Της Ρένας Δανατζή,
Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να εξισώσει τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων με αυτά των ιδιωτικών σχολών, προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα αντιδράσεων, ενώ παράλληλα, άνοιξε έναν πολύ ενδιαφέρον διάλογο, αναφορικά με το ποιος είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να ακολουθούν οι νέοι. Αλήθεια, πρέπει όλοι οι νέοι να περάσουν στο πανεπιστήμιο;
Η αντίληψη πως «αν δεν έχεις ένα χαρτί στα χέρια σου, δε μπορείς να πας πουθενά» έχει δημιουργήσει μία τεράστια πλάνη πως όποιος είναι κάτοχος πανεπιστημιακού πτυχίου, είναι παράλληλα ικανός να διεκδικήσει υψηλών προδιαγραφών θέσεις εργασίας. Αυτή η άποψη θα μπορούσε να σταθεί κάποιες δεκαετίες πίσω, όπου ο μέσος Έλληνας είχε –μετά βίας– καταφέρει να τελειώσει το σχολείο, κυρίως λόγω φτώχειας. Επομένως, αυτοί οι λίγοι που είχαν το προνόμιο να σπουδάσουν, αποτελούσαν και την πολυπόθητη εξαίρεση όλων των νεοσύστατων εταιριών, που επιθυμούσαν υπαλλήλους ικανούς να περατώσουν βασικές δουλειές γραφείου. Πλέον, όμως, το να θεωρεί κάποιος πως ένα πτυχίο αποτελεί χρυσό εισιτήριο από μόνο του, είναι τουλάχιστον αστείο –αν όχι επικίνδυνο-.
Πόσες φορές έχουμε δει παιδιά να συμπληρώνουν μηχανογραφικά στα τυφλά, απλά για να εξασφαλίσουν μία θέση σε ένα οποιοδήποτε πανεπιστήμιο; Πόσους γνωστούς ή φίλους έχουμε, που δεν ήξεραν καν ότι υπάρχει η σχολή στην οποία πέρασαν, αλλά πήγαν; Η είσοδος σε ένα πανεπιστήμιο δεν είναι τόσο δύσκολη, όσο φαντάζει. Είναι πολύ εύκολη. Τόσο, όσο και η έξοδος, για κάποιον που απλά θέλει να εξασφαλίσει ένα χαρτί. Στο μέσο δημόσιο πανεπιστήμιο, το να εξασφαλίσει ένας φοιτητής ένα τυπικό 5 και να περατώσει τις σπουδές του, είναι ξεκάθαρα θέμα χρόνου.
Επομένως, είναι λάθος να θεωρούμε πως ένα πανεπιστημιακό πτυχίο σημαίνει κάτι από μόνο του. Δεν αρκεί αυτό. Χρειάζεται πολύς κόπος, τεράστια έρευνα και διαρκή τριβή με το αντικείμενο. Δυστυχώς, οι απόφοιτοι που ακολουθούν το αντικείμενό τους είναι πάρα πολύ λίγοι, όχι τόσο επειδή υπάρχει κορεσμός στην αγορά εργασίας, όσο επειδή στην πραγματικότητα δεν είναι καταρτισμένοι τόσο, όσο θα έπρεπε.
Πέραν, όμως, τούτου δεν πρέπει να παραβλέπουμε και ένα δεύτερο, εξίσου, σημαντικό παράγοντα που αποδεικνύει πως ένα πτυχίο δεν είναι αρκετό για να μας εξασφαλίσει μία καλή θέση εργασίας και αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι όλοι οι εργαζόμενοι –πλέον- αποτελούν γρήγορα αναλώσιμο προϊόν. Αυτό οφείλεται, πρώτον, στην απίστευτα γρήγορα εξελισσόμενη αγορά και δεύτερον, στο γεγονός ότι η σύγχρονη μορφή εργασίας, τείνει να λάβει τη μορφή της απασχολησιμότητας. Θέσεις εργασίας με multi-tasking ρυθμούς, ανάγκη για υπαλλήλους – πολυμηχανήματα, με πληθώρα γνώσεων, με έφεση στη γρήγορη γνώση και στην εύκολη προσαρμογή σε συνεχείς αλλαγές της ρουτίνας στην εργασία.
Η αγορά εργασίας του σήμερα αναζητά ανθρώπους που δε σταματούν να γεμίζουν το βιογραφικό τους με δεξιότητες και βεβαιώσεις, που αποδεικνύουν τις όλο και περισσότερες γνώσεις τους. Ένα πτυχίο δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται εγρήγορση, καλό self–marketing και ένα διαρκή αγώνα να αποδεικνύεις ότι εσύ αξίζεις τη θέση σου περισσότερο από τα εκατοντάδες βιογραφικά, που έχουν στοιβάξει στα συρτάρια τους οι εργοδότες σου.
Επομένως, καλό θα ήταν όσοι θέλουν να μπουν δυναμικά στην αγορά εργασίας, να σταματήσουν τις κοκορομαχίες για το αν θα έπρεπε να ζυγίζει περισσότερο ένα πτυχίο από δημόσιο πανεπιστήμιο, παρά από μία ιδιωτική σχολή και να μην προσπαθούν να πετύχουν τα μέγιστα, καταβάλλοντας τα ελάχιστα. Να αγαπάμε αυτό που κάνουμε, να το κάνουμε συνειδητά και να προσπαθούμε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Να αναπτύσσουμε τις δεξιότητές μας και να θέτουμε στόχους. Να ξεπερνάμε τον εαυτό μας καθημερινά. Να μην κυνηγάμε απλά λεφτά. Η εργασία μας είναι ένα τεράστιο μέρος της καθημερινότητάς μας και πρέπει να μας αρέσει.
Να φροντίσουμε, όταν πλασάρουμε τον εαυτό μας στο χάος που λέγεται αγορά εργασίας, να μη βασιζόμαστε μόνο σε ένα χαρτί, αλλά κυρίως στα πόδια μας. Στις δυνατότητές μας. Σε όσα χτίσαμε με κόπο. Αυτοί και μόνο αυτοί είναι ικανοί να διεκδικούν υψηλές θέσεις εργασίας, είτε το πτυχίο τους είναι από δημόσιο πανεπιστήμιο, είτε από ιδιωτικό ΙΕΚ, είτε από 6μηνο σεμινάριο.
