεικτικά, πάντως, αναφέρονται κάποιοι από τους σπουδαίους λόγους, οι οποίοι ανάγκασαν τους αναρχικούς να προβούν σε βία: (την ίδια βία που καταδικάζουν όταν προέρχεται από την αστυνομία) η διεξαγωγή του παιχνιδιού «Μία νύχτα στο Παλέρμο» μέσα στο Α.Π.Θ., η μη κατάληψη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (αν είχαν και αυτά τα παιδιά υποχρεώσεις με λιομάζωμα και δε μπορούσαν να παραστούν στο μάθημα, ωστόσο, τα καταλαβαίνω) και… επειδή «είχαν καιρό να δείρουν κάποιον».
Τώρα, τα συμπεράσματα της αντιπολίτευσης απ’ όλα αυτά τα περιστατικά ήταν πως κάποια πρόκειται για προβοκάτσια και τα υπόλοιπα αποτελέσματα της όξυνσης που προωθεί η Κυβέρνηση. Η «γαλάζια» παράταξη από την άλλη, βλέπει ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστεί ο νόμος. Άρα, σε πλήρη αρμονία με τα μαθητικά μου χρόνια, όταν όλη η τάξη στην άλγεβρα λογομαχούσε για το αν η απάντηση ήταν +3 ή -3, ενώ η δικιά μου ήταν 102, το μόνο συμπέρασμα που εξάγω είναι πως για τόσο που δέρνουμε σε αυτή τη χώρα, το να μην ανήκει σε Έλληνα η ζώνη του πρωταθλητή βαρέων βαρών στην παγκόσμια πυγμαχία, είναι σκέτη ντροπή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- ΑΠΘ: Σοκ από τον ξυλοδαρμό φοιτητών – «Έχουμε καιρό να δείρουμε κάποιον» τους είπαν οι κουκουλοφόροι (Βίντεο), makthes.gr, διαθέσιμο εδώ
- Θεσσαλονίκη: Αναρχικοί έσπασαν στο ξύλο φοιτητές, επειδή έπαιζαν το παιχνίδι “Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο”…, thetoc.gr, διαθέσιμο εδώ
- Επιθέσεις και ξύλο αγνώστων σε φοιτητές στα Πανεπιστήμια, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΑΠΘ: Σοβαρά επεισόδια από μπαχαλάκηδες για τη βιβλιοθήκη, protothema.gr, διαθέσιμο εδώ
