22.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΚοινωνίαΜια «Γυναικοκτονία» δεν είναι λιγότερο «Δολοφονία»

Μια «Γυναικοκτονία» δεν είναι λιγότερο «Δολοφονία»


Της Δήμητρας Χαρέλη,

Η εγκληματικότητα, σε συνδυασμό με τη βία, δυστυχώς αποτελούν ανίατες ασθένειες και απειλούν σοβαρά όχι μόνο την ευρυθμία της κοινωνίας αλλά και το ύψιστο δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή. Υποτίθεται πως ο άνθρωπος του 21ου αιώνα διανύει την πιο πολιτισμένη του εκδοχή. Η εποχή, λοιπόν, αυτή χτίστηκε μέσα από την πιο εξελιγμένη του ματιά, θεμελιώθηκε  από ανοιχτούς ορίζοντες και σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση διαδραμάτισε το ανεβασμένο εκπαιδευτικό επίπεδο του σήμερα. Όλα αυτά δεν επαρκούν, τελικά, για να μπορέσει να αφανιστεί η μάστιγα της εγκληματικότητας, ούτε καν να περιοριστεί. Το ακόμα πιο θλιβερό σε όλη αυτή τη διαπίστωση είναι τα ενδότερα κίνητρα όλων αυτών των εγκλημάτων, έχοντας τον ρατσισμό στην κορυφή της λίστας. Ακολουθούν οι διακρίσεις απέναντι στο γυναικείο φύλο και ο μισογυνισμός που έγιναν κατά καιρούς αιτία για απερίγραπτα εγκλήματα. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που έφερε στο φως ο ΟΗΕ, καθημερινά σημειώνονται 137 εγκλήματα, τα θύματα των οποίων είναι γυναίκες. Πρόκειται για εγκλήματα γυναικών, γιατί πολύ απλά είναι γυναίκες. Πρόκειται για ένα συνεχές και επαναλαμβανόμενο μοτίβο πατριαρχίας που ανιχνεύεται στις κοινωνίες παγκοσμίως και ένα μέγα δείγμα πως υπάρχει ακόμα μεγάλη πορεία μέχρι την εξασφάλιση της απόλυτης ισότητας των δύο φύλλων.

«Γυναικοκτονία»: Κρύβει γλωσσικές ή πολιτικές διαφορές;

Ο όρος «Γυναικοκτονία» χρησιμοποιείται για να δηλωθεί το έγκλημα που διαπράττει κάποιος άνδρας εις βάρος γυναικών με βασικότερη αιτία το φύλο. Η απεχθής αυτή πράξη σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να κρύβει μια γενικότερη κοσμοθεωρία για την ύπαρξη της γυναίκας, να αμφισβητεί την ισότητα και να ενισχύει αντιλήψεις μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Οι απόψεις διίστανται για το πόσο αναγκαίο είναι τελικά να τοποθετηθεί αυτός ο ιδιαίτερος τίτλος στα εγκλήματα εναντίον των γυναικών και εν τέλει να διαχωριστούν από όλα τα υπόλοιπα. Η Diana EH Russell, φεμινίστρια και συγγραφέας, ήταν η πρώτη που έκανε χρήση του όρου το 1976 και τον καθιέρωσε μέσα από το βιβλίο της “Femicide: The politics of woman killing”. Στην πορεία, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΟΗΕ θέλησαν να χρησιμοποιήσουν τον όρο για ατομικά και μαζικά εγκλήματα γυναικών εξαιτίας του φύλλου τους.

Πυροδοτήθηκε μία σειρά διαφωνιών σχετικά με την αναγκαιότητα της τοποθέτησης του όρου δίπλα από τέτοιου είδους εγκλήματα. Στα πλαίσια της τρέχουσας επικαιρότητας στην Ελλάδα, ο όρος δεσπόζει  σε εφημερίδες, τίτλους δελτίων ή πολιτικών λόγων και δηλώσεων, αλλά δεν έχει αναγνωριστεί από το δίκαιο (σε αντίθεση με την Αργεντινή, που προχώρησε στην αναγνώρισή του το 2016, τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Ινδία με αφορμή απερίγραπτα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εις βάρος γυναικών).

Η αποδοχή αυτού του όρου αλλά και η απόρριψή του έγινε αντικείμενο μιας τεράστιας αντιπαράθεσης. Πολλοί τάχθηκαν υπέρ της καθιέρωσης του όρου, προκειμένου να γίνει μια πρώτη προσπάθεια ευαισθητοποίησης, όπως είναι τα φεμινιστικά κινήματα. Όσοι αντλούν προνόμια από την πατριαρχία προφανώς ενοχλήθηκαν από τον όρο και αντέδρασαν. Ο όρος ανιχνεύτηκε σε φυλλάδια της αριστεράς και σε πολιτικούς λόγους, επίσης, φέρνοντας έντονη αναστάτωση. Κάποιοι άλλοι απλώς εκμεταλλεύτηκαν τον όρο για να μην περάσουν απαρατήρητοι, καθώς βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας.

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα εμφανίζονται φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος νεαρών κοριτσιών, που προκαλούν τον έντονο θυμό και την αγανάκτηση της κοινής γνώμης. Όπως και να επιλέξεις να βαφτίσεις αυτές τις πράξεις, όποια ταμπέλα και να βάλει κανείς για να τις χαρακτηρίσει, το νόημα και το αποτέλεσμά τους δεν μπορεί να το σβήσει σε καμία περίπτωση. Οι γυναίκες που χάθηκαν δεν μπορούν να επιστρέψουν, αυτοί που ευθύνονται δεν θα τιμωρηθούν περισσότερο και τα μελλοντικά εγκλήματα δεν θα αποφευχθούν. Τα βαθύτερα αίτια κρύβονται στον σεξισμό, που προβάλλεται καθημερινά στην τηλεόραση, και στη λανθασμένη εικόνα της γυναίκας που κυριεύει τους δέκτες με τέτοια άνεση. Τα βαθύτερα αίτια θα τα βρεις στη μέχρι και σήμερα δύναμη της πατριαρχίας σε χώρους, όπως είναι η εργασία. Τα βαθύτερα αίτια θα τα βρεις σε αυτόν που δεν αποδέχτηκε ποτέ πως μια γυναίκα μπορεί να είναι καλύτερη από εκείνον και σε όλους αυτούς που ξέρουν αλλά επιλέγουν να σωπάσουν.


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Δήμητρα Χαρέλη
Δήμητρα Χαρέλη
Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1995 στην Χαλκιδική. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης) με έντονο ενδιαφέρον για γραφή και ανάγνωση ποίησης και λογοτεχνίας.