14 C
Athens
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024

Η χειραψία


Της Γεωργίας Κακή,

Συντίθεται από το ουσιαστικό χείρ – δηλαδή χέρι – και από το παράγωγο του ρήματος άπτω – αγγίζω. Κατά Γ. Μπαμπινιώτη ορίζεται ως «το αμοιβαίο κράτημα της παλάμης μεταξύ των προσώπων, ως χαιρετισμός, επιβεβαίωση συμφωνίας». Μία ιστορική αναδρομή, όμως, αρκεί για να αντιληφθούμε ότι ήταν και είναι πολλά περισσότερα από αυτό.

Το ελληνιστικό ουσιαστικό χειραψία αναφερόταν, αρχικά, σε είδος παλαιστικής λαβής. Μία αρκετά διαδεδομένη θεωρία, τοποθετεί τη γένεση της χειραψίας στην Αρχαία Ελλάδα. Κατ’ αυτήν, αποτελούσε χειρονομία ειρήνης, καθώς ο μεν έπιανε σφιχτά το χέρι του δε και το κουνούσε, ώστε να βεβαιωθεί πως δεν είναι οπλισμένος και δεν κρύβει κάτι στο μανίκι του. Σίγουρο είναι πάντως, πως ήταν διαδεδομένη στον αρχαίο κόσμο καθώς την συναντάμε ως σκηνή σε πάμπολλα αρχαιολογικά ευρήματα όπως αγγεία και επιτύμβιες στήλες. Περιγράφεται δε ουκ ολίγες φορές στα Ομηρικά Έπη.

Λέγεται, ακόμη, πως η χειραψία υιοθετήθηκε αντί για υπόκλιση, κατά τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη, ως μία περισσότερο «δημοκρατική» μορφή χαιρετισμού. Επιστήμονες υποστηρίζουν πως, όπως τα υπόλοιπα ζώα, έτσι και ο άνθρωπος επιθυμεί με την χειραψία να οσμίζεται χημικά σημάδια και πιθανούς τρόπους επικοινωνίας με τους συνανθρώπους του, γι’ αυτό και συχνά μυρίζει την παλάμη του ασυναίσθητα μετά από αυτήν. Το μόνο βέβαιο είναι πως πρόκειται για μία κίνηση που ενσωματώθηκε στην καθημερινότητά μας και έγινε κάτι παραπάνω από συνήθεια. Έως και σήμερα, είναι η πιο αυθόρμητη κίνηση στην οποία προβαίνουμε όταν μας συστήνουν με κάποιον, όταν συναντάμε έναν φίλο μετά από καιρό ή όταν συμφωνούμε σε κάτι με έναν συνεργάτη.

Ή τουλάχιστον έτσι συνέβαινε μέχρι πρόσφατα. Η πανδημία που ξέσπασε μας έκανε να αναθεωρήσουμε αυτήν την αυθόρμητη κίνηση, να την περιορίσουμε σημαντικά ή ακόμη και να την καταργήσουμε. Από τη στιγμή που οι επιστήμονες μας απέτρεψαν στο να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον, εμείς, προσπαθώντας να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τους οικείους μας, πάψαμε να ακουμπάμε, να χαιρετάμε, να φιλάμε, να αγκαλιάζουμε. Πολλά υποκατάστατά της παρουσιάστηκαν, όπως αυτό του αγγίγματος των αγκώνων. Πολλοί θεωρούν πως οι παρούσες συνθήκες δημόσιας υγείας είναι ικανές να αλλάξουν τις κοινωνικές συμβάσεις και συνήθειες χρόνων. Άλλοι πάλι είναι βέβαιοι, πως τίποτα δεν είναι ικανό να περιορίσει τόσο ασφυκτικά ή ακόμη να καταργήσει μία «κυριολεκτική χειρονομία ανθρώπινης σύνδεσης».

Δεν ξέρω αν κάτι τόσο «μικρό» όσο ένας ιός είναι ικανό να καταργήσει την εγκαρδιότητα, την αμεσότητα, την συμπάθεια, τη χαρά ή τη ζεστασιά που εμπεριέχει μία χειραψία. Ξέρω μόνο πως δε θα ήθελα αυτό να γίνει. Θα ήθελα να ξανά έρθει η στιγμή που θα σφίγγουμε τα χέρια χωρίς δεύτερες σκέψεις και δε θα βάζουμε φρένο στον αυθορμητισμό και τη φιλική μας διάθεση. Γιατί πια θα είναι ασφαλές.


Γεωργία Κακή

Την λένε Γεωργία Κακή, αλλά είναι πολύ καλή! Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ιστορική Τρίπολη, σπούδασε και εργάζεται στην πολυπολιτισμική Κομοτηνή. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και ασκούμενη δικηγόρος. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Διαβάζει οτιδήποτε και ταξιδεύει οπουδήποτε. Τραγουδά από μικρή. Αγαπά τη μόδα ως τέχνη. Αν μια φράση τη χαρακτηρίζει αυτή είναι: «Ζήσε το Σήμερα!»

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Θάνος Κουλουβάκης
Θάνος Κουλουβάκης
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.