Της Στεργιανής Μπιλιάλη,
Καλοκαίρι 2019 και μετά από έντονα καιρικά φαινόμενα, τον ‘’τυφώνα’’ που σάρωσε την χώρα με σφοδρές βροχοπτώσεις και ανέμους και την πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα, θα έπρεπε να προβληματιζόμαστε για την κλιματική αλλαγή. Αντί όμως να ξεκινήσουν οι εκστρατείες ενημέρωσης για προστασία και προσαρμογή στις νέες συνθήκες περιβάλλοντος, ο Έλληνας που ανέκαθεν ξέρει να γελάει με τις αναποδιές της ζωής χαριτολογεί περί του θέματος στο διαδίκτυο. Post και memes που σατιρίζουν την νέα κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έχουν την τιμητική τους.
Disclaimer: Πριν κατηγορηθώ για έλλειψη χιούμορ ή ότι δεν αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά είναι στο πλαίσιο ενός αστεϊσμού, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα. Αρχικά, δεν θεωρώ σωστό να σατιρίζουμε ένα φαινόμενο που στοίχισε την ζωή σε 6 άτομα στην Χαλκιδική, και κατά δεύτερον φτάνουμε στα άκρα της δεισιδαιμονίας και της προκατάληψης με το να θεωρούμε έναν άνθρωπο ‘’γρουσούζη’’ και υπεύθυνο για την θεομηνία. Είτε είναι ο κύριος Μητσοτάκης, είτε είναι ο κύριος Τσίπρας, είτε μία μαύρη γάτα που περνάει τον δρόμο, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν για τα ατυχή συμβάντα που συμβαίνουν στην ζωή μας.
Πόσο ανόητο είναι λοιπόν σε αυτήν την περίπτωση να κατηγορούμε δεύτερους, για κάτι στο όποιο λίγο πολύ όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας προκειμένου να δημιουργηθεί. Στην κλιματική αλλαγή έχουμε συμβάλλει όλοι μας. Ας αρχίσω να γίνομαι γραφική και βαρετή κάνοντας λόγο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την αύξηση εκπομπών διοξειδίου από την καύση του άνθρακα, την αποψίλωση των δασών, την αύξηση της κτηνοτροφίας, αζωτούχα λιπάσματα και προϊόντα και λοιπά και λοιπά.
Σύμφωνα με τις επίσημες πηγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης η σημερινή μέση θερμοκρασία της γης είναι κατά 0,85ºC υψηλότερη από ότι στο τέλος του 19ου αιώνα. Κάθε μία από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ήταν θερμότερη από την προηγούμενή της, από τότε που άρχισε η καταγραφή στοιχείων το 1850.
Οι επιφανέστεροι κλιματολόγοι του κόσμου πιστεύουν ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι σχεδόν σίγουρα η κύρια αιτία της υπερθέρμανσης που παρατηρείται από τα μέσα του 20ούαιώνα.
Μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2°C σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή θεωρείται από τους επιστήμονες ως το όριο πέραν του οποίου θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος για επικίνδυνες και πιθανώς καταστροφικές αλλαγές στο περιβάλλον του πλανήτη. Για τον λόγο αυτό, η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει την ανάγκη διατήρησης της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από 2°C.
Τι άλλο προκαλεί αυτή η κλιματική αλλαγή; Μα φυσικά αλλαγή στα καιρικά φαινόμενα. Πιο σωστά, στα καιρικά φαινόμενα όπως τα ξέραμε. Ο χειμώνας άλλαξε, καλοκαίρι και φθινόπωρο έχουν ενωθεί, ακραία φαινόμενα όσον αφορά τα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα, τις πλημμύρες, τις ξηρασίες, τις νεροποντές.
Και κάπου εδώ θα καταλήξω στο ερώτημα που θα έπρεπε να μας έχουν προκαλέσει τα παραπάνω ‘’καμπανάκια’’ κινδύνου.
«Είναι δυνατόν να ανακοπεί/περιοριστεί η περιβαλλοντική βλάβη;»
Μπροστά σε ένα πρόβλημα που απειλεί τον πλανήτη, χιλιάδες είδη ζώων και αν μη τι άλλο την υγεία και την ζωή μας, τα τελευταία χρόνια πράγματι έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε βήματα στο να αναστρέψουμε την ζημία που έχουμε προκαλέσει. Όπως είχε πει η Βρετανίδα ηθολόγος Τζέιν Γκούντολ «Τώρα που βρισκόμαστε τελικά αντιμέτωποι με την τεράστια βλάβη που έχουμε επιφέρει στο περιβάλλον μας, έχουμε επιστρατεύσει όλη την ευφυΐα μας για την εξεύρεση τεχνολογικών λύσεων. Η τεχνολογία και μόνο δεν είναι αρκετή. Πρέπει να συμπεριλάβουμε και την καρδιά μας».
Δυστυχώς όμως το να μιλάει κανείς για αποτελεσματικές ενέργειες είναι ίσως ευκολότερο από το να προβαίνει πραγματικά σε αυτές. Αν δούμε το θέμα από οικονομική σκοπιά, τόσο η χρηματοδότηση έρευνας όσο και η εφαρμογή των νέων «πράσινων» τεχνολογιών, με βάση τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κτλ, αποτελούν μια δαπανηρή υπόθεση. Ακόμα και αν θεσπιστούν παγκόσμια μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος οι ασθενέστερες οικονομικά χώρες δεν θα μπορέσουν να βρεθούν στο πλατό της αλλαγής. Εκτός αυτού δεν μπορούμε να αγνοούμε το γεγονότος ότι ο παγκόσμιος πλούτος και η βιομηχανία, σχετίζεται με την εξόρυξη και την επεξεργασία ορυκτών καυσίμων. Δίλημμα νούμερο δύο: οικονομία ή περιβάλλον; Με την υιοθέτηση των ανανεώσιμων τεχνολογιών καταστρέφεται ο πιο κερδοφόρος πυλώνας της οικονομίας μας.
Έτσι ωστόσο βρισκόμαστε για ακόμα μία φορά σε αδιέξοδο. Τα κράτη δεν μπορούν να συμβάλλουν ικανοποιητικά, τα άτομα θέλουν αλλά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων … δεν μπορούν. Οι συγχρονισμένες προσπάθειες ωστόσο και των δύο έχουν κάπως περιορίσει την κατάσταση. Ήταν ωστόσο αρκετή; Και ναι και όχι. Τα πρώτα βήματα έχουν γίνει αλλά θα ήταν δραματικό να μείνουμε μόνο σε αυτά.
Γεννημένη το 1999 στα Τρίκαλα, σπουδάζει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου. Η κύρια ενασχόλησή της εντοπίζεται στην εκμάθηση ξένων γλωσσών (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά). Στον ελεύθερο της χρόνο παρακολουθεί ταινίες στον κινηματογράφο και πραγματοποιεί ταξίδια, που τόσο αγαπάει.
