Της Ανθής Ντόλα,
Η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη σταδιακή άρση των μέτρων και την επιστροφή της ελληνικής κοινωνίας στην κανονικότητα. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί και κάποιες αλλαγές στην νέα πραγματικότητα, αλλά ο στόχος είναι η προστασία και η ασφάλεια των πολιτών. Τα καταστήματα υποδέχονται τους πελάτες τους, ενώ η εστίαση ετοιμάζει να σηκώσει ρολά μετά από ένα δύσκολο χειμώνα, γεγονός που προκαλεί τον ενθουσιασμό όλων. Η αγορά είναι έτοιμη να επανέλθει στους ρυθμούς που είχε πριν τη πανδημία. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν, όμως, την ίδια γνώμη.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός στο διάγγελμά του στις 21 Απριλίου αναφέρθηκε στο σύστημα υγείας, στον εμβολιασμό, αλλά και στην κούραση των πολιτών, οι οποίοι βιώνουν τα περιοριστικά μέτρα εδώ και ένα χρόνο. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι «η πανδημία στη χώρα δείχνει να σταθεροποιείται έστω και με υψηλό αριθμό κρουσμάτων», αλλά και πως το σύστημα υγείας ανταποκρίνεται σε αυτή την πίεση. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη είναι προτιμότερο το ελεγχόμενο άνοιγμα της αγοράς παρά οι αλόγιστες συναθροίσεις σε εξωτερικούς χώρους, καθώς τον τελευταίο καιρό όλο και πληθαίνουν οι συγκεντρώσεις πολλών ατόμων σε πλατείες. Παράλληλα, έκανε αναφορά και στην πορεία των εμβολιασμών, τονίζοντας τη σπουδαιότητα του εμβολίου, ενώ στη συνέχεια ανακοίνωσε πως ξεκινά η νέα γραμμή εμβολιασμού για τους πολίτες άνω των τριάντα ετών.
Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν αντιδράσεις στα κόμματα της αντιπολίτευσης. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Μέρα25 σχολίασαν τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας, αλλά και την εμβολιαστική διαδικασία. Τα τρία κόμματα άσκησαν δριμεία κριτική για τις αντιφάσεις της κυβέρνησης, καθώς και για την καθυστέρηση της εμβολιαστικής διαδικασίας. Το κόμμα του Γ. Βαρουφάκη αναφέρει χαρακτηριστικά πως: «μόνο το 7,5% του πληθυσμού κατάφερε να εμβολιστεί ασθμαίνοντας», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι: «Μέχρι χθες η Ν.Δ. χλεύαζε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για εμβολιασμό ομάδων εργαζομένων, κυρίως μικρότερων ηλικιών και ξαφνικά, ενώ η χώρα μας είναι κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ στους εμβολιασμούς, προαναγγέλλει το άνοιγμα του για τις ηλικίες από 30 ετών». Το ΚΚΕ επιρρίπτει ευθύνες στη κυβέρνηση, λέγοντας ότι με τον μέχρι τώρα τρόπο διαχείρισης αλλά και τον αυξανόμενο αριθμό καθημερινών κρουσμάτων έχει μετατραπεί το δημόσιο σύστημα υγείας σε σύστημα μιας νόσου. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης καθιστούν σαφή τη θέση τους ενάντια στον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας μέχρι τώρα, καθώς η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη χειρότερη φάση της με τα κρούσματα να ξεπερνούν τα 3.000 ημερησίως.
Και το ερώτημα είναι απλό. Πώς μπορούμε να ανοίξουμε τα καταστήματα, όλες τις σχολικές βαθμίδες, αλλά και την εστίαση, τώρα που τα κρούσματα αυξάνονται επικίνδυνα και οι ΜΕΘ ασφυκτιούν; Με το 7,5 % του πληθυσμού να είναι εμβολιασμένο, ποιός εγγυάται πως η κατάσταση δε θα ξεφύγει από τον κυβερνητικό έλεγχο; Τα παραπάνω ερωτήματα δεν έχουν απάντηση, καθώς η κυβέρνηση φαίνεται να παίζει με τις πιθανότητες. Ταυτόχρονα, η ανάγκη της να προστατέψει τον τουριστικό κλάδο και να εξασφαλίσει και φέτος την έλευση τουριστών, οδηγεί σε αποφάσεις που μπορεί να κοστίσουν έναν ακόμα χειμώνα, ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί χειρότερος από τον προηγούμενο. Στον αντίποδα όλων των παραπάνω είναι οι καταστηματάρχες και οι υπάλληλοι, οι οποίοι είδαν τα χρέη να τους πνίγουν, επιθυμούν να γυρίσουν στις εργασίες τους και ασκούν έντονες πιέσεις, ώστε να επιστρέψει η χώρα στην κανονικότητα. Οι επιχειρηματίες είδαν τα έσοδά τους να πέφτουν κατακόρυφα και κάποιοι από αυτούς κινδύνευσαν να χάσουν και τα καταστήματά τους. Οι εργαζόμενοι του τουρισμού αποτελούν ένα ακόμα αγκάθι, αφού και αυτοί με τη σειρά τους βλέπουν την αδράνεια της αγοράς αλλά και την πορεία της πανδημίας, με αποτέλεσμα να ζητούν μία άμεση λύση.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα των αντιφάσεων, η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη πρέπει να ισορροπήσει σε μία λεπτή γραμμή, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στη κάθε της κίνηση. Η ευθύνη είναι μεγάλη και σύντομα θα κληθεί να την αναλάβει. Μπορεί προς το παρόν η στάση του στρουθοκαμηλισμού να αποδίδει, αλλά αυτό δεν θα συμβαίνει αιώνια. Η επιστροφή στην κανονικότητα, τώρα, μοιάζει να ενέχει πολλούς κινδύνους και θα το παρομοίαζε κάποιος με το παιχνίδι της ρωσικής ρουλέτας, κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο χαμένος.
