Της Στέλλας Μαυροπούλου,
Είναι ένα όμορφο χειμωνιάτικο απόγευμα. Είσαι στο σπίτι και σχεδόν αδυνατείς να κουνηθείς από την αδράνεια που σου έχει προκαλέσει η ζεστασιά των Χριστουγέννων. Ο ήχος του μίξερ, που δουλεύει αδιάκοπα στην κουζίνα, σιγοντάρει το ραδιόφωνο που παίζει, για ακόμη μια φορά, το πιο γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγούδι όλων των εποχών, το Last Christmas. Η μυρωδιά των μελομακάρονων και των κουραμπιέδων που μόλις ψήθηκαν αποτελεί ίσως τη μοναδική δύναμη που μπορεί να σε «σηκώσει» από τον καναπέ σου. Πριν όμως προλάβεις καν να το σκεφτείς, έχεις ήδη «βυθιστεί» σε έναν γλυκό και βαθύ ύπνο ενώ το κινητό που κρατούσες πριν από λίγα λεπτά στα χέρια σου έχει γλιστρήσει στο χαλί.
Ξαφνικά νιώθεις τον παγωμένο αέρα στο πρόσωπό σου. Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις πως είσαι στη γειτονιά που μεγάλωσες. Κατευθύνεσαι προς το σπίτι σου με ανυπομονησία. Το μεγάλο παράθυρο του σαλονιού είναι φωτεινό και οι φιγούρες της οικογένειας σου διαγράφονται πλέον καθαρά. Πλησιάζεις και βλέπεις όλους όσους αγαπάς. Η μαμά είναι στην κουζίνα και ετοιμάζει με μεράκι το χριστουγεννιάτικο γεύμα στο οποίο πριν από λίγο αρνήθηκες να τη βοηθήσεις, ενώ ταυτόχρονα ο μπαμπάς προσπαθεί κρυφά να δοκιμάσει τις λιχουδιές. Το βλέμμα σου ταξιδεύει προς το σαλόνι. Ο μικρός σου αδερφός είναι καθισμένος στο χνουδωτό χαλί, περιτριγυρισμένος από διαφόρων ειδών παιχνίδια και παρά τον ενθουσιασμό του για τα δώρα που έλαβε, μοιάζει λιγάκι σκυθρωπός. Λίγο πιο πέρα, στο μεγάλο καναπέ, τα μάτια σου αντικρίζουν κάτι σαν σκιά ανθρώπου. Είσαι εσύ, απορροφημένος στο κινητό σου. Δεν αργεί η στιγμή που ο αδερφός σου κατευθύνεται προς το μέρος σου και σου ζητάει να τον βοηθήσεις να συναρμολογήσετε το νέο του παιχνίδι. Χωρίς να σηκώσεις τα μάτια από το κινητό και κάνοντας απλώς ένα νεύμα, αρνείσαι. Φεύγει δακρυσμένος, είναι όμως σαν να ήξερε από πριν την απάντηση. Ο εαυτός σου, που παρακολουθεί όλα όσα συμβαίνουν πίσω από το μεγάλο παράθυρο, έχει ήδη δει αρκετά. Θέλεις να τρέξεις, να ξεφύγεις από την ίδια σου την ύπαρξη.
Αυτή τη φορά όμως νιώθεις τον παγωμένο ιδρώτα στο πρόσωπο σου. Έχεις ξυπνήσει! Και ξαφνικά θυμάσαι πόσο ευτυχισμένος ήσουν στα παιδικά σου χρόνια, όταν όλοι σου χάριζαν απλόχερα την αγάπη τους. Συνειδητοποιείς πως προλαβαίνεις ακόμα να ανταποδώσεις στους ανθρώπους σου όσα σου έδωσαν με την καρδιά τους όλα αυτά τα χρόνια. Μια αγκαλιά στους γονείς σου και στα αδέρφια σου, ένα τεράστιο σ’ αγαπώ και ένα αληθινό ευχαριστώ. Τα Χριστούγεννα είναι η στιγμή της οικογένειας, η στιγμή που πρέπει να πεις όλα όσα ξέχασες μέσα στο χάος της καθημερινότητας. Άσε λοιπόν το κινητό και οτιδήποτε άλλο σε βαραίνει στην άκρη, τρέξε στο χνουδωτό χαλί και γίνε πάλι παιδί. Η ζωή εξάλλου είναι ένα παιχνίδι το οποίο θα έχει νόημα μόνο αν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που αγαπάς.
Γεννήθηκε το 1998 στην Κοζάνη. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Έχει άριστη γνώση της αγγλικής και της γερμανικής γλώσσας. Ταυτόχρονα φοιτά στο Μουσικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης, ακολουθώντας σπουδές κλασσικής κιθάρας. Στον ελεύθερό της χρόνο της αρέσει να πηγαίνει για karaoke με την παρέα της, ενώ λατρεύει και τις προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών (MUN).
