Της Δήμητρας Κούβελα,
Η Βίκυ Μοσχολιού υπήρξε μία τραγουδίστρια που άφησε το στίγμα της στην ιστορία του τραγουδιού της χώρας μας. Έχει χαρακτηριστεί ως η «Κοτοπούλη» του τραγουδιού από τον Γιάννη Τσαρούχη, ως «ακριβό βιολοντσέλο» από τον Μάνο Χατζηδάκη και ως «καλλιτεχνικός Παρθενώνας» από τον Μανώλη Μητσιά. Γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1943 στην οδό Μυρωνίου στον Κεραμεικό, από μια φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας της δούλευε ολημερίς στη λαχαναγορά και σε αυτόν αναφέρεται το τραγούδι του Ζαμπέτα «Ο κυρ Αλέκος». Η μητέρα της έπασχε από φυματίωση, γι’ αυτό και μετακόμισαν στην Αγία Βαρβάρα λόγω του καθαρού αέρα της περιοχής. Εκεί ήταν που έκτισαν ένα μικρό αυθαίρετο λόγω έλλειψης χρημάτων, ύστερα από πολλές οικονομικές στερήσεις.
Όπως και τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της, έτσι και εκείνη σε ηλικία 14 ετών πήγε να εργαστεί και σταμάτησε το σχολείο. Ύστερα από προτροπή της μητέρας της, έπιασε δουλειά σε τσαγκαράδικο ως κορδελιάστρα και είχε υψηλές επιδόσεις. Όμως, αυτό που επιθυμούσε περισσότερο ήταν μια καριέρα στο τραγούδι. Μαζί με την ξαδέρφη της πήγαν στη ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Χαρούμενα Ταλέντα» του Γιώργου Οικονομίδη, παρά την άρνηση των γονιών της και την αυστηρότητα του πατέρα της. Ύστερα από αυτή την επιτυχημένη εμφάνιση, είχε πολλές προτάσεις από θιάσους, όμως της απαγορεύτηκε να συμμετέχει. Το 1961 γνωρίζει τυχαία τον Γιώργο Ζαμπέτα σε ένα λεωφορείο, σε μια συνάντηση που εξελίχθηκε σε μια πολυετή συνεργασία και φιλία ζωής. Το 1962 εν τέλει πείθει την πατέρα της να εμφανιστεί στο μαγαζί που τραγούδαγε η ξαδέρφη της Έφη Λίντα. Έπειτα συμμετέχει σε οντισιόν για το κοσμικό κέντρο «Τριάνα του Χειλά», με τους κριτές να μην εντυπωσιάζονται. Όμως, ο «Σερ» του ελληνικού τραγουδιού Γρηγόρης Μπιθικώτσης διαφωνεί και θεωρεί ότι η φωνή της είναι ξεχωριστή. Πλάι στον ίδιο και τη Δούκισσα, ξεκινά την τραγουδιστική της καριέρα.
Μετά το τέλος της σεζόν μένει άνεργη και επισκέπτεται τον Ζαμπέτα, για να τη βοηθήσει να εργαστεί και πάλι στο χώρο του τραγουδιού. Ο Ζαμπέτας εκτιμά τον χαρακτήρα, το ήθος και τη φωνή της και την προσλαμβάνει στο μαγαζί όπου τραγουδά μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ύστερα αποφασίζει να φύγει για περιοδεία στην Αυστραλία μαζί με τον Καζαντζίδη για να τραγουδήσει στους Έλληνες ομογενείς, όμως δεν δίνονται και οι οκτώ προκαθορισμένες παραστάσεις που είχαν συμφωνηθεί, και ο εκεί διοργανωτής τους αφήνει όλους απλήρωτους. Έτσι, η Μοσχολιού αναγκάζεται να βρει δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει και εν τέλει μετά από καιρό καταφέρνει να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Μόλις επιστρέφει στη χώρα, απογοητευμένη από τις δυσκολίες, αφήνει το τραγούδι και γυρνά στο επάγγελμα της κορδελιάστρας. Ωστόσο, ένα τυχαίο γεγονός την έκανε να επιστρέψει στο επάγγελμα που τόσο αγάπησε. Μια ημέρα, καθώς ψωνίζει, συναντά το «θρύλο» της Columbia Τάκη Λαμπρόπουλο. Ο ίδιος τη θυμάται από την πρώτη της οντισιόν, και της προτείνει να εργαστεί σε μουσικό σχήμα με τον Ζαμπέτα και τον Μπιθικώτση. Ακολουθεί μια μεγάλη της επιτυχία με τη συμμετοχή της στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου «Λόλα» (1964), όπου ερμηνεύει δύο τραγούδια: το ομώνυμο τραγούδι των τίτλων αρχής και το «Χάθηκε το φεγγάρι» του Σταύρου Ξαρχάκου στο τέλος. Στο κέντρο Τριάνα όπου εργάζεται γνωρίζει και τον μελλοντικό της σύζυγο και μεγάλο της έρωτα, Μίμη Δομάζο, ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού. Παντρεύονται την Πρωτομαγιά του 1967 και μαζί αποκτούν δύο κόρες και έναν γιό, ο οποίος πεθαίνει μετά τη γέννα, βυθίζοντας σε μεγάλη θλίψη το ζευγάρι. Τα γραμμένα από τον Γιώργο Ζαμπέτα τραγούδια της εκείνη την περίοδο, όπως τα «Πάει Πάει», «Δειλινά» και «Ξημερώματα» έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη του κόσμου ως χαρακτηριστικά της. Αν και προορίζονταν για τη δημοφιλή τότε τραγουδίστρια Πόλυ Πάνου, λόγω έλλειψης χρόνου εκ μέρους της, δόθηκαν από τον Ζαμπέτα στη Μοσχολιού.
Όσο περνούν τα χρόνια, η επίδειξη νεοπλουτισμού στα κέντρα διασκέδασης γίνεται εντονότερη, γεγονός που βρίσκει αντίθετη την ιδιοσυγκρασία της Βίκυς, που κρίνει ότι είναι περισσότερο συμβατή με τις μπουάτ, όπου συχνάζουν νέοι και εργάτες. Το 1972 εμφανίζεται στο μαγαζί «Ζουμ», στο οποίο ξεκινά και η λεγόμενη «δεύτερη καριέρα» της στην Πλάκα. Ύστερα, μαζί με τον σύζυγό της ανοίγουν το δικό τους μαγαζί, τον «Ζυγό», μέρος όπου σύχναζαν σταρ του ελληνικού και ξένου κινηματογράφου. Η συνεργασία της με τον Γιώργο Χατζηνάσιο και τη Δήμητρα Γαλάνη στο τραγούδι «Ξενύχτησα στην πόρτα σου» είναι καίριας σημασίας, όπως και η συνεργασία το 1974 με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον επίκαιρο για την εποχή δίσκο «Μετανάστες».
Η λεγόμενη «τρίτη καριέρα» της ξεκινά τη δεκαετία του ’80, όταν και συνεργάζεται με τον άγνωστο ακόμη, Σταμάτη Κραουνάκη. Η σεμνότητα και η αξιοζήλευτη μετριοφροσύνη του χαρακτήρα της αποδεικνύεται με το γεγονός ότι είναι ελάχιστα γνωστές οι καλλιτεχνικές της εμφανίσεις σε μεγάλες μουσικές σκηνές του εξωτερικού, όπως στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης, στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και το θέατρο Ολύμπια του Παρισιού.
Το 2003 διαγιγνώσκεται με καρκίνο στο πάγκρεας και εκδηλώνει μεγάλη δύναμη ψυχής. Κατά την παραμονή της στο νοσοκομείο ανά διαστήματα ενθάρρυνε τους υπόλοιπους καρκινοπαθείς και τους τραγουδούσε. Δέκα κορυφαίες Ελληνίδες τραγουδίστριες διοργάνωσαν προς τιμήν της μια μεγάλη συναυλία, όπου θα τραγουδούσε και η ίδια, όμως λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας της δεν μπόρεσε να παρευρεθεί. Τον Αύγουστο του 2005 η Βίκυ Μοσχολιού πεθαίνει σε ηλικία μόλις 62 ετών, αφήνοντας φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η Μηχανή του Χρόνου: Βίκυ Μοσχολιού, Α’ μέρος, Ertflix, διαθέσιμο εδώ
- Η Μηχανή του Χρόνου: Βίκυ Μοσχολιού, Β’ μέρος, Ertflix, διαθέσιμο εδώ
- Βίκυ Μοσχολιού, Σαν Σήμερα, διαθέσιμο εδώ
