Της Μαριτίνας Γκίνη,
Η ενασχόληση με τον αθλητισμό μας ωφελεί ποικιλότροπα, δρώντας ευεργετικά τόσο για τη σωματική όσο και για τη ψυχική μας υγεία. Πολλοί άνθρωποι αγαπούν τον αθλητισμό και ακολουθούν πιστά τις αγαπημένες τους ομάδες, είτε στο ποδόσφαιρο είτε στο μπάσκετ είτε σε κάθε άλλο άθλημα. Ωστόσο, θα πρέπει να κάνουμε έναν μικρό διαχωρισμό σε αυτούς που πραγματικά αγαπούν τον αθλητισμό και τις ομάδες τους και σε αυτούς που φανατίζονται και προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν τα δικά τους «θέλω».
Η πρώτη κατηγορία είναι οι φίλαθλοι, οι οποίοι κινούνται από καθαρό θαυμασμό και αγάπη για την αγαπημένη τους ομάδα, ενώ η δεύτερη κατηγορία αφορά σε φανατισμένους οπαδούς που εμπλέκονται σε βίαιες αναμετρήσεις με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Η έξαρση της βίας ανάμεσα στους πρώην φιλάθλους και νυν οπαδούς έχει πολλά αίτια.
Αρχικά, το ανταγωνιστικό και κερδοσκοπικό πνεύμα που έχει επικρατήσει στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού, επιτρέπει στους παράγοντες των αθλητικών ομάδων μία στάση ανοχής απέναντι στον φανατισμό των οπαδών. Αυτό συμβαίνει διότι οι οπαδοί αποτελούν αφενός πηγή εσόδων και αφετέρου μέσω των τοπικών συνδέσμων κάθε ομάδας αποτελούν έναν ανέξοδο τρόπο ενίσχυσης και διατήρησης του πλήθους των υποστηρικτών της. Το ίδιο ανταγωνιστικό πνεύμα, άλλωστε, εξωθεί τις ίδιες τις ομάδες στη διεκδίκηση της νίκης με κάθε νόμιμο ή μη τρόπο.
Ακόμη, οι οπαδοί συχνά καταφεύγουν στις ομάδες και τις υποστηρίζουν με πίστη, χρησιμοποιώντας τις ως μέσο κοινωνικοποίησης, αφού αποτελούν ένα χώρο χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις στον οποίο μπορούν να ενταχθούν και να αποκτήσουν την αίσθηση του ανήκειν. Παράλληλα, η απουσία ενδιαφερόντων ή προσωπικών στόχων είναι ικανή να αφήσει το άτομο έκθετο σε τέτοιου είδους επιρροές που το δελεάζουν με την υπόσχεση της συντροφικότητας και της αποδοχής. Έτσι, πολλοί νέοι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να βρουν την ασφάλεια της ομαδικής δράσης και συνύπαρξης, γίνονται μέλη αθλητικών συνδέσμων και καταφεύγουν ακόμη και σε βιαιότητες προκειμένου να δείξουν την προθυμία και την αφοσίωσή τους στην ομάδα.
Άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα, που κατά καιρούς λύνεται με ημίμετρα, είναι η παρουσία οπαδών στους αγώνες, οι οποίοι προκαλούν βίαια επεισόδια και δίνουν τα γνωστά «ραντεβού». Επιπλέον, η ένταση στη διάρκεια του αγώνα και ο διακαής πόθος τους να επιβεβαιωθούν από τους «φίλους» τους, τους ωθεί σε ακραίες συμπεριφορές. Τις περισσότερες φορές οι βίαιοι οπαδοί των ομάδων μεταφέρουν στο γήπεδο τις δικές τους εντάσεις και τα δικά τους προβλήματα. Από τη στιγμή που δεν έχουν την δυνατότητα να διαμαρτυρηθούν στους πραγματικούς ιθύνοντες των προβλημάτων τους, επιλέγουν τη τυφλή βιαιότητα και δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος που προκαλούν οι ίδιοι.
Δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και τον ρόλο της πολιτείας σε όλη αυτή την έξαρση βίας. Όλη αυτή η ανοχή απέναντι στα φαινόμενα χουλιγκανισμού και η έλλειψη τιμωρίας στους ηθικούς αυτουργούς των επεισοδίων ενισχύει την δράση τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που ποδοσφαιρικοί αγώνες μετατράπηκαν σε πεδίο μάχης με τόσο υλικές φθορές όσο και τραυματισμούς που σε κάποιες περιπτώσεις αποδείχθηκαν μοιραίοι. Η παθητική στάση της πολιτείας, αν όχι η αδιαφορία της, απέναντι σε αυτά τα περιστατικά λειτουργεί ως αναλγητικό στους παράγοντες των ομάδων.
Ο αθλητισμός έχει πολλές όμορφες πτυχές. Είναι λυπηρό να προβάλλεται συνεχώς μέσα από το πρίσμα βίαιων επεισοδίων, φανατισμένων οπαδών και κερδοσκοπικών οργανώσεων. Είναι καιρός να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες τόσο με την δική μας βοήθεια ως φίλαθλοι, όσο και με την ουσιαστική αρωγή των επικεφαλής των ομάδων.
