22.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΠαρατηρητήριο Αμερικανικής ΠολιτικήςΟι εκλογές του 1956: Η εμφατική επανεκλογή του Eisenhower

Οι εκλογές του 1956: Η εμφατική επανεκλογή του Eisenhower


Της Σωτηρίας Κόρδα,

Γεννημένος στο Ντένισον του Τέξας το 1890, ο γερμανικής καταγωγής, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ αποτέλεσε τον 34πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, με θητεία από το 1953 μέχρι το 1961, προσδίδοντας στην Προεδρία του το ανάλογο κύρος, όντας κυβερνήτης των νικηφόρων δυνάμεων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα από τα σημαντικότερα του επιτεύγματα αποτέλεσε η κήρυξη ανακωχής στην Κορέα, αλλά και το γεγονός ότι εργάστηκε αδιάκοπα, κατά τη διάρκεια των δύο τετραετιών του, για να διευκολύνει τις εντάσεις του Ψυχρού Πολέμου, παραμένοντας πάντα πιστός στις μετριοπαθείς πολιτικές του «σύγχρονου ρεπουμπλικανισμού», επισημαίνοντας μάλιστα κατά την εγκατάλειψη του αξιώματός του, πως «η Αμερική είναι σήμερα το ισχυρότερο και πιο παραγωγικό έθνος με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο».

Στις 6 Νοεμβρίου 1956 πραγματοποιήθηκαν οι τρίτες κατά σειρά προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αντίπαλοι σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση ήταν, όπως και στις εκλογές του 1952, ο πρόεδρος Dwight David Eisenhower για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και -ο για δεύτερη φορά- αντίπαλός του Adlai Stevenson από το Illinois υποψήφιος των Δημοκρατικών. Η έκβαση των εκλογών εξελίχθηκε για ακόμη μία φορά υπέρ του εκπροσώπου των Ρεπουμπλικάνων, επιτυγχάνοντας την ανανέωση της θητείας του για άλλη μία δεκαετία και αυξάνοντας μάλιστα κατά 2,2% τα ποσοστά του, κατακτώντας τρεις νέες πολιτείες, την Λουζιάνα, το Κεντάκι αλλά και την Δυτική Βιρτζίνια, οι οποίες στις προηγούμενες εκλογές είχαν υπερψηφίσει το Δημοκρατικό Κόμμα και τον Stevenson, ενώ η μοναδική απώλεια για τους Ρεπουμπλικανούς υπήρξε η πολιτεία του Μιζούρι.

Η συμμετοχή του Eisenhower στις εν λόγω εκλογές δεν ήταν βέβαιη, καθώς η βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του προκάλεσε σοβαρές ανησυχίες στο εσωτερικό του κόμματος. Ξαφνικά, τον Σεπτέμβριο του 1955, ο Αμερικανός Πρόεδρος υπέστη καρδιακή προσβολή στο Ντένβερ του Κολοράντο, αναταράσσοντας τον αμερικανικό λαό. Η νοσηλεία του κράτησε επτά εβδομάδες χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες για την πρόοδο της υγείας του μέχρι το Φεβρουάριο του 1956, όταν οι γιατροί δημοσιοποίησαν ότι είχε περάσει πλέον στο στάδιο της ανάρρωσης. Τόσο οι αντοχές του όσο και η εικόνα του ισχυρού στρατηγού και αρχηγού του κράτους δεν κατάφεραν να κλονιστούν από την περιπέτεια της υγείας του. Ο προεκλογικός του αγώνας χαρακτηρίστηκε ως ιδιαίτερα δυναμικός, τακτική την οποία είχε ακολουθήσει άλλωστε και στις προηγούμενες εκλογές. Το μοναδικό ζήτημα το οποίο έπρεπε να διευθετηθεί από το στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών ήταν η επανατοποθέτηση Nixon στην θέση του αντιπροέδρου. Εντός του κόμματος αναπτύχθηκε η φιλολογία ότι ο πρόεδρος επιθυμούσε ένα πρόσωπο πιο μετριοπαθή, δεδομένου ότι ο Nixon αποτελούσε ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο για την εποχή. Ωστόσο, η δημοφιλία του τόσο στους Ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρους, όσο και στους Δημοκρατικούς, από τους οποίους φιλοδοξούσαν να αντλήσουν νέες ψήφους, του χάρισε εκ νέου τη θέση του αντιπροέδρου.

Σημείο κλειδί της νίκης του στις εκλογές αποτέλεσε για τον Eisenhower η τηλεοπτική του καμπάνια. Εκμεταλλευόμενος το νέο αυτό τεχνολογικό μέσο ψυχαγωγίας, για ακόμη μία φορά και πιο συντεταγμένα, κατάφερε να προσελκύσει μια ιδιαίτερη, για την εποχή, μερίδα ψηφοφόρων αυτή των γυναικών, οι οποίες όντας περισσότερες ώρες στο σπίτι σε σχέση με τους άνδρες ήταν συνεπώς και πιο εκτεθειμένες στην τηλεοπτική του εκστρατεία. Με τον τρόπο αυτό λοιπόν κατάφερε να εισχωρήσει στο γυναικείο κοινό, το οποίο άλλωστε αποτελεί πληθυσμιακά την πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών, κερδίζοντας την προτίμηση αλλά και τη ψήφο τους.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο ο Stevenson εν αντιθέσει με τη μετριοπαθή του στάση στις προηγούμενες εκλογές, ανέπτυξε μια εξίσου δυναμική προεκλογική καμπάνια, εστιάζοντας τόσο σε κοινωνικά θέματα όσο και σε θέματα εθνικής άμυνας προτείνοντας την αύξηση των κρατικών δαπανών για τα κοινωνικά προγράμματα, τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών με σκοπό την άμβλυνση των εντάσεων με τη Σοβιετική Ένωση, μέσω του αμοιβαίου τερματισμό των πυρηνικών δοκιμών, ενώ έθεσε το ζήτημα της δημιουργίας ενός στρατού εθελοντών ανασυγκροτώντας το ήδη υπάρχον στρατιωτικό σύστημα. Παρά τις φιλόδοξες προτάσεις του δεν κατάφερε να κερδίσει για δεύτερη συνεχόμενη φορά την ψήφο του αμερικανικού λαού, ο οποίος παρέμεινε σταθερός στην επιλογή του προέδρου Eisenhower.

Στην εγχώρια πολιτική ο Heisenhower ακολούθησε μια μετριοπαθή στρατηγική, συνεχίζοντας τα προγράμματα New Deal και Fair Deal, αγωνιζόμενος, παράλληλα, για έναν ισορροπημένο προϋπολογισμό. Όταν άρχισε ο διαχωρισμός των σχολείων, έστειλε στρατεύματα στο Little Rock του Αρκάνσας, ούτως ώστε να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση με τις διαταγές ενός ομοσπονδιακού δικαστηρίου, ενώ διέταξε την πλήρη αποσυναρμολόγηση των Ενόπλων Δυνάμεων. Επιπλέον, επικεντρώθηκε στη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης, παρακολουθώντας με ευχαρίστηση την ανάπτυξη του προγράμματος «Άτομα για την Ειρήνη».

Πριν εγκαταλείψει το αξίωμα τον Ιανουάριο του 1961, για το αγρόκτημα του στο Gettysburg, έδωσε έμφαση στην αναγκαιότητα διατήρησης επαρκούς στρατιωτικής δύναμης, προειδοποιώντας ταυτοχρόνως ότι οι τεράστιες και μακροχρόνιες στρατιωτικές δαπάνες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πιθανούς κινδύνους στον τρόπο ζωής των Αμερικανών κατοίκων. Τον Ιανουάριο του 1969, είδε τον επί οκταετία αντιπρόεδρό του, Nixon, να ορκίζεται πρόεδρος. Στις 28 Μαρτίου του 1969, απεβίωσε στην Ουάσιγκτον από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 78 ετών. Αν και τα χρόνια που είχαν περάσει από την απόσυρσή του από την πολιτική ζωή ήταν αρκετά και η αμερικανική κοινωνία βαθιά αλλαγμένη από τη πολύπαθη δεκαετία του 1950, το πένθος του αμερικανικού λαού προς το πρόσωπό του ήταν κατά γενική ομολογία βαρύ και γνήσιο.

«Ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι να τον εμποδίσουμε να γίνει». Το απόφθεγμα αυτό του Αμερικανού Προέδρου φανερώνει πως υπήρξε ένας ικανός ηγέτης, ο οποίος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και προστάτεψε τον λαό των ΗΠΑ. Άλλωστε, «Ηγεσία είναι η τέχνη να κάνεις τους ανθρώπους να κάνουν αυτό που θέλεις εσύ να κάνουν, επειδή θέλουν να το κάνουν».


Ενδεικτική Βιβλιογραφία

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Σωτηρία Κόρδα
Σωτηρία Κόρδα
Γεννηθείσα το 1999 στην Πάτρα, σπουδάζει στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι γνώστρια Αγγλικής, Γαλλικής, Ρωσικής και Αραβικής γλώσσας. Έλκεται ιδιαίτερα από το Διεθνές Δίκαιο και τις σύγχρονες εξελίξεις στη διεθνή σκακιέρα. Παρακαλουθεί σεμινάρια και έχει συμμετάσχει σε Μοντέλα Ηνωμένων Εθνών (EUropaS, ThessISMUN), αλλά και στο Πανελλήνιο Κοινοβούλιο Νέων.