Του Δημοσθένη Καμσή,
Η «πληγωμένη Συρία»
Τι να πει κανείς για το συγκεκριμένο κράτος και για όσα έχει υποστεί στο διάστημα των τελευταίων χρόνων. Από το 2011, που ξεκίνησε ο εμφύλιος, μέχρι και σήμερα το συγκεκριμένο κράτος έχει υποστεί, ίσως τις περισσότερες υλικές, αλλά και ψυχικές ζημιές από κάθε άλλο στον κόσμο. Τα πλήγματα είναι αμέτρητα και συνοδεύονται από εκατοντάδες νεκρούς πλέον, αλλά και πρόσφυγες σε όλη την Ευρώπη, που αντιμετωπίζουν κιόλας τα γνωστά προβλήματα περί ξενοφοβίας. Και σαν να μην έφταναν οι αμέτρητες επιθέσεις που έχουν δεχτεί από το ISIS, πριν λίγες ημέρες είχαμε και τις πρώτες επιθέσεις των Τούρκων εις βάρος τους. Μία πολεμική εκστρατεία των Τούρκων, η οποία προκάλεσε ένα ισχυρό «σοκ» στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο, τον οδήγησε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του προς την Τουρκία. Ποια ήταν τα αποτελέσματα των επιθέσεων της εκστρατείας του Ερντογάν; Μα φυσικά επιπλέον νεκροί Σύριοι, επιπλέον καταστροφές, επιπλέον «αθώα θύματα». Υποτίθεται πως πρόκειται για ζήτημα που αποτελεί λύση στο θέμα της «απελευθέρωσης εδαφών της Συρίας» από τους τρομοκράτες, θα έλεγε κάποιος Τούρκος εθνικιστής ή κάποιος Ούγγρος κυβερνητικός (η Ουγγαρία τέθηκε υπέρ της επίθεσης των Τούρκων). Ήθελα προσωπικά να ήξερα πως κοιμούνται το βράδυ οι υπεύθυνοι αυτής της εκστρατείας ή αυτοί που τάσσονται υπέρ της. Δεν τους έρχεται στο μυαλό η εικόνα των νεκρών αθώων Σύριων παιδιών;
Η στήριξη των Αμερικάνων και τα «στραβά μάτια» της Ε.Ε.
Φυσικά το γεγονός ότι η Συρία θρηνεί καινούρια θύματα έχει την ίδια αιτία. Μία αιτία πολλών χιλιομέτρων μακριά. Άλλωστε, τόσα χρόνια οι Αμερικανικές κυβερνήσεις χρηματοδοτούσαν τις πολεμικές εκστρατείες ενάντια στη Συρία (ISIS) και τώρα φαίνεται πως έκαναν για μία ακόμα φορά τα «στραβά μάτια» στις νέες επιθέσεις που δέχτηκαν. Το ότι ο Τραμπ ήταν σύμφωνος στην αρχή με αυτές τις εκστρατείες δε μας κάνει να «πέφτουμε απ’ τα σύννεφα». Άσχετα με το ότι αναγκάστηκε να προβεί σε κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, λογικά επειδή δεν «τον έπαιρνε» να την ενισχύσει παραπάνω. Είναι απίστευτο το πόσο πολύ ο «υλικός διάβολος» που λέγεται χρήμα μπορεί να μετατρέψει σε «διάβολο» τον ίδιον τον άνθρωπο, αλλά και στο μεγαλύτερο «δολοφονικό κτήνος» του πλανήτη.
Ο «διχασμός» των Ελλήνων
Και φτάνουμε στο κομμάτι «Ελλάδα» στο συγκεκριμένο θέμα. Ένα κομμάτι που έχει πολύ ενδιαφέρον, αν το δούμε από μία κοινωνιολογική οπτική. Καθημερινά διαβάζω σε sites σχόλια χρηστών περί σκληρής γλώσσας της Ελλάδας προς τους Τούρκους. Σχόλια τύπου «η χειρότερη φάρα ξαναχτυπά» και «Τούρκος καλός μόνο για αφανισμό». Δε θα συμφωνήσω προφανώς με αυτά, διότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Υπάρχουν καλοί και κακοί Τούρκοι και προφανώς δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον από την καταγωγή του. Το αστείο, όμως, της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός πως η πλειοψηφία των Ελλήνων τάσσεται υπέρ των Σύριων. Stop. Βλέπετε κάτι περίεργο στην τελευταία πρόταση που έγραψα μόλις; Μα φυσικά. Για να σκεφτούμε λίγο τι συμβαίνει με την αντιμετώπιση των Σύριων τα τελευταία χρόνια από την πλειοψηφία των Ελλήνων. Τα ίδια άτομα που σχολιάζουν τώρα κατά των Τούρκων, λόγω της εισβολής τους στην Συρία, πριν λίγους μήνες ή και χρόνια, σχολίαζαν για τους Σύριους τα χαρακτηριστικά: «Να πάνε πίσω στην χώρα τους να πολεμήσουν», και «έξω απ’ την Ελλάδα οι ξένοι, δεν τους θέλουμε» και τα γνωστά σχόλια. Τώρα ξαφνικά τι έγινε; Τάσσονται υπέρ τους, επειδή εχθροί τους είναι οι Τούρκοι;
Ο «ποδοσφαιρικός πολιτισμός»
Ως τελευταίο κεφάλαιο για να κλείσω, θέτω το θέμα περί του ποδοσφαίρου σχετικά με το πόσο άμεση επαφή έχει με την πολιτική. Έχει αποδειχθεί, άλλωστε, σε πολλά θέματα. 2 βασικά γεγονότα συνέβησαν στον κόσμο του ποδοσφαίρου, με αφορμή την επίθεση των Τούρκων προς τους Σύριους. 1 θετικό και 1 αρνητικό. Το αρνητικό είναι κάτι το οποίο πραγματικά με στεναχωρεί και με προβληματίζει. Έχει να κάνει με το γεγονός πως σε αγώνα των προκριματικών του EURO 2020, ανάμεσα στην Τουρκία και στην Αλβανία, σε γκολ των Τούρκων, οι παίκτες της τουρκικής ομάδας πανηγύρισαν στρατιωτικά, με αφορμή τις επιθέσεις της χώρας τους στην Συρία. Είναι ένα θέμα που αφορά και παρασύρει πολλούς ποδοσφαιριστές διαφορετικών εθνικοτήτων. Θέλω να πω πως έχω παρατηρήσει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ποδοσφαιριστών τείνουν προς τον πατριωτισμό. Πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό. Όταν, όμως, φτάνεις σε σημείο να υπερηφανεύεσαι για τον θάνατο αθώων και άμαχων ανθρώπων, καταντάει απαράδεκτο. Μάλιστα, την ίδια πράξη επανέλαβαν οι ίδιοι παίκτες και σε πιο πρόσφατο αγώνα με αντίπαλο τη Γαλλία. Και εκτός αυτού, η τουρκική ομάδα Τραμπζονσπόρ (αναμετρήθηκε με την ΑΕΚ τον Αύγουστο), πέραν από το ότι στην επίσημη σελίδα της στο Facebook, έχει θέσει ως φωτογραφία προφίλ και εξώφυλλο τουρκικές σημαίες και τον τουρκικό στρατό, ανέβασε και βίντεο του τουρκικού στρατού λίγες ημέρες μετά τις επιθέσεις των Τούρκων. Μιλάμε τώρα για σελίδα της επίσημης ποδοσφαιρικής ομάδας.
Ας αναφέρουμε, όμως, και το θετικό. Η Γερμανική ομάδα «St.Pauli», χρόνια γνωστή ως η ομάδα με το μεγαλύτερο ποσοστό αντιφασιστικού κοινού, διέκοψε το συμβόλαιό της με Τούρκο ποδοσφαιριστή της ο οποίος «πόσταρε» σε προσωπικό του λογαριασμό σε κοινωνικό δίκτυο την υποστήριξή του προς τις τουρκικές δυνάμεις.
Ο Δημοσθένης Καμσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Αποφοίτησε από το 3ο Γενικό Λύκειο Παλαιού Φαλήρου το 2015 και την ίδια χρονιά, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Πολτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, στην Μυτιλήνη. Σήμερα βρίσκεται στο 4ο και τελευταίο έτος των σπουδών του. Τον Ιούλιο του 2018, εν όψει της θερινής πρακτικής άσκησης της σχολής του, εργάστηκε στο athinorama.gr, όπου αρθρογραφούσε σχετικά με τα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας.
