18.4 C
Athens
Πέμπτη, 25 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΙστορίαΟ «Βιασμός» της πόλης Νανκίνγκ

Ο «Βιασμός» της πόλης Νανκίνγκ


Της Έλενας Καππέ,

Έξι εβδομάδες ήταν αρκετές για τον Ιαπωνικό Στρατό, για να διαπράξει ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα του περασμένου αιώνα. Ο λόγος για τη σφαγή στην κινεζική πόλη Νανκίνγκ (πρώην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Κίνας), που έχει χαρακτηριστεί και ως «Βιασμός της Νανκίνγκ», καθώς η κατάληψή της από τους Ιάπωνες οδήγησε σε μαζικές δολοφονίες και βιασμούς, ενώ της έχει αποδοθεί και ο όρος γενοκτονία. Τα γεγονότα ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια του δεύτερου Σινο-Ιαπωνικού πολέμου. Μετά από το νικηφόρο πέρασμα των ιαπωνικών δυνάμεων από τη Σαγκάη, ο στρατός, υπό τον διοικητή Ματσούι Ιβάν, πλησίαζε και στη Νανκίνγκ, με την είσοδό του να γίνεται στις 13 Δεκεμβρίου 1937.

Οι πληροφορίες για το πέρασμα του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατού σε άλλες περιοχές είχαν εξαπλωθεί, με τις περιγραφές για πολυάριθμες θηριωδίες, όπως μαζικές εκτελέσεις και λεηλασίες, να διατρέχουν την Κίνα. Χιλιάδες Κινέζοι στρατιώτες διώχθηκαν, εκτελέστηκαν και τάφηκαν σε μαζικούς τάφους. Από αυτές τις θηριωδίες δεν ξέφυγαν ούτε αφοπλισμένοι στρατιώτες, ούτε οι οικογένειες, ούτε οι ηλικιωμένοι και τα βρέφη της Νανκίνγκ. Αυτό το διάστημα εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες δολοφονήθηκαν, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, 20.000-80.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά βιάστηκαν από τα ιαπωνικά στρατεύματα. Μάλιστα, οι φρικαλεότητες έφτασαν σε τέτοιο βαθμό πού κατέληξε ένας ναζί να είναι ο καλός της ιστορίας. Ο John Rabe, ο πρέσβης των ναζί στην Κίνα, έβγαινε έξω και χρησιμοποιούσε το κοινωνικό status του και τη συμμαχία μεταξύ Γερμανίας και Ιαπωνίας, για να σταματάει όσους Ιάπωνες στρατιώτες έβρισκε. Πλέον, από κάποιους θεωρείται ήρωας, ενώ από τη μεριά της Ιαπωνίας δεν δικάστηκε ποτέ κανείς για τα εγκλήματα αυτά.

Σήμερα, η ιστορία αυτή αποτελεί ένα ακανθώδες και αμφιλεγόμενο πολιτικό ζήτημα και αυτό γιατί υπάρχουν πτυχές του που έχουν αμφισβητηθεί από ορισμένους αναθεωρητικούς ιστορικούς και από Ιάπωνες εθνικιστές, που θεωρούν πως τα γεγονότα της σφαγής είτε μεγαλοποιήθηκαν είτε έχουν εξ ολοκλήρου παραχθεί για λόγους προπαγάνδας. Αυτή η διάσταση των απόψεων παραμένει ένα εμπόδιο τόσο στις σχέσεις των δυο χωρών, όσο και στις σχέσεις της Ιαπωνίας με κάποια κράτη της Ασίας. Είναι ένα δίλημμα που διχάζει τον κόσμο μέχρι σήμερα και είναι ένα από τα ερωτήματα που το πιθανότερο είναι να μείνουν αναπάντητα.

Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν μια ακριβής εκτίμηση για τον αριθμό των νεκρών στη σφαγή και δεν επιτεύχθηκε, διότι τα ιαπωνικά στρατεύματα φρόντισαν να καταστρέψουν τα αρχεία που αφορούσαν τις δολοφονίες και όσα είχαν διατηρηθεί χαρακτηρίστηκαν απόρρητα, έπειτα από την παράδοση της Ιαπωνίας, το 1945. Το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Άπω Ανατολής εκτιμά πως ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνά τις 200.000, από την πλευρά της, η Κίνα ανεβάζει τον αριθμό στις 300.000 θύματα, με βάση την αξιολόγηση του Δικαστηρίου Εγκλημάτων Πολέμου στην Ναντσίγκ. Από την μεριά τους, οι Ιάπωνες ιστορικοί διαφοροποιούνται ως προς τους αριθμούς, οι οποίοι κυμαίνονται στις 40.000-200.000. Ωστόσο, υπάρχουν και ιστορικοί που αρνούνται τις αποτρόπαιες πράξεις των στρατευμάτων και διατείνονται πως οι όποιοι θάνατοι υπήρξαν ήταν δικαιολογημένα ατυχήματα, είτε περιορισμένα περιστατικά βίας και πως όλο αυτό έχει σκηνοθετηθεί για λόγους προπαγάνδας και δυσφήμισης, με σκοπό τη διχόνοια ανάμεσα στον κόσμο.

Η ιαπωνική κυβέρνηση, όμως, αποδέχεται τις εκτελέσεις ενός μεγάλου αριθμού αμάχων, καθώς και τις λεηλασίες και τις υπόλοιπες βιαιότητες, που διέπραξε ο Αυτοκρατορικός Ιαπωνικός Στρατός. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένοι αξιωματούχοι, που ισχυρίζονται ότι οι νεκροί ήταν φυσικό αποτέλεσμα του πολέμου και πως δεν διαπράχθηκαν εγκλήματα κατά του πληθυσμού της Νανκίνγκ, τονώνοντας έτσι τον ιαπωνικό εθνικισμό. Οι απόψεις του ιαπωνικού λαού διαφέρουν, ενώ λίγοι είναι αυτοί που αρνούνται τα γεγονότα της σφαγής. Η ιστορία αυτή αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα αγκάθι στις σχέσεις της Κίνας και της Ιαπωνίας.


Βιβλιογραφία


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ελένη Καππέ
Ελένη Καππέ
Είναι τελειόφοιτη φοιτήτρια του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, με κατεύθυνση στην Ιστορία της Επιστήμης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννημένη το 1996 στην Αθήνα. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και ασχολείται εδώ και χρόνια με τη προσφορά εθελοντικού έργου σε ευπαθείς ομάδες. Στόχος της είναι μια ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της ιστορίας καθώς και ένα αξιόλογο κοινωνικό έργο. Σημαντικότερο, θεωρεί το να προσφέρει βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη, ανιδιοτελώς. Η ευγνωμοσύνη στα μάτια τους είναι η μεγαλύτερή της ανταμοιβή.