Του Ανδρέα Πετρόπουλου,
Ένα απ’ τα πιο δυνατά χαρτιά της χώρας μας, με γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης όπως αποδεικνύεται κάθε χρόνο βάσει των ερευνών του ΕΟΤ (Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού), είναι ο τουρισμός. Χιλιάδες κόσμος καταφθάνει στη χώρα μας από ξένα κράτη (είτε αυτά είναι μέλη της Ε.Ε., είτε προέρχονται από χώρες του υπόλοιπου κόσμου) προκειμένου ν’ απολαύσει όσα έχει να του προσφέρει η χώρα μας.
Ο βασικός μας πλούτος είναι η φιλοξενία μας, που δύσκολα τη συναντάς σε μια ξένη χώρα που ενδέχεται να επισκεφτείς τα επόμενα χρόνια. Βλέπεις, δεν είναι λίγες οι στιγμές που, κι εσύ ο ίδιος, έχεις βρεθεί στη δυσάρεστη θέση ν’ αντιμετωπίσεις συμπεριφορές που δεν αρμόζουν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα και συνέχεια αναφωνείς για το πόσο ευτυχισμένος νιώθεις που μένεις στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας, άραγε, νιώθουν όπως εσύ;
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι τουρίστες πέφτουν θύματα της αισχροκέρδειας. Για να μιλήσουμε μ’ όρους, δε θ’ αναλύσουμε το σουβλάκι που είναι στα τρία ευρώ, ούτε και τον καφέ κάτω απ’ την Ακρόπολη που είναι στα πέντε ευρώ για όλους, ανεξαιρέτως.
Μιλάμε για καταστάσεις στην επιβίβαση με τροχοφόρα, στις επισκέψεις των τουριστών στα νησιά της Ελλάδας, αλλά και την αισχροκέρδεια που κάποιοι επωφελούνται και στ’ όνομά της καταστρέφουν το brand μιας ολόκληρης χώρας. Κι η Ελλάδα, όσον αφορά το βήμα προς τον τουρισμό, έχει χτίσει ένα πολύ δυνατό brand και ξέρει να ελίσσεται μέσα απ’ το σωστό marketing που ακολουθείται εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, υπάρχουν και ψήγματα από προσωπικότητες ανθρώπων που, στο βωμό του χρήματος, θα πουλούσαν και την ίδια τους τη μάνα. Αυτές τις καταστάσεις θα αναλύσουμε.
Δεν είναι ανθρωπίνως λογικό να έχεις φιλοξενούμενους από μία ξένη χώρα, να επιβιβάζεσαι μαζί τους στο ταξί για να σε πάει μια κοντινή κούρσα κι ο οδηγός να μην έχει βάλει ταξίμετρο – επειδή είναι τουρίστες και σιγά, θα πληρώσουν όσα τους ζητήσω – και ν’ απαιτείς να λάβεις απ’ τον τουρίστα δέκα ολόκληρα ευρώ για μια κούρσα από Σύνταγμα – Ακρόπολη! Σε ποιο ουράνιο και τόξο; Πώς είναι δυνατόν να μη σε αποκαλέσουν κλέφτη αυτοί οι άνθρωποι, όταν μαθαίνουν ότι η κούρσα τους κόστιζε μόλις 3,50€ διότι από πίσω ερχόταν άλλο ταξί, στο οποίο επίσης επέβαιναν τουρίστες και πλήρωσαν την ελάχιστη διαδρομή; Κι όταν τον ρωτάς «Γιατί να πληρώσουμε δέκα ευρώ για μια απόσταση από Σύνταγμα προς Ακρόπολη;» με θράσος σου απαντάει «Φιλαράκι, οι τιμές εδώ είναι φιξ. Δεν έχει πρόβλημα ο τουρίστας κι έχεις εσύ;».
Δεν θα αναπτύξω κάποια ρητορική μίσους, απλά το αναφέρω σαν πρόσφατο παράδειγμα. Όπως επίσης θα αναφέρω και καταστάσεις αισχροκέρδειας από ενοικιαζόμενα δωμάτια που δεν κόβουν αποδείξεις, φυσικά το ΣΔΟΕ δεν έχει πατήσει ποτέ σε καφετέριες στα νησιά, δεν έχει γράψει κανέναν κι η ζωή προχωράει. Αντίθετα, όταν τους επισκεφτεί το ΣΔΟΕ βγάζουν και γλώσσα επειδή κάποιος τους είπε ότι είναι παράνομοι!
Τι να πει κανείς για το πρόσφατο ταξίδι μου στην Ύδρα, που ξέρουμε όλοι, πολύ καλά, ότι τα τροχοφόρα αποτελούν παρελθόν γι’ αυτό το νησί κι ότι η μετακίνηση γίνεται με γαϊδουράκια κι άλογα. Που στο βωμό του χρήματος, εξαντλείς το ζώο κι όταν δε σου κάνει πια τη δουλειά, το πετάς απ’ τον γκρεμό. Και κάπως έτσι από άνθρωπος γίνεσαι απάνθρωπος. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερος κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί μ’ αυτό το θέμα κι όταν μας κάνουν ρεζίλι στα εξωτερικά λέμε ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα κι ότι όλοι υπερβάλλουν. Κι όμως η εικόνα της χώρας μας είναι αυτή όσο κι αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε.
Πάντα, όμως, υπάρχει κι η φωτεινή όψη του νομίσματος. Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που δίνουν στη χώρα μας την εικόνα που της αξίζει. Που είναι ευγενικοί με τον ξένο που θα έρθει στο μαγαζί για να φάει, που βοηθούν όποιον πραγματικά το έχει ανάγκη, που είναι φιλόξενοι μέχρι αηδίας και που, φυσικά, βλέπουν ότι, το να έχει τουρισμό η χώρα μας, μόνο θετική ανάπτυξη μπορεί να φέρει. Που νιώθουν την Ελλάδα σπίτι τους και δεν τα θυσιάζουν όλα στο βωμό του χρήματος. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και σεβασμός. Σεβασμός γιατί σκέφτονται το σπίτι τους, σεβασμός γιατί σκέφτονται το αύριο.
Στους υπόλοιπους, αντίθετα, που δείχνουν το κακό τους πρόσωπο και γίνονται ρεζίλι στο εξωτερικό, ένα πράγμα έχω να πω: Θα γυρίσει κάποτε ο τροχός κι όλα θ’ αλλάξουν μονομιάς. Θα γίνει η ζωή πόλεμος και θα κλάψει ο ντουνιάς.
Γεννήθηκε στην Πάτρα, Αχαΐας το 1991 και κατοικεί στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με δίπλωμα σε ανώτατα θεωρητικά μαθήματα, ενώ παράλληλα έχει σπουδάσει δημοσιογραφία και διεθνείς σχέσεις. Ασχολείται ενεργά με την επικοινωνία και το Marketing, παρουσιάζοντας projects για μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Είναι επίσης ραδιοφωνικός παραγωγός μ' επιτυχημένη πορεία σε ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας όπως ο Αθήνα 9.84, ο ΑΡΤ FM 90.6 και ο Rockha Radio. Εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και portals, ενώ παράλληλα ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές σπουδές του, στη Διοίκηση του Ανθρώπινου Δυναμικού. Λατρεύει τα ταξίδια και το καλό φαγητό και χαρακτηρίζεται απ' τους φίλους του ως One Day Traveller, καθώς είναι fan των μονοήμερων εκδρομών σε νησιά της Ελλάδας.
