Του Δημήτρη Πέτικα,
Διαχρονικά, οι πειρατές άφηναν το στίγμα τους στην εκάστοτε εποχή, επιδιώκοντας κατακτήσεις, επιδρομές και ταξίδια με σκοπό την τόνωση του «εγώ» τους, την ανάδειξή τους σε κορυφαίους πειρατές, σε ένα έργο που είχε τεράστιο ανταγωνισμό. Η αγάπη για τη θάλασσα συνδυαζόταν με την ακόρεστη πείνα για πλούτο και δόξα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πολλών περιπετειών, που άλλοτε ολοκληρώνονταν επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς. Στην προκειμένη περίπτωση, θα περιγραφεί ο βίος του Stede Bonnet, ενός πειρατή αγγλικής καταγωγής που έζησε από το 1688 μέχρι το 1718.
Αναφορικά με τον βίο του, μεγάλωσε σε μια πλούσια οικογένεια της αγγλικής κοινωνίας στη νήσο των Barbados, κληρονομώντας, μάλιστα, και την οικογενειακή περιουσία μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1694. Η ζωή του στο μεγαλύτερο μέρος της κυμάνθηκε σε ήπια επίπεδα, έχοντας παντρευτεί μια κοπέλα ονόματι Mary Allamby κι έχοντας βρει εργασία στον χώρο της πολιτοφυλακής. Το πεπρωμένο του, όμως, έμελλε να είναι τελείως διαφορετικό από μια απλή ζωή, κι έτσι, ο Bonnet, έχοντας ως «οδηγό» τα συζυγικά προβλήματα που υπήρχαν και την αγάπη του για τη θάλασσα, αποφάσισε να στραφεί στην πειρατεία το 1717 παρά την έλλειψη γνώσεων και εμπειρίας ως προς την ιστιοπλοΐα. Από τη στιγμή που του ήρθε αυτή η επιθυμία, δεν έχασε άλλο χρόνο και ξεκίνησε να δρομολογεί την πραγμάτωση του ονείρου του.
Η αφετηρία έγινε με ένα συμβόλαιο ανάμεσα σε εκείνον και ένα τοπικό ναυπηγείο για την κατασκευή ενός πλοίου βάρους εξήντα τόνων, πάνω στο οποίο θα τοποθετούσε δέκα κανόνια, ονομάζοντάς το “Revenge”. Από τα πρώτα του βήματα είχε κατορθώσει να ξεχωρίζει από τη μάζα, καθώς για την εποχή ήταν πιο σύνηθες οι πειρατές να καταλαμβάνουν τα πλοία τους με επιδρομές και λεηλατήσεις ή μέσω μετατροπής ενός ιδιωτικού πλοίου σε πειρατικό. Επόμενο βήμα ήταν η σύνταξη του πληρώματος, στρατολογώντας κι ενσωματώνοντάς σε αυτό πάνω από εβδομήντα άνδρες. Στο σημείο αυτό, όμως, συνάντησε πολλά προβλήματα, καθώς είχε στραφεί στον αξιωματικό και τον αρχηγό για τη γενικότερη οργάνωση του πλοίου, κάτι που δυσαρεστούσε έντονα το υπόλοιπο πλήρωμα. Αξιοσημείωτο αποτελεί και το γεγονός ότι πλήρωνε κανονικά με μισθό τους άνδρες του και όχι απλά από λεηλατήσεις.
Το ταξίδι ξεκίνησε στην ακτή της Αποικίας της Βιρτζίνια, δίπλα από τον κόλπο Chesapeake, μέρος που λεηλάτησε τέσσερα πλοία και έκαψε ολοσχερώς το Turbet των Barbados. Επόμενη κίνηση ήταν να οδηγηθεί βόρεια προς την πόλη της Νέας Υόρκης, σε μια διαδρομή που μάζεψε τα απαραίτητα αγαθά για την επιβίωσή τους κι ελευθέρωσε μερικούς αιχμαλώτους, που είχαν μείνει στο νησί Gardiners. Μέσα σε δύο μήνες, κατόρθωσε να επιστρέψει στις Καρολίνες, επιτιθέμενος σε ακόμα δύο πλοία, ένα προερχόμενο από τη Βοστώνη, ονόματι Brigantine, κι ένα άλλο που ανήκε στους Barbadians. Στο τέλος της καλοκαιρινής εποχής και τον Σεπτέμβρη του 1717, έπλεε προς το Nassau, στο οποίο υπήρχε ένα περιβόητο άντρο πειρατών στις Μπαχάμες και το νησί New Providence. Στο πέρασμά του, το “Revenge” είχε υποστεί τεράστιες ζημιές, το πλήρωμα του Sloop μειώθηκε σημαντικά, αλλά και ο ίδιος ο Bonnet είχε χτυπήσει σοβαρά. Δεν ήθελε και πολύ να πεισμώσει, επισκεύασε οποιαδήποτε ζημιά υπήρχε και εξόπλισε εκ νέου το πλοίο, αυτή τη φορά με την τοποθέτηση δώδεκα κανονιών.
Η τελευταία του μάχη ήταν στο Charleston, μάχη κατά την οποία το πλήρωμα υπέστη ανεπανόρθωτες ζημιές. Αναλυτικότερα, ο Bonnet και το πλήρωμά του είχαν χτυπηθεί από κάθε πλευρά και έμοιαζαν ανήμποροι να αντιδράσουν και να βγουν νικητές, έχοντας ως αντίπαλο τον William Rhett, το άτομο που είχε εξουσιοδοτηθεί από τη Καρολίνα για να σταματήσει την πορεία των πειρατών. Το φινάλε θα έβρισκε τον Bonnet αβοήθητο και με σημαντικά μειωμένο πλήρωμα στο πλάι του, παλεύοντας πλέον με αναλογία 1 προς 3, κι έτσι, αντιλαμβανόμενος τις λιγοστές πιθανότητες επιτυχίας, διατάζει τον πυροβολητή του να ανατινάξει την αποθήκη πυρομαχικών του “Royal James”, του πλοίου που τους διέλυσε ολοσχερώς. Αυτή η ενέργεια είχε ως αποτέλεσμα την απομόνωση και τον εγκλωβισμό του πυροβολητή, ενώ το υπόλοιπο πλήρωμα παραδόθηκε κανονικά. Η οριστική επιστροφή του Rhett με τους κρατούμενούς του έγινε στις 3 Οκτωβρίου.
Έχοντας πλέον συλληφθεί, ο Bonnet είχε απομονωθεί από το υπόλοιπο πλήρωμα, κατορθώνοντας, όμως, να αποδράσει προσωρινά. Αναγνωρίστηκε γρήγορα από τις αρχές και οδηγήθηκε πάλι υπό κράτηση. Η δίκη του έγινε στις 10 Νοεμβρίου 1718, καταδικάζοντας τα περισσότερα μέλη του πληρώματος σε απαγχονισμό. Ο Bonnet επιχείρησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του δίχως συνήγορο για δύο πειρατικές ενέργειες, για τις οποίες καταδικάστηκε, και που για εκείνες υπήρχαν στοιχεία. Εν τέλει, καταδικάστηκε σε θάνατο, ενώ όσο ήταν σε αναμονή για το φινάλε του, έστειλε μια επιστολή στον Κυβερνήτη Johnson, εκλιπαρώντας τον για βοήθεια και προτείνοντας να του κόψουν τα άκρα προκειμένου να είναι σίγουροι ότι δε θα διαπράξει κανενός είδους άλλη πειρατεία. Ο Stede Bonnet είπε το τελευταίο αντίο στις 10 Δεκεμβρίου 1718, ημερομηνία που κρεμάστηκε στο White Point Garden της Charleston.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Butler, Lindley S. (2000), Pirates, Privateers, & Rebel Raiders of the Carolina Coast, Chapel Hill, North Carolina: UNC Press
- Botting, Douglas (1978), The Pirates, Fairfax, Virginia and New York: Time-Life Books Inc
