Της Γεωργίας Κακή,
Ο χρόνος μας και κατ’ επέκταση η αξιοποίηση και η οργάνωσή του, είναι κάτι που αναμφισβήτητα μας έχει απασχολήσει όλους ή – ενδεχομένως – εξακολουθεί να μας απασχολεί. Απλώς ο καθένας και η καθεμιά έχει έναν προσωπικό και σαφώς ξεχωριστό τρόπο να τον διαχειρίζεται, επωμιζόμενος πάντοτε τις ευμενείς ή δυσμενείς συνέπειες της εκάστοτε διαχείρισης. Σε γενικό πλαίσιο, εγώ προσωπικά μπορώ να διακρίνω δύο μεγάλες ομάδες «διαχειριστών» του χρόνου, τις οποίες θα αναλύσω εκτενέστερα παρακάτω.
Στην πρώτη ομάδα ανήκουν οι οργανωτικοί άνθρωποι. Αναφέρομαι, βεβαίως, σε αυτούς που ακολουθούν πρόγραμμα· και μάλιστα αυστηρό. Άνθρωποι που προβλέπουν και προνοούν. Άνθρωποι που προετοιμάζονται. Άνθρωποι που σχεδόν ποτέ δεν καλούνται να αντιμετωπίσουν κάτι απρόοπτο. Γιατί έχουν προβλέψει ακόμη και το απρόβλεπτο· εντάξει, ίσως όχι σε κάθε περίπτωση, αλλά σε αρκετές από αυτές. Για αυτό έχουν κατά πολύ λιγότερες πιθανότητες να αποτύχουν στους στόχους τους. Μετρούν, υπολογίζουν, προγραμματίζουν, αντισταθμίζουν. Κανονίζουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους ήδη από τον Ιανουάριο, εξοικονομώντας χρήμα, κόπο και δυνάμεις. Είναι εκείνοι που μελετούν κατά μήκος του εξαμήνου και έτσι έχουν τον χρόνο για μία μικρή επανάληψη πριν την εξεταστική. Δεν υποκύπτουν σε καμία απρογραμμάτιστη, αυθόρμητη εξόρμηση που τους προτείνει η παρέα. Συνεπώς, η ζωή τους βρίσκεται σε μία σχετική – μερικές φορές βαρετή κατ’ εμέ – τάξη. Βέβαια, η ζωή μερικές φορές δεν είναι εύκολος αντίπαλος και όταν προσπαθείς να την «δαμάσεις», εν τέλει καταλήγεις εσύ χαμένος.
Υπάρχουν, ωστόσο, και εκείνοι (αναφέρομαι στη Δεύτερη Ομάδα) οι πιο αναβλητικοί να το πω (;) της παρέας. Άνθρωποι περισσότερο αυθόρμητοι. Λίγο ξεχασιάρηδες. Λίγο αφημένοι στη ροή της ζωής και των πραγμάτων. Άνθρωποι παρορμητικοί, καθόλου συγκρατημένοι. Εκείνοι που το προηγούμενο σούρουπο αποφασίζουν ένα μακρινό ταξίδι που θα ξεκινήσει χωρίς αποσκευές το ερχόμενο ξημέρωμα. Εκείνοι που παραδίδουν διπλωματική με μία ημέρα καθυστέρηση – ίσως και περισσότερες. Εκείνοι που παραδίδουν άρθρο στην καταληκτική ημερομηνία (δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάτε), αναμένοντας την έμπνευση της τελευταίας στιγμής που τελικά τους βγαίνει σε καλό. Αυτοί που είναι υπέρμαχοι της ρήσης «Αν ξέρεις από την αρχή που θέλεις να πας… δεν θα πας πολύ μακριά!» αναλαμβάνοντας πάντοτε το ρίσκο του να μην πας πουθενά.
Δε γνωρίζω σε ποια κατηγορία εντάσσετε τους εαυτούς σας και αν όντως υπάγεστε σε κάποια ή εντοπίζετε τη στάση σας απέναντι στα πράγματα κάπου στη μέση. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας μας γαλουχείται διαφορετικά και ακολουθεί, βάσει των βιωμάτων του, ένα μοτίβο συμπεριφοράς τόσο σχετικά με την διαχείριση του χρόνου όσο και με την διαχείριση των πάντων. Το σωστό είναι αυτό που σε κάνει να έχεις μία ευτυχισμένη καθημερινότητα. Δοκίμασε πρώτα και ύστερα κατέληξε.
Την λένε Γεωργία Κακή, αλλά είναι πολύ καλή! Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ιστορική Τρίπολη, σπούδασε και εργάζεται στην πολυπολιτισμική Κομοτηνή. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και ασκούμενη δικηγόρος. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Διαβάζει οτιδήποτε και ταξιδεύει οπουδήποτε. Τραγουδά από μικρή. Αγαπά τη μόδα ως τέχνη. Αν μια φράση τη χαρακτηρίζει αυτή είναι: «Ζήσε το Σήμερα!»
